“When we have learned to rejoice in God, we will be free to praise him with a willing spirit, a loosened tongue and an untrammeled mind. If we would be consecrated to God as priests whose sacrifice brings glory to his name, we must rejoice in him.” – Johannes Calvyn

Psalm 15 (2)

[Ek gaan dwarsdeur van die Nuwe Testament en Psalms. ‘n Direkte Vertaling van die Bybelgenootskap van Suid-Afrika (2014) gebruik maak.] Ek gaan ‘n hele aantal blogs aan hierdie psalm spandeer.

Billy Graham lees elke maand al 150 psalms. Vir hom het hulle duidelik ‘n besondere betekenis. Meeste van ons, ek ingesluit, lees die psalms nie so sistematies nie – ons pik hier en pik daar. Daarom het ek besluit dat ek hierdie jaar ‘n bietjie dieper in die psalms wil delf. Ek het veral gebruik gemaak van John Goldingay se drie-volume kommentaar – Psalms.

15:2 – 5:  Verrassende antwoorde.

Die beskrywing van die persoon wat God verwelkom dek vier gebiede:

• Die algemene integriteit van die persoon in verhouding tot die ander mense in die gemeenskap.
• Geen verkeerde optrede teenoor ander nie.
• Die reaksie ten opsigte van mense se siening van God.
• Die regte gesindheid teenoor geld.

Vers 2 is dus die algemene terwyl vers 3 – 5 die besonderhede uitspel. Die laaste deel van vers 5 is weer algemeen.

15:2: ²Hy wat onberispelik leef en regverdig optree, en wat van harte die waarheid praat.

In vers 2 sien ons innerlike gesindheid en uiterlike doen – beide is belangrik. Dit is moontlik dat daar ‘n verskil kan wees tussen wat mense sê en doen. Hulle mag misleiding beplan, maar tree oënskynlik eerbaar op. Hiervan hou God net mooi niks nie.

Die antwoord van die digter is verbasend. In die lig van die Ou Testamentiese kultiese godsdiens sou ‘n mens hier allerlei kultiese voorskrifte verwag. Maar hier gaan die antwoord om die basiese boustene van hulle geloof – die alledaagse optrede teenoor die medemens. ‘n Mens wat naby God mag kom, is iemand wat:

• Onberispelik leef – ‘n lewe in ooreenstemming met die wil van God. [Vergelyk Psalm 1] Onberispelik beteken volledig of heel. Dit beskryf dus ‘n mens van integriteit. Jesus sou dit later as suiwer van hart beskryf (Matteus 5:8). Ons kry dieselfde woord ook in die beskrywing van Noag (Genesis 6:9).
• Regverdig optree – die persoon wie se doen en late in ooreenstemming met die wil van God is – hy staan in die regte verhouding met God. Sy hart is op God en nie op homself gerig nie. Hy lewe as verbondsmens en sy optrede getuig altyd daarvan dat hy opgeneem is in die gemeenskap van hulle wat aan God behoort.
• Van harte die waarheid praat – die verbondsmens word gelei deur die waarheid. Dit is die teenoorgestelde van leuens, vleitaal, bedrog en grootpratery – die gedrag van die goddelose.

Ons verhouding met ons medemens kan nie geskei word van ons verhouding met God nie. As ons nie teenoor ons medemens doen wat reg is nie, kan ons ook nie in God se teenwoordigheid verskyn nie.

Met hierdie as algemene agtergrond gaan ons in die volgende blog na spesifieke praktiese voorbeelde kyk.

There is not one blade of grass, there is no colour in the world that is not intended to make us rejoice – Johannes Calvyn

Die Heilige Gees (1)

David Schrock het ‘n interessante artikel oor die Heilige Gees geskryf. Ek gaan twee blogs daaraan bestee.

In 1 Korintiërs 2 kry ons sewe waarhede aangaande die Gees.

