God uses men who are weak and feeble enough to lean on Him – Hudson Taylor

Psalm 8 (4)

Teologiese Implikasies van Psalm 8

Die Nuwe Testament gebruik Psalm 8 om te help om sekere aspekte van God se belang uit te druk (1 Korintiërs 15:27; Hebreërs 2:6 – 8). Hierdie psalm kyk nie vooruit na ‘n nuwe tyd nie – dit is ‘n visie wat by die huidige hoort. Dit wys vir ons wat die mens tans is. Dit gaan van die veronderstelling uit dat ons nie mensekind kan sê voor ons God kan sê nie. Die psalm plaas ‘n verantwoordelikheid op en maak ‘n belofte aan die mens.

Hierdie psalm impliseer dat Genesis 1 nie as gevolg van die sondeval nietig verklaar is nie. Menslike ongehoorsaamheid beteken nie dat God nie meer die wêreld onder die gesag van die mens plaas nie. Net so is die mens steeds die beelddraer van God. Daar word ‘n band tussen die skepping en ons huidige ondervindings gemaak. Wat God bedoel het die mens moet wees, is steeds sy bedoeling vir die mens.

As ons na die heelal kyk, kan ons deur ons eie nietigheid oorweldig word. God wil hê dat ons anders na die heelal moet kyk – ‘n heelal waarin ons ‘n beduidende rol moet speel. Ons roeping is om saam te werk aan die voltooiing van God se skeppingsprojek; ons kan nie God se projek frustreer deur God se skepping te bederf nie. Ons kan deel wees van hierdie projek wetende dat die huil van kinders wat ly by God uitgekom het. Ons kan in geloof sê dat God oppermagtig is – ook oor die wêreld. God is nie ‘n laaste uur Verlosser nie.

Psalm 8 het ‘n wonderlike boodskap vir elke gelowige. Ons het ‘n spesiale status in die oë van God: aan die een kant, ‘n nikswerd sondaar, maar tog ook kind van God, koningskind. Ons moet ons status voor God aanvaar en die verantwoordelikheid wat daarmee saamgaan ten volle uitleef. Ons kan dit doen, want ons weet dat God die gehuil van kinders en suigelinge hoor en dat God grense opgerig het om te verhoed dat die teenstanders oorwin.