Blog129

“Everything that is worthwhile in life is scary. Choosing a school, choosing a career, getting married, having kids – all those things are scary. If it is not fearful, it is not worthwhile.” – Paul Tournier

Psalm 13 (2)

[Ek gaan dwarsdeur van die Nuwe Testament en Psalms. ‘n Direkte Vertaling van die Bybelgenootskap van Suid-Afrika (2014) gebruik maak.] Hierdie is ‘n lang psalm so ek gaan ‘n hele aantal blogs aan hom spandeer.

Billy Graham lees elke maand al 150 psalms. Vir hom het hulle duidelik ‘n besondere betekenis. Meeste van ons, ek ingesluit, lees die psalms nie so sistematies nie – ons pik hier en pik daar. Daarom het ek besluit dat ek hierdie jaar ‘n bietjie dieper in die psalms wil delf. Ek het veral gebruik gemaak van John Goldingay se drie-volume kommentaar – Psalms.

Teologiese implikasies:

Die psalmis uiter ‘n hartverskeurende uitroep van geestelike dorheid wat nie verklaar word nie. Ek wil nie sterwe nie, mag dui op siekte, maar nie noodwendig nie. Die psalmis is bewus daarvan dat hy God se guns verloor het. Hy is ook bewus van ‘n eindelose debat na binne, van voortdurende kommer en van vyande wat hulle verheug in sy toestand. Hy is bang hy gaan in hierdie geestelike donkerte dood. Baie opregte gelowiges het al sulke seisoene van wanhoop ervaar. Soos die psalmis het hulle dan uitgevind dat om terug te dink aan God se goedheid in die verlede en om te vertrou op sy liefde die antwoord is in hierdie donker tye.

Daar is ‘n gevoel dat vertroue ‘n stil, rustige rus in God beteken. Dit sluit alle pogings van ons kant om dinge reg te stel uit. Psalm 13 sê vir ons dat vertroue beteken ‘n onophoudelike reeks vrae aan God. Hierdie vrae vra waarom God ons in ons nood vergeet. Ons moet God dringend vra om aandag aan ons te gee en om ons oë te verlig met ‘n belofte van optrede. Hierdie optrede van God is nie beperk tot die verlede of die eindtyd nie – dit geld ook vir nou.

“Hoe lank” is die ewige menslike uitroep. Ons dink aan die pensioenaris alleen in haar huis. Niemand kom haar besoek nie. Ons dink aan die boer wat moedeloos na die hemel staar na jare se droogte. Ons dink aan die kinders in Afganistan. Geen wonder dat hierdie mense verskillend kan reageer op die Blye Boodskap nie:

1. “Julle sê Jesus het 2000 jaar gelde gekom om die wêreld te red. Hoekom het Hy nog niks vir ons gedoen nie?”
2. “Julle sê Jesus het 2000 jaar gelede gekom in antwoord op die “hoe lank nog-uitroep”. Hoekom het julle Christene ons nog nooit daarvan vertel nie?”

Wat sê hierdie psalm vir ons? As ons in nood verkeer, moet ons nie die fout maak om ons daarteen blind te staar nie. Ons moet dit bekyk teen die wyer agtergrond van God se liefdesdade teenoor ons. Dit sal nie ons nood laat verdwyn nie, maar dit sal ons met nuwe oë daarna laat kyk. Dit sal ons laat besef: Hoe groot ons nood ook al mag wees, dit kan nooit so groot wees dat dit ons van God se genade kan afsny nie. As ons dit onthou, sal niks meer net donker lyk nie. Ons sal rede kry om moed te skep en lofliedere te sing – soos die digter van Psalm 13. Gebed is die een manier waarop ons uiting aan ons emosies kan gee en ons probleme met die Here kan bespreek. Hy gee vir ons die regte perspektief en bring weer vrede in ons hart. Die boodskap van Psalm 13 boesem vertroue by ons in: God is getrou; Hy het sy mense lief. Daarom kan ons op sy hulp vertrou.

We must make the invisible Kingdom visible in our midst – Johannes Calvyn

Die kerk en kompromieë

In Openbaring 2 lees ons van ‘n gemeente wat besig was met kompromieë – Pergamum. Die stad was op ‘n rotsagtige heuwel gebou. Op daardie stadium was dit die kultuursentrum van Asië. Daar was ‘n wonderlike biblioteek met 200 000 perkamentrolle.

Daar was ook ‘n altaar vir Zeus – die grootste en bekendste altaar van almal. Dit was een van die sewe wonders van die antieke wêreld. Daar was ook ander gode wat in Pergamum aanbid is. Dit sluit in Dionisius en Aesklepios. Aesklepios was die god van genesing. Sy simbool was ‘n slang. Mense kom van oral na sy heiligdom om genees te word. In die tempel was daar giftige slange wat oral rondgeseil het. Die mense het geglo dat as hulle deur ‘n slang geraak word, hulle genees sal word. Dink oor die toneel: mense wat op die vloer van die tempel lê met slange wat oor hulle seil.

