There is no forgiveness of sins without a truly repentant heart to which sin is sincerely painful and which renounces it with all its power.  – Emil Brunner

Die Koninkryk van God

Die koninkryk van God word so dikwels gebruik dat die frase tot ‘n groot mate sy betekenis verloor het. Daarom is dit goed dat ons weer gaan kyk wat Jesus Christus en die evangelies sê wat dit is. In Jesus se “intreepreek” sê Hy: Die tyd het aangebreek en die koninkryk van God het naby gekom. Bekeer julle en glo die evangelie (Markus 1:15).

Hierdie uitspraak moes beslis sy tydgenote uit hulle slaap wakker geskud het. Dit was in daardie tyd beslis ‘n revolusionêre uitspraak. Vir Jesus Christus was God se koninkryk God se droom vir die wêreld wat bewaarheid word. Dit was nie net Jesus se droom nie, maar die droom van alle Israeliete – lees maar net die Ou Testament.

Maar wat het Jesus bedoel toe Hy van God se koninkryk gepraat het? Jesus sê dat die tyd vir die koninkryk aangebreek het en dat dit naby gekom het. Maar wat het Jesus se tydgenote gedink waarvan praat Hy? Hulle sou onmiddellik aan drie dinge gedink het: koning, land en burgers. Onthou Israel was onder die Romeine. Wat Jesus sê, beteken vir hulle dat die Romeine omver gewerp sal word.

Maar Jesus bedoel iets anders. Hy bedoel dat God se gemeenskap van Israel verder oor die hele wêreld versprei. Jesus verwys ook na die kerk as die gedeeltelike en onvolmaakte manifestasie van die koninkryk van God. Vir Hom beteken die koninkryk die hele wêreld wat God se droom beliggaam. Hy dink aan my en jou wat saam in ‘n gemeenskap lewe soos ons as gelowiges behoort te doen.

In die Ons Vader gebed bid Jesus: Laat u koninkryk kom. Onmiddellik daarna bid Hy: Laat u wil ook op die aarde geskied, net soos in die hemel (Matteus 6:10). Dit is duidelik: God se koninkryk kom as sy wil op aarde gedoen word.

I am absolutely convinced that meaninglessness does not come from being weary of pain; meaninglessness comes from being weary of pleasure – Ravi Zacharias

Jou werk gaan nooit ongesiens verby nie

Daar is baie dinge wat ons elke dag doen wat ongesiens verbygaan. Dit geld veral vir al die take wat ‘n huisvrou verrig, die gebede vir ons kinders, tyd en energie wat jy opoffer om ander te dien. Soms word ons moeg en vra: Is dit alles die moeite werd? Dit lyk of niemand omgee nie; niemand waardeer wat jy doen nie … en môre moet ek alles weer doen.

Die waarheid is egter dat God sien. Alles wat ons vir sy heerlikheid en in sy Naam doen, is nooit vermors nie. Dit sluit in die klein dingetjies wat ons vir ander doen; die inspanning om iets reg te doen as dit soveel makliker sou wees om dit nie te doen nie; eindelose gebede. Dit is wat van ons verwag word: Of julle eet en of julle drink of wat julle ook al doen, doen alles tot eer van God (1 Korintiërs 10:31); En wat julle ook al sê of doen, sê en doen dit alles in die Naam van die Here Jesus en dank God die Vader deur Hom (Kolossense 3:17). Wat ons doen, doen ons vir God se heerlikheid en nie vir ons eie lof en roem nie.

Jesus se werk baan die weg vir al die werk wat ons doen – sigbaar en onsigbaar en ook die alledaagse. Wat ons doen doen ons deur Hom vir Hom..

“So ought you to behave this day, and every day; for you belong wholly to him who loved you, and gave himself for you. Let the love of Christ constrain us in this matter: let us put on the yoke of Christ, and feel at once that we are his blood-bought possession, and his servants for ever, because by faith he has become ours and we are his. We ought to live as Christ’s men in every little as well as in every great matter; whether we eat or drink, or whatsoever we do, we should do all to the glory of God, giving thanks unto God and the Father by Christ Jesus. Thus, you see, faith in him who gave himself for us leads us to spend our energies in his service, and to do our ordinary work with an eye to his glory, and so our life is coloured and savoured by our faith in the Son of God.”-Charles Spurgeon

As jy hard werk vir die Here moenie mismoedig word nie. Alles wat jy doen vir sy heerlikheid is ‘n skat ewig weggebêre. Niks gaan verlore nie. Jou stil getrouheid in alle dinge, ook die alledaagse, eentonige en onsigbare, word deur ons Vader gesien.

