You have made us for yourself, O Lord, and our hearts are restless until they rest in you – Augustinus

Hoe blaas ons nuwe lewe in die kerk?

Meeste gemeentes vandag het of ‘n plato bereik of is besig om te krimp. Hierdie gemeentes moet hernuwe word. Baie faktore dra tot die verandering in ‘n gemeente by. Een van die faktore wat ons in gemeentes wat groei kry, is ‘n fokus na buite. Hoekom? Dit verhoed dat mense nie net vir hulleself leef nie, maar vir die Hoof van die kerk.

Een van die redes waarom gemeentes stagneer, is omdat baie lidmate meer soos verbruikers as mede-arbeiders optree. As ‘n gemeente weer wil lewe, moet hy meer aan God en minder aan homself dink. Ons het verkondiging en demonstrasie van die evangelie nodig. Dit is twee kante van dieselfde muntstuk. Mense moet weet dat Jesus vir ons sondes aan die kruis gesterf het en dat ons Hom kan vertrou en volg in genade deur geloof. Maar die evangelie moet ook gedemonstreer word – mense leef die implikasies van die evangelie in hulle gemeenskap uit. Gemeentes wat waarlik lewe leef die evangelie in woord en daad.

As mense fokus op God, sy heerlikheid en sy roeping en as hulle ander in nood bedien, het hulle meer tyd vir hulle bediening en minder tyd vir allerhande drama in die gemeente. He who rows the boat has no time to rock the boat (Anoniem). ‘n Fokus na buite kan konflik in die gemeente verhoed. Nou is daar nie meer plek vir musiek volgens my smaak, die leraar wat doen wat ek wil hê, die kerk soos ek wil, ens. Nee, nou is almal mede-arbeiders wat God se roeping uitleef.

Gemeentes wat na buite fokus, vertel die goeie nuus van Jesus Christus, maar hulle lidmate is ook betrokke by bediening in en buite die gemeente – beide verkondiging en uitlewing van die evangelie. Lidmate in gesonde gemeentes verkondig nie die evangelie omdat hulle aangesê is om dit te doen nie – vir hulle is dit ‘n natuurlike deel van lewe in die gemeente. In lewende gemeentes is evangelisasie nie iets wat net deur ‘n paar mense gedoen word nie – en die res sit op die pawiljoen en kyk nie. Evangelisasie is nie ‘n toeskouersport nie. Christene hou van evangelisasie solank as iemand anders die werk doen. In lewende gemeentes aanvaar alle lidmate eienaarskap vir evangelisasie.

Gemeentes wat groei deur bekerings, is aktief, selfs aggressief, betrokke by bediening en betrokkenheid in hulle gemeenskap – dit is deel van hulle DNS. Hierdie gemeentes het ook ‘n ander perspektief op lidmaatskap. Dit is meer as ‘n vorm invul en aansluit – dit sluit in ‘n toewyding om te dien, beide in die gemeente en die gemeenskap.

Christene moet deel van die gemeenskap wees. Hierdie gemeente kyk na buite. Hierdie fokus na buite beweeg in die gemeenskap met ‘n passie vir “gestuurdheid.”

The truth is like a lion. You don’t have to defend it. Let it loose. It will defend itself – Augustinus

Die Bybel het meer waarde as die lewe self

U wet is vir my kosbaarder as ‘n oorvloed van goud en silwer (Psalm 119:72). Die digter gaan verder: My lewe is gedurig in gevaar, maar u wet verontagsaam ek nie (119:109) – God se wet is vir hom ‘n reddingsboei. Hoeveel van ons kan dit sê van die Bybel.

Die probleem is nie dat ons nie weet hoe waardevol die Bybel is nie – ons het nog nie ons praktyk in lyn met dit wat ons glo gebring nie. As ons die woord van God se waarde besef, hoekom verslind ons dit nie? Daar is ‘n vyand wat soos ‘n brullende leeu rondloop en soek na mense om te vernietig. Ons enigste hoop is God se woord, want die enigste manier om ‘n leuen te konfronteer is deur die waarheid te ken.

Toe die duiwel vir Jesus aangeval het, het Hy hom met die woord gekonfronteer. Waarmee kom ons na vore as die duiwel ons aanval? Die woord van God is lig en lewe; dit is verlossing. God het alles met woorde geskep. Jesus het siekes genees, blindes se sig herstel, sondes vergewe en mense uit die dood opgewek met woorde.

Ons waardeer nie altyd God se woord soos ons behoort te doen nie. Die skrywer van Psalm 119 eindig hierdie psalm met: As ek sou ronddwaal soos ‘n skaap wat weggeraak het, soek my dan, want u gebooie het ek nie verontagsaam nie. Daar is spanning in hierdie psalm: die psalmis sê aan die een kant dat Hy God se woord liefhet. Aan die ander kant sê hy dat daar dinge is wat hy meer liefhet. Wat doen hy? Hy besluit om God se woord lief te hê en vra God om sy hart in lyn te bring.

