“For, if we have not charity, we are not Christians: charity is the great duty of Christians.” – George Whitefield

Watter soort diversiteit verkondig die kerk?

Meeste van ons dink onmiddellik in etniese diversiteit. Hierdie bekommernis is edel. Maar as ons diversiteit net as etniese diversiteit sien, mis ons ‘n groot deel van die boodskap van Efesiërs 3. Hier word na die veelvuldige agtergronde verwys waar eenheid net moontlik is deur die evangelie. Daar is ‘n groot verskeidenheid van hindernisse wat die plaaslike gemeente moet oorbrug:

• Ouderdom: Ons sien dit nie dikwels in die wêreld nie. Daar kry ons dikwels ‘n skeiding tussen oud en jonk. Selfs in ons gemeentes skei ons die jeug van die seniors.
• Ekonomie: Ons weet dat ryk mense dinge vir arm mense doen, maar dan onttrek hulle hulle na die gemak van ander ryk mense. Dit mag nie in die gemeente gebeur nie. Lees net Jakobus 2:8 – 9: Maar as julle die mense na die uiterlike beoordeel, doen julle sonde en veroordeel die wet van God julle as oortreders.
• Politiek: Die plaaslike gemeente moet hom sterk oor morele sake uitspreek, maar nie oor die openbare politiek nie.
• Sosiale vermoë: Vind mense met min sosiale vermoëns die gemeente koud en onpersoonlik – net soos die wêreld daar buite?
• Kultuuragtergrond: Almal moet iets opoffer. Ons moet dikwels ons belange vir ons broers en susters opoffer.

Hierdie oorbrugging van grense, as die gemeente dit suksesvol deurvoer, verbaas die wêreld om ons. Dat ‘n gemeente bestaande uit mense van so baie verskillende agtergronde as ‘n enkele gemeenskap kan funksioneer, verbaas mense

“God forbid that I should travel with anybody a quarter of an hour without speaking of Christ to them.” George Whitefield

Laat die Skrif die Skrif interpreteer

Hierdie is nog ‘n artikel in Mel Lawrenz se reeks oor hoe ons die Bybel moet lees.

As jy ‘n gedeelte lees en jy wonder wat die opstanding of onsedelikheid of die antichris beteken, is daar net een plek om te kyk: die res van die Skrif. Die Skrif is die beste interpreteerder van Homself.

Die Nuwe Testamentiese gedeeltes oor doop kan die beste verduidelik word deur die ander gedeeltes oor doop en deur die ritueel van reiniging in die Ou Testament. Die nagmaal word beter geïnterpreteer deur die ander gedeeltes daaroor en deur Jesus se “Ek is die brood” onderrig en deur die maaltye in die Ou Testament. Meeste van die ongelooflike beelde en getalle in Openbaring waaroor mense wonder, het reeds vantevore in die Bybel verskyn. In elke geval is daar ‘n duidelike betekenis, mits ons na die ander gedeeltes wat dieselfde taal gebruik, kyk.

Kuns en teologie gaan oor herhaling en verskeidenheid. God gee aan ons ‘n waarheid soos “Ek is julle Verlosser,” en herhaal dit dan op baie verskillende maniere deur die Skrif. Herhaling en verskeidenheid. Die woorde verskil effens, beelde word gebruik, maar deur dit alles kom God se woord duidliker deur. Ons denke en harte word oortuig.

Daarom moet ons die Skrif as ‘n ritmiese dissipline in ons lewe lees. Dit is ‘n groot boek vol epiese stories, preke, profesieë, briewe, liedere en spreuke wat die hele lewe hanteer. Dit openbaar God se optrede en eienskappe. Die Bybel is ‘n mosaïek van persoonlike stories van mense wat probeer om God te vind of wat probeer om hulle eie God te maak. Dit is die beste lewensgids vir die mens. Dit is die enigste direkte en ware uitdrukking van God se denke.

Soos ons die Bybel lees bou ons ‘n omvattende struktuur van waarheid vir ons lewens. Soos ‘n lappieskombers kom die verskillende stukke metteryd bymekaar. Ons sal die verskil tussen ‘n hooftema wat God wil hê ons moet verstaan omdat dit so dikwels voorkom en ‘n kleinere tema verstaan. ‘n Hooftema is dinge soos heiligmaking en vergifnis van sonde. ‘n Mindere tema is soos waar Christus tussen sy dood en opstanding was.

Die Bybel is God se woord oor Homself aan ons. Dit is die soewereine Here en liefdevolle Vader wat praat. Dit is die woord oor Jesus en die asem van die Gees.

“Whoever reads the gospel with a single eye, and sincere intentions, will find, that our blessed Lord took all opportunities of reminding his disciples that His Kingdom was not of this world; that His doctrine was a doctrine of the Cross; and that their professing themselves to be His followers, would call them to a constant state of voluntary suffering and self-denial.” – George Whitefield

Die doel van diversiteit in die gemeente

Diversiteit is ‘n onderwerp wat vandag baie algemeen in ons samelewing bespreek word. Ook in die kerk is dit ‘n belangrike onderwerp wat nie altyd die aandag kry wat dit behoort te kry nie. Ek gaan hierdie onderwerp in drie blogs bespreek.

