Die alleen-Christen

It is as impossible to understand the Scriptures without the Spirit’s help as it is to read a sundial without the sun. —Derek Prime & Alistair Begg

Die alleen-Christen

Die Deense filosoof Mattias Mol Dalsgaard bevind dat  lidmate van ‘n kerk met min rituele sukkel om ‘n sin van hulleself te ontwikkel. Hulle kry nie rigting van tradisie (die kerkkalender, gereelde tydperke van vas en feesvier, die dissipline van uurlikse gebed, die raad van ‘n geestelike vader, ens) nie – die alleen-Christen moet sy geloof op sy eie uitwerk.

Aan die een kant is dit bevrydend – geen reëls nie –  maar dit is ook dikwels ‘n las wat hulle sukkel om te dra.

 ‘n Ander onlangse studie het bevind dat mense wat hulleself as geestelik maar nie godsdienstig identifiseer – nie gebind deur gereelde godsdienstige rituele nie – meer geneig is tot geestesongesteldhede. Om alleen die pad te probeer loop is moeilik. Alleen-Christenskap beteken vryheid, maar is dikwels futiel.

 Hoekom wil ons dit alleen doen? Ander het tog vantevore dieselfde pad geloop; ander kan perspektief bring en raad gee en bemoedig en selfs teregwys, alleen-Christene het nie hierdie voordele nie. Geestelik gesproke is ons soos ‘n man wat rondry – verlore, maar te trots om aanwysings te vra. Ons trots maak dit dikwels onmoontlik vir ons om ons dringende behoeftes raak te sien.

 Natuurlik beteken dit nie dat alle godsdienste en tradisies goed is nie Maar dit is belangrik om ‘n geestelike huis waar jy tuis voel, te kry – waar jy kan ontwikkel en groei.