The cross is the quickest and best summary of what God says to unworthy people. —Ed Welch

Die mense van God in Jesaja

Daar is veral vyf maniere waarop Jesaja na die mense van God kyk. Hierdie geld steeds vir ons vandag.

1. Die mense van God is ‘n familie

Die Here is ‘n ouer wat Israel as sy kind grootgemaak het. Hy ondervind dan dat sy kinders teen Hom in opstand kom. Hulle weier dat hulle lewens deur hulle ouers se waardes gevorm word, Die Here kan hierdie kinders straf, maar Hy kan hulle nie weggooi nie – Hy bly toegewyd aan hulle. Die Here het ‘n morele verpligting teenoor hulle om te voorsien, te ondersteun en te beskerm. Al lyk dit asof hulle afstand van hulle familieverpligtings gedoen het, het die Here nie afstand van sy verpligting teenoor hulle gedoen nie.

2. Die mense van God is ‘n gemeenskap

Die Here verwag dat hulle sekere standaarde in hulle lewens as gemeenskap moet implementeer.Dit moet ‘n gelyke en regverdige samelewing wees waarin die rykes nie hulle mag ten koste van die magteloses gebruik nie. Die Here belowe om sy volk te ondersteun in die internasionale wêreld, maar die samelewing verkies  om verantwoordelikheid vir sy eie bestemming te aanvaar eerder as om dit aan Hom oor te laat. Dit lei tot ‘n ramp.

3. Die mense van God is ‘n kerk

Die mense is ‘n kerk wat aanbid. Die Here verwerp die volk se model waarvolgens hy aanbidding verstaan. Uiteindelik lei dit tot die vernietiging van die tempel. As die Here die volk herstel sal aanbidding weer die regte reaksie wees.

4. Die mense is God se stad

Baie van die profesieë het op Sion betrekking. Die gemeenskap word as die stad gesien. As stad word dit deur vyande wat teen die Here is, bedreig. Hulle eindbestemming is egter verseker. Die vyande sal verslaan word. Die Here sal, indien nodig, die stad laat val en weer opbou. As hulle verlate en vergete voel, belowe die Here dat Hy hulle nooit sal vergeet nie. Die Here belowe om na die stad terug te keer.

5. Die mense van God is ‘n magneet

Die visie in Hoofstuk 2:2 – 4 beskryf Sion as ‘n stad op ‘n hoë berg waarheen al die nasies sal stroom. Vanaf Sion kan die Here al die wêreld se probleme oplos en sy konflikte beëindig. Ander nasies soek hulp by Sion en bring daar geskenke vir die Here. Israel dien as model om vir die nasies te wys wat die beloftes van die Here alles behels. Die mense is dan ‘n getuienis van God se optrede. Sion se feeste en offers is nie vir Juda alleen nie, maar geld vir al die mense van die wêreld.

Poverty is not made by God, it is created by you and I when we don’t share what we have. Moeder Teresa

Psalm 22 (7)

[Ek gaan dwarsdeur van die Nuwe Testament en Psalms. ‘n Direkte Vertaling van die Bybelgenootskap van Suid-Afrika (2014) gebruik maak.] Ek gaan ‘n paar blogs aan hierdie psalm spandeer.

Billy Graham lees elke maand al 150 psalms. Vir hom het hulle duidelik ‘n besondere betekenis. Meeste van ons, ek ingesluit, lees die psalms nie so sistematies nie – ons pik hier en pik daar. Daarom het ek besluit dat ek hierdie jaar ‘n bietjie dieper in die psalms wil delf. Ek het veral gebruik gemaak van John Goldingay se drie-volume kommentaar – Psalms.

Teologiese implikasies

Hierdie psalm is ‘n model vir die gebede van gewone Israeliete en Christene as hulle teenspoed ondervind. Dit is veral toepaslik vir mense wat die drie vorme van teenspoed waarvan die psalm praat ondervind.

• Die gevoel dat hulle persoonlik oorweldig is – hulle voel hulle is besig om uitmekaar te val; hulle staar die dood in die gesig.
• Hulle word deur ander mense vervolg. Hulle word verag en gespot deur mense wat sterk en vyandig is – soos wilde diere. Menslike geweld is die fundamentele probleem waarmee ons sukkel. Dit wys vir ons hoe ‘n groep van iemand ‘n sondebok kan maak om hulle geweld te regverdig.
• Dit voel asof God hulle verlaat het – God tree nie in om hulle te help en te verlos nie. God antwoord nie hulle gebede nie. Die psalm sê dat mense moet erken dat dit hulle ondervinding is. God was nie teenwoordig by die psalmis nie en Hy verwag nie dat ons moet voorgee dat dit so is as dit nie so is nie.

