A Christian is a walking sermon. We preach far more than a minister does, for we preach all week long. —J.C. Ryle

Martin Luther

‘n Jong monnik werk doelgerig aan sy doktorale studies. Hy bestudeer die werke van Augustinus. Hy was alreeds aangewys as ‘n professor van Bybelstudie. Hy het reeds sy eerste lesings oor die boek Psalms gelewer. Nou was sy taak om sy studente deur die Brief aan die Romeine te begelei. In sy voorbereiding bestudeer hy die eerste hoofstuk. In ‘n ou manuskrip van Augustinus kry hy ‘n nota waarin Augustinus die vryspraak van God bespreek. Dit is die vryspraak wat God in sy genade aan mense gee wat hulle vertroue in Jesus Christus plaas.

Dit is die eerste keer in sy lewe dat Martin Luther die evangelie van Christus verstaan. Tot dusver was sy gewete gewond deur die las van die wet van God. Daagliks ondervind hy skuldgevoelens. Die deure van die paradys het vir hom oopgeswaai. Dit was Paulus se onderrig oor die leer van die vryspraak deur geloof alleen wat Luther in staat gestel het om teen die wêreld te staan in die Hervorming.

We will as he guides our heart, we endeavor as he rouses us, we succeed in our endeavor as he gives strength, so that we are animate and living tools, while he is the leader and finisher of the work. — Johannes Calvyn

Romeine 13

Dit is die jaar 386 nC. ‘n Jongman, wie se vader ‘n heiden en moeder ‘n toegewyde Christen was, leef in Milaan. Hyself het hom aan onsedelikheid oorgegee. Hy het alreeds een buite-egtelike seun gehad. Sy moeder bid voortdurend vir sy siel. Sy het ook die raad van haar pastor, Ambrosius van Milaan, gevra.

Hierdie jongman loop op en af in die tuin. Langsaan speel kinders in die gras. Hulle sing die refrein van een van hulle kinderspeletjies: Tolle lege, tolle lege. Dit beteken neem en lees. Die jongman neem ‘n Bybel en laat dit oop val waar dit wou. Dit val oop by Romeine 13 en wel by  verse 11 – 13.

Boonop ken julle die bestemde tyd – dat die uur reeds daar is om uit die slaap wakker te word – ja ons verlossing is nou nader as toe ons tot geloof gekom het. Die nag het reeds ver gevorder; dit is amper dag. Kom ons doen dan afstand van die praktyke van die duisternis en neem die wapens van die lig op. Kom ons leef betaamlik, soos in die dag – nie met geffuif en dronkenskap nie, nie met ontug en losbandigheid nie, nie met rusie en afguns nie. Beklee julle egter met die Here Jesus Christus en maak nie voorsiening vir julle sondige natuur om sy drange te bevredig nie [Nuwe Testament en Psalms. ‘n Direkte vertaling. Bybelgenootskap van Suid-Afrika.]

Die jongman was Aurelius Augustinus. Die Gees van God het hierdie woorde geneem tot in sy siel. Deur die krag van die woord van God en die Heilige Gees bekeer Augustinus hom. Hierdie man sou later ‘n geweldige invloed op die denke van die kerk uitoefen.

Before the truth can set you free you need to recognize which lie is holding you hostage – Ravi Zacharias

Die Koninkryk van God

Die koninkryk van God word so dikwels gebruik dat dit tot ‘n groot mate sy betekenis verloor het. Daarom is dit goed dat ons weer gaan kyk wat Jesus Christus en die evangelies sê wat dit is. In Jesus se “intreepreek” sê Hy: Die tyd het aangebreek en die koninkryk van God het naby gekom. Bekeer julle en glo die evangelie (Markus 1:15).

Hierdie uitspraak moes beslis sy tydgenote uit hulle slaap wakker geskud het. Dit was in daardie tyd beslis ‘n revolusionêre uitspraak. Vir Jesus Christus was God se koninkryk God se droom vir die wêreld wat bewaarheid word. Dit was nie net Jesus se droom nie, maar die droom van alle Israeliete – lees maar net die Ou Testament.

Maar wat het Jesus bedoel toe Hy van God se koninkryk gepraat het? Jesus sê dat die tyd vir die koninkryk aangebreek het en dat dit naby gekom het. Maar wat het Jesus se tydgenote gedink waarvan praat Hy? Hulle sou onmiddellik aan drie dinge gedink het: koning, land en burgers. Onthou Israel was onder die Romeine. Wat Jesus sê beteken vir hulle dat die Romeine omver gewerp sal word.

Maar Jesus bedoel iets anders. Hy bedoel dat God se gemeenskap van Israel verder oor die hele wêreld versprei. Jesus verwys ook na die kerk as die gedeeltelike en onvolmaakte manifestasie van die koninkryk van God. Vir Hom beteken die koninkryk die hele wêreld wat God se droom beliggaam. Hy dink aan my en jou wat saam in ‘n gemeenskap lewe soos ons as gelowiges behoort te doen.

In die Ons Vader gebed bid Jesus: Laat u koninkryk kom. Onmiddellik daarna bid Hy: Laat u wil ook op die aarde geskied, net soos in die hemel (Matteus 6:10). Dit is duidelik: God se koninkryk kom as sy wil op aarde gedoen word.