Hiervoor kan ons na Efesiërs 3 kyk. Paulus stel sy doel vir die gemeente in verse 8 – 11. Wat is God se doel? Die gemeente moet sy wysheid aan die hele skepping vertoon. Hoe doen ons dit? Die spesifieke kenmerk wat Paulus in gedagte het, was vir eeue verborge. Wat is dit? En dit is die geheimenis: deur die verkondiging van die evangelie en in hulle verbondenheid met Christus Jesus, word ook mense wat nie Jode is nie, saam met ons deel van die volk van God en lede van die liggaam van Christus, en kry hulle ook saam met ons deel aan wat God belowe het (Vers 6).

Dit is nie genoeg dat jy my dienaar is om die stamme van Jakob te herstel en om die Israeliete wat gered is, terug te bring nie; Ek maak jou ‘n lig vir die nasies sodat die redding wat Ek bewerk, die uithoeke van die aarde sal bereik (Jesaja 49:6). Wat God gedoen het, is verbasend. Vir eeue reeds het God belowe dat die heidene eendag deel van sy familie sal wees. Nou, in Christus, kom God sy belofte na. Die afstammelinge van Abraham is nou diegene wat sy geloof deel – nie net die Jode nie.

Hoekom gee mense aandag aan die eenheid in God se familie? Dit is die graad van skeiding tussen Jode en nie-Jode. Hulle was nie net van verskillende etniese groepe nie of kultureel verskillend of teologies verskillend nie – hulle was openlik vyandig teenoor mekaar. Op een oomblik toe Christus sterf en die voorhangsel in die tempel skeur, vernietig Hy die grens tussen die twee. Mense destys sou gesê het dat hierdie eenheid onmoontlik is – dit sou ‘n wonderwerk vereis. Presies. Let op die verband tussen hierdie eenheid en Paulus se gebed om hierdie gedeelte mee af te sluit in verse 14 – 19: Mag julle in staat wees om saam met al die gelowiges te begryp hoe wyd en ver en hoog en diep die liefde van Christus strek. Mag julle sy liefde ken, liefde wat ons verstand te bowe gaan, en mag julle heeltemal vervul word met die volheid van God.

In die eerste deel van Efesiërs 3 beskryf Paulus wat menslik onmoontlik is. Hy sluit af met ‘n gebed vir die onmoontlike. Hy bid vir die Vader dat Hy ons deur sy Gees moet versterk dat ons die omvang van Christus se liefde vir ons moet besef. Sy liefde gee krag aan ons liefde. Heel gepas eindig Paulus met ‘n doksologie in verse 20 – 21: Aan Hom wat deur sy krag wat in ons werk, magtig is om oneindig  meer te doen as wat ons bid of dink, aan Hom kom die eer toe, in die kerk, deur ons verbondenheid met Christus Jesus, deur al die geslagte heen tot in ewigheid. Amen.

Paulus vra die onmoontlike. Maar God se krag werk in ons. Hy kan dit doen. Die krag van die plaaslike gemeente, die vermoë om die bonatuurlike krag van die evangelie te wys, is ons diversiteit.

Volgende keer gaan ons kyk na die soort diversiteit wat die gemeente verkondig.

Sometimes the godliest thing you can do in the universe is get a good night’s sleep. —D.A. Carson

Psalm 8 (1)

[Ek gaan dwarsdeur van die Nuwe Testament en Psalms. ‘n Direkte Vertaling van die Bybelgenootskap van Suid-Afrika (2014) gebruik maak.] Hierdie is ‘n lang psalm so ek gaan ‘n hele aantal blogs aan hom spandeer.

Billy Graham lees elke maand al 150 psalms. Vir hom het hulle duidelik ‘n besondere betekenis. Meeste van ons, ek ingesluit, lees die psalms nie so sistematies nie – ons pik hier en pik daar. Daarom het ek besluit dat ek hierdie jaar ‘n bietjie dieper in die psalms wil delf. Ek het veral gebruik gemaak van John Goldingay se drie-volume kommentaar – Psalms.

Hierdie is die eerste werklike lofpsalm in die psalter, maar sy vorm en onderwerp is atipies. Daar is nie ‘n uitnodiging om te loof nie; daar word nie redes vir die lofprysing gegee nie – daar is geen “want” klousule nie. Dit is ook die enigste lofpsalm wat in sy geheel aan God gerig is. Psalm 8 is ‘n lofpsalm wat die kontras tussen die grootheid en skeppingsmag van God en die nietigheid van die mens beklemtoon. God stel nietige mensies aan om namens Hom oor die skepping te heers. Ons is God se klein-groot mense.

Een van die kenmerke van ware godsdiens is verwondering – verwondering oor die geheimenisse van die heelal, maar ook verwondering as ons nadink aan watter soort skepsel ons nou werklik is. William Booth, die stigter van die Heilsleër, het gesê dat die duiwel nie al die mooi liedere en wysies moet hê nie – gelowiges moet ook mooi liedere en wysies hê.  Hierdie is ‘n psalm wat ons moet koester.

8:1: Opskrif

Vir die musiekleier; op die Ghitiet. ‘n Psalm van Dawid.

Die Ghitiet is waarskynlik ‘n musiekinstrument of ‘n melodie. Dit mag ook na ‘n Levitiese sanger verwys (1 Kronieke 13:13 – 14). Die digter van die psalm, miskien Dawid, wat baie nagte in die oop veld by sy skape deurgebring het, het die lied oor die wonder van God se skepping gehoor en gesien. Nou sing hy daaroor. God se skeppingswerk hou ‘n boodskap in vir die digter – dit vertel van God self. Hierdie psalm besing die eer van sy Naam.

Volgende keer kyk ons verder na hierdie groot God en na ons as klein mensies.