In die konteks van daardie ondervinding vra die psalmis dat ons van ‘n tweede stel feite bekend moet wees.

• Ons herinner God en onsself aan God se optrede in die verlede – veral sy verlossing van sy mense. Hier gaan dit veral oor sy skepping van die mens. Dit bemoedig ons en daag God uit.
• Ons herinner God en onsself aan sy betrokkenheid in ons persoonlike lewens – reeds vanaf ons geboorte.
• Ons vra God om naby te wees en op te tree. Hy moet verlos en nie mense aan vervolging oorlaat nie.
• Ons glo ons eie argument. Ons glo dat God sal optree en ons begin reeds so praat.

Die direkte verwysing van die psalm is die lyding van die gelowiges. Jesus het na hierdie psalm verwys. In die evangelies kry ons heelwat verwysings na hierdie psalm:

• Die soldate wat die sterwende Jesus se klere onder mekaar verdeel deur daaroor te loot (Markus 15:24; Psalm 22:19).
•  Die verbygangers wat wat Jesus spot, hulle koppe skud en Hom selfs uitdaag (Markus 15:29 en Psalm 22:8 – 9)
• Tydens sy kruisiging gebruik Jesus hierdie psalm se openingswoord (Markus 15:34). So identifiseer Hy Hom met iemand wat deur God verlaat is.

Ons moet na Jesus in sy geheel in die lig van hierdie psalm kyk:

• Jesus se gebruik van die openingswoorde van die psalm verwys na die aaklige werklikheid van die kruis. Dit beteken Jesus is van die Vader afgesny. God se toorn is nie omdat Hy die sonde van die wêreld dra nie. God identifiseer steeds met Hom en met wat Hy doen. God verlos nie vir Jesus nie, want anders kan Jesus nie die menslike sonde dra nie.
• As Jesus met verse 4 – 6 identifiseer, identifiseer Hy met Israel. Sy werk moet in die konteks van God se werk met Israel gesien word. Hy het gekom om Israel te hernuwe. Daarom kan God Hom nie vir altyd verlaat nie.
• Verse 7 – 9 begin dit duidelik maak dat  Jesus se probleem die vyandigheid van die mense is. Dit wys dat God die mense toelaat om tot die einde te gaan in hulle opstand teen God. Dit wys ook dat Jesus bereid is om tot die einde te gaan in die beliggaming van God se liefde. In Jesus dra God die totaliteit van die mens se opstand.
• Verse 10 – 11 dink Jesus terug aan sy ondervinding as kind van Maria. Toe God ‘n moeder vir Jesus gesoek het, kies Hy ‘n vrou wat gewillig was om 100% beskikbaar vir Hom te wees. God voorsien in sy behoeftes deur haar.
• Die middelpunt van die psalm is die klaaglied in vers 12 – 19. Dit druk duidelik die verwerping deur mense uit soos duidelik blyk uit Jesus se lyding. Die magtige mense wat Jesus aangeval het, is godsdienstige en politieke leiers wie se posisie deur Jesus se onderrig bedreig is.
• Vers 20 – 23 is die gebed wat Jesus gebid het en wat God nie beantwoord het nie.
• Vers 24 – 32 is Jesus se uitnodiging om vir God te loof vir sy reaksie op ‘n swak persoon. Hierdie optrede van God is ‘n belofte vir ander swak mense wat Hom aanroep. Hy sal reageer op hulle behoeftes.

Psalm 22 sê: My nood raak ook die geloofsgemeenskap – dit word ook hulle nood. My verlossing word ook hulle verlossing; my lof word ook hulle lof.  So word ons stemme ‘n simfonie van lof tot eer van dié God wat hoor as sy kinders na Hom roep. Daarom moet my oë oop wees vir my medegelowiges se nood. Ek moet saam met hulle huil en saam met hulle juig. Ons behoort almal aan God se familie.

Toe Jesus aan die kruis die aanvangswoorde van hierdie psalm uitgespreek het, het Hy die hele psalm, in al sy rykdom, ‘n werklikheid gemaak. Die lyding, die Lyer, die verlossing, die Verlosser en die hele aarde vir altyd die koninkryk van God vol onderdane wat Hom dien. Jesus het nie net saam met die lydende mensheid van alle eeue gely nie – Hy het ook vir hulle gely en hulle so verlos. Jesus se uitroep aan die kruis was sodat ek nooit weer van God verlate hoef te voel nie.