1. Die Gees ken vir God

Die Gees deursoek alle dinge, ook die diepste geheimeniise van God (2:10). Dit gaan nie hier oor ‘n oppervlakkige ondersoek nie. Die Gees ondersoek alle dinge. Dit beteken Hy weet alles – selfs die diepste geheimenisse van God. Die Gees se kennis is volmaak, absoluut. Die Gees leer nie deur kursusse by te woon of boeke te lees soos ons doen nie. Sy kennis is ewig en onveranderlik. Paulus wil nie vir ons die metode verduiudelik waardeur die Gees alles weet nie. Hy maak ‘n eenvoudige stelling: Die Gees weet alles.

2. Die Gees is God

Die Gees wat God ken, is God. Hy is nie ‘n mag of krag nie – Hy is God. Luister na Paulus se argument: Watter mense ken die verborge dinge van ‘n mens behalwe die gees (kleinletter) van die mens wat in hom is? So ook ken niemand die verborge dinge van God nie, behalwe die Gees van God (2:11). Paulus sê nie dat die Gees deel van God is nie. Die Gees van God weet alles, want Hy is God.

3. Vir die mens om God te ken, moet die Gees dit bekend maak

So ook ken niemand die verborge dinge van God nie, behalwe die Gees van God (2:11). Wat beteken dit? As ons enige geestelike kennis van God het, is dit omdat die Gees dit bekend gemaak het. Ons kan baie dinge van God weet, maar ons kan nie God ken nie. Slegs deur die Gees kan jy God waarlik ken. Ons ken God deur sy selfopenbaring en deur die werk van die Gees. Om God te ken, moet die Gees ons oë oopmaak.

4. Deur die Gees verstaan ons genade

So weet ons wat God ons uit genade geskenk het (2:12). Paulus het kategories die mens se vermoë om God se gedagtes te verstaan, ontken. Sonder die Heilige Gees kan die mens nie geestelike werklikhede raaksien nie. Sonder die Heilige Gees het die mens geen verdediging teen die gees van die wêreld nie. Paulus sê ons het die Gees ontvang sodat ons kan verstaan. Wat kan ons verstaan? Dit wat God ons uit genade geskenk het. In ons wêreld wat so vinnig beweeg, vergeet ons die evangelie van genade. Ware lewe kom deur aan God se genade vas te klou. Dit is die Gees wat vir ons hierdie verstaan van God se genade gee.

5. Die Gees rus boodskappers van die evangelie toe en stuur hulle

Dit verkondig ons ook, nie met geleerde woorde wat die menslike wysheid ons leer nie, maar met woorde wat die Gees ons leer (2:13). Ons praat van die evangelie van genade, nie uit wysheid as gevolg van die rede van die mens nie, maar deur die wysheid wat die Gees gee. In elke gehoor is daar twee soorte mense: diegene sonder die Gees wat nie die dinge aangaande God kan aanvaar nie en diegene wat deur die Gees in die waarheid loop.

6. Die Gees verberg Hom vir die trots van die mens

Die persoon sonder die Gees aanvaar nie die dinge van die Gees van God nie. Vir hom is dit onsin. Hy kan dit ook nie verstaan nie, omdat dit geestelik beoordeel moet word (2:14). Sonder die Gees verwerp die mens die boodskap van genade. Net die Gees kan blinde oë oopmaak.

7. Die Gees openbaar God se genade aan diegene wat Hy gekies het

Die mens sonder die Gees verstaan nie; die mens wat die Gees van God het, kan die waarde van alle dinge beoordeel (2:15). Paulus haal Jesaja 40:13 aan: Wie ken die gedagtes van die Here? Wie sal Hom raad gee?

Die beteken nie dat ons nou alles weet wat God weet nie of dat Christene altyd reg is nie. Christene het wel die geestelike persepsie om die God van die evangelie te verstaan en lief te hê. Dit kom deur die Heilige Gees. Ons het die waarheid dringend nodig. Mag God aan ons die Gees gee in ons plaaslike gemeentes.

The battle for the Christian life starts with the battle for the Christian mind. —Steven Lawson

Die Heilige Gees (1)

David Schrock het ‘n interessante artikel oor die Heilige Gees geskryf. Ek gaan twee blogs daaraan bestee.