Beginning well is a momentary thing: finishing well is a lifelong thing – Ravi Zacharias

Psalm 23 (2)

[Ek gaan dwarsdeur van die Nuwe Testament en Psalms. ‘n Direkte Vertaling van die Bybelgenootskap van Suid-Afrika (2014) gebruik maak.]

Ek gaan ‘n paar blogs aan hierdie psalm spandeer.

Billy Graham lees elke maand al 150 psalms. Vir hom het hulle duidelik ‘n besondere betekenis. Meeste van ons, ek ingesluit, lees die psalms nie so sistematies nie – ons pik hier en pik daar. Daarom het ek besluit dat ek hierdie jaar ‘n bietjie dieper in die psalms wil delf. Ek het veral gebruik gemaak van John Goldingay se drie-volume kommentaar – Psalms.

23:1 – 4: Die Herder sorg vir sy skape.

’n Psalm. Van Dawid.

Die Here is my herder; ek ly nie gebrek nie.

 ²In groen weivelde laat Hy my rus;

Na water waar daar rusplek is, lei Hy my.

³Hy gee my nuwe lewenskrag;

Hy lei my op die regte paaie ter wille van sy Naam.

⁴Selfs as ek in die donkerste kloof ingaan, is ek nie bang vir gevaar nie, want U is by my.

Dit is u staf en u stok wat my gerusstel.

Van Dawid. Dawid was natuurlik self ‘n herder. Dit is dus moontlik dat hy self hierdie psalm geskryf het.

Die Here is my herder. Die psalmis begin met ‘n persoonlike belydenis. Dit beteken die Here is sy Koning en hy is die Here se onderdaan. Daarom is hy seker dat hy niks sal kortkom nie. Die herder sorg immers vir kos, water en die veiligheid van sy skape. Hy voorsien op ‘n besondere manier: ²In groen weivelde laat Hy my rus; na water waar daar rusplek is, lei Hy my. Ander mense identifiseer ander gode of vertrou op hulle eie hulpbronne. Vir Israel vervul die Here daardie rol.

Herders is ‘n beroep waarop dikwels neergekyk is. Dawid sê vir Saul dat herders soms leeus en bere moet doodslaan. Hulle moet braaf wees en daarom is hy as herder geskik om Goliat aan te vat (1 Samuel 17:32 – 34). Soms verwys herder na ‘n koning of ‘n godheid. Dan is dit ‘n beeld van gesag en mag. Die herder is oppermagtig en die skape is sy onderdane. Die beeld verwys ook na die herder se vermoë om sy kudde teen aanvallers te beskerm. Skape sonder ‘n herder verkeer in gevaar.

Daar is herders wat hulle kudde verwaarloos. Die Here is nie so ‘n herder nie. In die Israeliete se tog deur die woestyn het die Here verseker dat hulle niks kortkom nie. Die beeld van die herder pas dus beter by ‘n gemeenskap as ‘n individu. Die beeld van die Here as herder word duidelik uit Israel se geskiedenis en sy aanbidding.

Skape het normaalweg in daardie deel van die land waar daar nie genoeg reënval was vir oeste (graan, druiwe en olywe) nie,  gewei. Daar was genoeg gras vir kuddes wat aan die beweeg gebly het. Daarom is dit die herder se taak om genoeg gras vir sy kudde te kry. Die feit dat hulle rus beteken dat hulle genoeg geëet het. Rus dui ook op sekuriteit.

Na water waar daar rusplek is, lei Hy my. Die skape het genoeg weiding en water. Lei is die optrede van ‘n sterker party teenoor ‘n swakker en behoeftige party – soos die Here Israel deur die woestyn na die beloofde land gelei het.

³Hy gee my nuwe lewenskrag. Dit dui op nuwe krag wat ‘n persoon of dier kry nadat hy geëet en gedrink het. Dit vat eintlik vers 2 saam.

Hy lei my op die regte paaie ter wille van sy Naam. Lei word veral gebruik as Israel onder druk van hulle vyande was en die Here ingegryp het. Die regte paaie dui op die herder se trou as Hy ons lei. Die Here is ‘n God gekenmerk deur trou.

⁴Selfs as ek in die donkerste kloof ingaan, is ek nie bang vir gevaar nie, want U is by my.

Dit is u staf en u stok wat my gerusstel. Klowe is dikwels die plek waar die herder gras en water sal kry, maar dit is ook gevaarlike plekke. Wilde diere skuil dikwels hier. Maar die skape is nie bang nie al is die kloof donker. Hoekom nie? Die skape weet dat hulle herder hulle teen enige aanvaller sal beskerm. Om die Here by ons te hê, is nie net ‘n gevoel nie; dit is nie net ‘n teken van sy teenwoordigheid nie, maar ook van sy optrede. Die herder laat sy teenwoordigheid deur sy staf en stok voel. Die stok is deur die herder gebruik om wilde diere wat die skape aanval te verwilder. Die staf gebruik die herder om sy skape te beheer en om olyfbome te slaan sodat die olywe afval vir die skape om te eet.