Daar was ook ‘n groot tempel vir Augustus, die keiser. Die keisers het nie net aanbidding ontvang nie, maar het daarop aangedring. Geestelik was Pergamum maar ‘n donker plek. Hoe beoordeel Jesus die gemeente in Pergamum? Ek ken die plek waar julle bly, daar waar die troon van die Satan is. Tog bly julle aan my Naam getrou en julle het nie julle geloof in My afgesweer nie, selfs nie in die tyd toe Antipas, my getroue getuie, doodgemaak is daar by julle waar die Satan bly nie. Maar daar was ‘n paar dinge teen die gemeente. Julle het mense daar wat die leer van Bileam aanhang. Hy het Balak geleer om die volk Israel van My afvallig te maak, sodat hulle afgodsoffervleis geëet en onsedelikheid bedryf het. So is daar onder julle ook mense wat die leer van die Nikolaïete aanhang en dieselfde sondes doen.

Daar was baie goeie gelowiges in Pergamum. Hulle het God gedien en Jesus prys hulle daarvoor. Maar daar was ‘n paar probleme; die gemeente loop die gevaar om kompromieë oor sy geloof aan te gaan. Jesus verwys na die Ou Testamentiese storie van Bileam. Balak het vir Bileam gekry om die Israeliete te vervloek. Terwyl hy op pad was om Israel te gaan vervloek, verlaat sy donkie die pad, want hy het ‘n engel met ‘n sward gesien wat in die pad staan. Uiteindelik het Bileam nie vir Israel vervloek nie, maar hy gee vir Balak ‘n ander plan om Israel te ondermyn: die Moabitiese meisies moes die jong mans mislei en hulle sodoende kry om afgode te aanbid. Die plan werk.

Die sonde van Pergamum was dat hulle die bose verdra het. Sodra jy begin kompromieë aangaan, begin jou geestelike lewe verswak. Die filosofie van die Nikolaïete was dat jy moet ontspan. God sal dit verstaan en jou vergewe, want Hy ken jou hart. Dit is hoe ‘n kompromis werk: klein dingetjies wat groot dinge word. As dit gebeur gaan jy net verder afwaarts.

Sommige mense kyk na die Bybel en sê: “Ek hou nie van hierdie reëls of hierdie standaarde nie. Ek sal lewe soos ek wil.” Hulle dink nooit daaraan dat dit God is wat vir ons daardie reëls gegee het nie; daardie standaarde en waarhede om ons teen die bose te beskerm. Soms glo ons dat omdat ons ‘n sonde bely het, ons nie die gevolge daarvan hoef te hanteer nie. God sal ons vergewe, maar ons sal steeds die gevolge moet dra.

Onthou die les van die gemeente in Pergamum: moet nooit aan kompromieë toegee nie.

A Jesus who never wept could never wipe away my tears. —C.H. Spurgeon

Jesus Christus verskil van ander godsdiensleiers

Billy Graham sê dat daar oor die eeue baie ander godsdiensleiers was, maar Jesus verskil van hulle, want Hy is volledig God en volledig mens en Hy kan sondaars verlos. Hy sê dat mense nuuskierig is oor ander godsdienste, maar hy glo dit is as gevolg van mense se honger na God. God sal daardie honger breek as jy Hom opreg soek.

Graham sê dat daar veral twee redes is waarom Jesus van ander godsdiensleiers verskil.

• Hy was volledig God en volledig mens. Dink daaraan: Die God wat die heelal gemaak het, het na die aarde gekom om volledig mens te word.
• Nadat Hy die reiging van sondes bewerkstellig het, het Hy gaan sit aan die regterhand van die Majesteit in die hoë hemel (Hebreërs 1:3). Self is ons nie in staat om van ons sondes ontslae te raak nie. Jesus kan dit doen, want Hy was die finale offer vir vergifnis vir ons sonde.

Om die uniekheid van Jesus te beklemtoon, sê Graham dat Hy die enigste mens was wat dood was en weer lewend geword het. Hy is die enigste godsdiensleier wat die dood oorwin het. Christene het geen grafte om te besoek nie, geen stowwerige oorblyfsels om te aanbid nie. Daar is net een Man wat die dood oorwin het – Jesus Christus en Hy lewe vir altyd.

Christian character is not created in the moment of adversity. Christian character is revealed in the moment of adversity. —Daniel Akin

Twee gewaagde eise wat ons aan God stel

In Eksodus 33:12 – 23 nader Moses vir God met twee van die gewaagste eise: Maak my u wil bekend en Laat ek tog net u magtige verskyning sien. Om sy mense doeltreffend te lei, moes Moses die wil van God ken. Hy wil weet wat die doel agter God se planne was. Daarom wou hy voortdurend met sy Maker kommunikeer. Dit was noodsaaklik vir sy leierskap as ‘n man van God.

Enige mens wat God se roeping wil ken, moet soos Moses bid. Ons moet bid dat ons Hom intiem sal ken. Dit wat ons doen, sal net suksesvol wees as God daarby betrokke is. Moses wou ook God se heerlikheid, sy verskyning, sien. Genadiglik het God nie sy volle heerlikheid aan Moses gewys nie. Vir  My kan jy nie sien nie, want geen mens kan My sien en bly lewe nie (33:20). God plaas Moses in ‘n rotsskeur en maak hom met sy hande toe totdat Hy verby is. Moses sal God net van agter sien. Moses kry so ‘n verbygaande blik op God van agter.

Eendag sal ons sien wat Moses graag wou gesien het: die heerlikheid van God. Ons sal Jesus van aangesig sien en met vreugde gevul wees. In die hart van elke mens is daar ‘n verlange dat hierdie belofte vervul moet word. Ons weet daar is meer vir ons om te sien.