In Openbaring praat Johannes van  die sewe Geeste voor sy (God se) troon (1:4, 3:1, 4:5). Hierdie is ‘n verwysing na die Heilige Gees. Die gebruik van die getal sewe wys dat dit die volmaakte en volkome Gees van God is. Dit verwys nie na sewe geeste wat God verteenwoordig nie. Die getal sewe verwys, soos elders in Openbaring, na die volheid van die Gees in God se troonkamer en wat in die gemeentes woon. Ongelooflik: dieselfde Gees wat  in God se troonkamer is, is ook na die plaaslike gemeentes gestuur.

Hierdie sewevoudige Gees mag ook na Jesaja 11 verwys: ‘n Takkie sal uitspruit uit die stomp van Isai, ‘n loot uit sy wortels sal vrugte dra. Die Gees van die Here sal op hom rus: Die Gees wat wysheid en insig gee, die Gees wat raad en sterkte gee, die Gees wat kennis verleen en eerbied vir die Here. Die takkie sal vreugde vind in die diens van die Here. Hy sal nie regspreek volgens uiterlike skyn nie en nie oordeel volgens hoorsê nie. Hy sal die armes billik verhoor en die ootmoediges in die land regverdig oordeel. Hy sal die goddeloses in die land hard oordeel, met sy uitsprake sal hy hulle om die lewe bring. Hy sal regverdig en betroubaar regeer (11:1 – 5)

In vers 2 kry ons die sewe beskrywings van die Gees. Die Gees is:

• Van die Here;
• Die Gees gee wysheid;
• Die Gees gee insig;
• Die Gees gee raad;
• Die Gees gee sterkte;
• Die Gees verleen kennis; en
• Die Gees gee eerbied vir die Here.

Hierdie sewevoudige beskrywing lokaliseer die werk van die Gees in die ruimte van wysheid en kennis. Die Here en sterkte word genoem, maar die primêre klem val op die kognitiewe. Ons sien die werk van die Gees nie primêr in sigbare optredes van bonatuurlike krag nie, maar die Gees gee vir ons ‘n geestelike lewe en maak ons denke ontvanklik vir God se verlossingswerk. Die Gees werk primêr deur vir ons geestelike insig te gee.

In die volgende blog gaan ons na sewe waarhede aangaande die Heilige Gees in 1 Korintiërs 2 kyk.

The tongue exists to reveal our hearts – Johannes Calvyn

Die fundamentele verskil tussen modern en postmodern

Modernisme sluit ‘n soeke na die absolute, ontwyfelbare en rasionele sekerheid in. Hierdie sekereheid berus net op logika en bewyse. Baie voorstanders van modernisme erken dat dit dalk onmoontlik mag wees, maar dit bly steeds vir hulle ‘n ideaal om na te streef. Hierdie sekerheid gaan oor meer as net definisies. Baie moderniste het geglo dat hierdie sekerheid moontlik was – dit hang net van die wetenskap af. In die harde wetenskappe, veral fisiese wetenskappe soos wiskunde, lê ons sekerheid.

Die postmodernisme verwerp sekerheid. Postmoderne denke word gedefinieer deur die geloof (nie sekerheid nie) dat alle aansprake op waarheid deur dit wat ons glo, geïnfekteer is. Daar is nie so iets soos “’n siening van nêrens” nie. Selfs bewyse en logika is afhanklik van waardes – dit vloei voort uit ‘n sekere perspektief. Die onderskeidende kenmerk van postmoderne denke is dat alle absolute aansprake op die waarheid met suspisie bejeën moet word. Aansprake op sekerheid moet onderdruk word. Wat beteken dit? Mense kan nie veroordeel word om anders te glo as die heersende paradigma nie.

Modernisme het die sogenaamde “harde” wetenskappe verhef tot ‘n spesiale status – hulle besit die kennis. Daarom moet alles op die wetenskap berus.

Die postmodernisme bevraagteken alle aansprake op sekerheid – aansprake wat ander negatief mag beïnvloed. Die postmodernisme glo dat alle “kennis” slegs “geregverdigde geloof” is. Dit wat ek glo is belangrik. [Geloof hier word nie in die teologiese sin gebruik nie.] Daar is geen absolute waarheid nie, maar waarheid is slegs my perspektief op ‘n saak.