Hierdie is ‘n bemoediging vir wandelende harte. Ek het nie God se woord lief soos ek dit behoort lief te hê nie. Groei as ‘n Christen begin deur te erken dat ek nie sy woord lief het nie en dan vra ek dat God my maak wat ek behoort te wees.

Let my heart be broken by the things that break the heart of God – Bob Pierce, stigter van World Vision

Die Psalms: Inleiding (5)

Daar is groot verskille in die denkwyses van die psalmdigters en die mens van vandag. Die Psalms is tot 3 000 jaar oud. Hul is dikwels moeilik om te vertaal. Selfs alledaagse woorde soos koning, priester, huis, liefde, ens. het dikwels in Hebreeus ‘n ander betekenis as wat ons noodwendig daaraan heg. Die meeste psalms is nie historiese beskrywings nie. Daar is egter heelwat parallelle tussen die psalms en historiese gebeure en periodes.

Die psalms het oor ‘n lang tydperk beginnende by Dawid ontwikkel. Die tradisionele kern het ander gedigte uit verskillende bronne om hom saamgetrek. Dit het dan versamelings gevorm wat die name van koormeesters, leermeesters, stigters van die musiekgilde en ander bevat het.

Hierdie opskrifte (byvoorbeeld Asaf) kan beteken dat die opskrif verwys na ‘n versameling van gewyde liedere wat hierdie “musiekdirekteure” of “musiekgildes” gebruik het.

Al die psalms is voor Christus. Met verloop van eeue en in die lig van latere gebeure het van die psalms se betekenis verander. Sinne is nie net in hulle onmiddellike historiese konteks gelees nie, maar teen die agtergrond van die Bybel in sy geheel.

Meeste van die eerste Christene was Jode. Vir hulle was die psalms ‘n noodsaaklike deel van aanbidding. Geen wonder die psalms het ook hulle plek ingeneem by Christene se lofprysing nie. Teen die tweede eeu het die Christene die Joodse psalms gesing; teen die vierde eeu is elke deel van Christelike aanbidding en toewyding verryk deur die psalms. Die aanvaarding van die psalms deur Christene het uiteraard hulle interpretasie beïnvloed.

Dit is onmoontlik om die datum waarop die psalms geskryf is, vas te stel. Die 150 psalms het oor ‘n lang tyd en onder verskillende omstandighede tot stand gekom. Al het elke psalm sy eie aard, is daar baie psalms wat gemeenskaplike kenmerke vertoon, en dus saam gegroepeer kan word. Of daar reeds gepoog is om die psalms met eenderse kenmerke bymekaar te sit toe die psalms saamgevoeg is, is onduidelik. Geen vaste patroon kan vasgestel word nie.

Die boek in sy huidige vorm het relatief laat eers beslag gekry. Sommige psalms het tydens die ballingskap in Babilonië ontstaan (586 – 539 vC). So vra Psalm 137:4: Hoe kan ons die lied van die Here sing in ‘n vreemde land? Psalm 119 het moontlik ontstaan kort nadat die tempel herbou is. Esra 3:5 – 6 beskryf hoe die aanbidding van God herstel is deur die terugkerende gemeenskap. Die psalms is dus eers later bymekaar gebring.

In my deepest wound I saw your glory and it dazzled me – Augustinus

Die Bybel is die verhaal van God se dade – nie ons s’n nie

Baie van ons sien die Bybel as ‘n boek van helde – Dawid, Daniël, ens – en van reëls. Daar is 1663 opdragte in die Bybel. Later lees ons die Bybel as ‘n boek vol praktiese advies – vyf stappe vir ‘n beter huwelik; sewe stappe om jou vrees te oorwin; ens. Natuurlik is die Bybel vol helde en reëls en praktiese advies, maar dit is nie die belangrikste nie.

Die Bybel is veral ‘n storie, maar dit is nie ‘n storie oor ons nie – nie alles oor ons nie. Ons speel ‘n rol, maar ons is nie die hoofkarakters nie. Ons is nie die sentrale karakter in die drama van ons lewens nie. As ek besef dat ek deel van ‘n groter storie is, kom dinge bymekaar. Die storie van die Bybel is so groot dat as ons die eers geleer het dan maak die res van ons lewens weer vir ons sin.

How much much larger your life would be if your self could become smaller in it (G. K. Chesterton).

Die Bybel is die storie van een Held wat gekom het om ons te red nadat ons die reëls gebreek het en sy adviers verontagsaam het. Die boodskap van die Bybel is nie: “Hier is praktiese instrumente waarmee jy jou lewe kan regstel nie.”Die boodskap van die Bybel is: “Rig jou oë op Jesus.”Die Bybel gaan nie oor take wat ons vir God moet doen nie – dit gaan oor God se liefde vir my.

Hoe sou God voel as ek weet dat die Bybel sy liefdesbrief vir my is, maar ek lees nooit Hosea of Habakkuk nie. Daar is geen groter waarheid in die wêreld as hierdie eenvoudige boodskap nie:  God het jou lief.  Hierdie is ‘n ryk en diep waarheid dat ons ons elke dag daarin moet verbly.