A religion of individual salvation had been taught, along with a wholesale rejection and condemnation of traditional culture. The result has been … a superficial Christianity with no deep roots – Lesslie Newbigin

‘n Vrygewige gemeenskap

As ons net ‘n gedeelte van die besoekers kon hou, sou die gemeeente groei; ons kan God se  liefde met meer mense deel; ons sou sterker, gesonder lede van ons gemeenskap gewees het. Ons sou die wêreld ‘n beter plek gemaak het. Ons moet die vreemdeling wat deur ons deure inloop in ons gemeenskap verwelkom soos Jesus. Kyk, Ek staan by die deur en Ek klop. As iemand my stem hoor en die deur oopmaak, sal Ek by hom ingaan en saam met hom die feesmaal hou, en hy saam met My (Openbaring 3:20). Jesus is in die vreemdeling en besoeker.

God stuur die besoekers. Hoe ons hulle verwelkom en met hulle verbind, is die manier waarop ons getuig van die genade en liefde wat ons van God ontvang het. Alle besoekers is deel van die sendingveld.

Mense kom na ons met hulle eie storie. Hulle het dalk in ‘n ander kerk seergekry; soms voel hulle verlore; hulle soek. Vrygewige gemeenskappe verwelkom nie net hierdie mense nie, maar verkondig luidkeels dat ons wil hê dat hulle deel van ons gemeenskap moet word. Ons besef die lewe in die geloofsgemeenskap word verryk as ons nuwe lede byvoeg. Ons verwerp die siening dat mense graag alleen gelaat wil word. Mense wat ‘n erediens bywoon as vreemdelinge en besoekers wil nie alleen gelaat word nie.

Baie gemeentes nooi mense uit om eredienste by te woon, maar is nie bereid om met hulle te verbind nie. Gemeentes moet mense daarvoor afsonder. Hulle moet goeie luisteraars wees; hulle moet die nuwelinge help verstaan hoe God in hulle lewens werk en moet hulle help om hulle besondere lewensreis, gawes en talente te gebruik om die gemeenskap te versterk.

Die toekomstige gemeente nooi mense uit om Jesus te ontmoet en hulle geloofsgemeenskap te ondervind. Vrygewige gemeenskappe ken en word deur hulle gemeenskappe geken. Hulle is goeie bure vir diegene wat langsaan woon. Hulle neem deel aan die aktiwiteite van die buurt – hulle staan bekend as behulpsame burgers. Hulle besef evangelisasie is afhanklik van mense ken en met hulle in ‘n verhouding te wees. Hulle kommunikeer

Die toekomstige kerk moet ‘n ruimte in die skare skep – ‘n ruimte waar mense kan nadink, mediteer of met ander in ‘n groep nadink.

A house divided against itself will not stand – Abraham Lincoln

Die toekoms van rentmeesterskap

Ons weet dat van die vroeë gemeenskappe alles wat hulle gehad het, gedeel het. Ons weet hulle het kollektes vir die armes opgeneem. Spesiale aandag is aan weduwees en wese gegee. Jesus kom en sê dat alles wat sy volgelinge besit, is syne. God is die Skepper van alle dinge. Hy leer hulle dat hulle versorging van mekaar en die gemeenskap waarin hulle lewe, is noodsaaklik vir hulle verhouding met Hom. Hy sê hulle moet hulle rykdom gebruik, dit vermenigvuldig en om vrygewig en eerlik daarmee te wees. Jesus sê ons moet onsself afvra wat ons met al God se dinge – sy wêreld en sy hulpbronne – gaan doen.

Kerke wat gaan oorleef is entiteite wat die intrinsieke waarde van hulle gemeenskappe en diegene wat daarin woon verbeter. Om dit te kan doen moet kerke verbind wees met mense in hulle siviele konteks. Hulle sal die gemeenskappe waarin hulle woon en die inwoners daarvan moet liefhê. Geloofsgemeenskappe woon nie in ‘n wêreld los van die wêreld om hulle nie. Ons bestaan op ‘n spesifieke plek en ons behoort daar en ons word opgeroep om die dinge wat God gemaak het, te onderhou.

Organisasies wat in die toekoms sal floreer is daardie organisasies wat opreg en nie vals is nie; hulle is oop vir deelname deur almal. Rentmeesterskap gaan oor verhoudings en dit sal groei as dit ‘n verhouding tussen mense en God is. Mense moet wat hulle gee, verbind met hulle waardes en hulle geloof in ‘n God wat omgee en wat mense help om met mekaar te verbind. Waar begin ons? Deur vertroue te herbou. Vertroue word gebou as die gemeenskap en nie die kerk die begunstigde is. Vertroue en gemeenskapsimpak is die meetinstrumente vir gesondheid en lewenskrag. Geloofsgemeenskappe van die toekoms moet sigbaar vir die wêreld om hulle wees.

Om by rentmeesterskap betrokke te wees, sal beteken dat ons ‘n mate van voorspelbaarheid verloor. Ons moet individue aan mekaar verbind deur nuwe metodes en tegnologieë te gebruik. Rentmeesterskap in die toekoms sal deursigtig wees – mense sal weet waarvoor die fondse gebruik word. Die gebruik van fondse sal aanspreeklik wees en reageer op die behoeftes. Die ontvanger sal  met respek en waardigheid hanteer word.

Die kerk se besigheid is nie om finansiële opbrengs te vermeerder sodat sy begroting kan klop nie. Ons is geroep. Rentmeesterskap gaan oor deelname aan God se ekonomie – God se voorsiening vir die wêreld. Rentmeesterskap gaan nie net oor gee nie, maar oor betrokkenheid met die skepping van ‘n nuwe wêreld. Uiteindelik gaan dit daaroor om individue met God en met mekaar te verbind.

Jesus himself did not convert the two thieves on the cross; he waited until one of them turned to him – Dietrich Bonhoeffer

Moet die kerk verander?

So we beat on, boats against the current,

 Borne back ceaselessly into the past

1. Scott Fitzgerald

Kyk ‘n bietjie om jou. Oral word geboue gesloop om plek vir nuwes te maak. ‘n Mens kry die gevoel dat dit makliker is om van die oue ontslae te raak en ‘n nuwe ding te bou as om die oue te probeer vernuwe. Die idee dat ons voor kan begin sonder die gewig en baggasie van die verlede is ‘n leuen. Ons loop altyd die toekoms in met ‘n sleutelbestanddeel van die verlede – onsself.

Die kerk is ‘n stoorkamer van die verlede – vol artefakte van die teologie, liturgie en Sondagskole van die verlede. Dit was deel van die Verligting, die Industriële Revolusie, allerhande musieksmake, ens.

Glo jy aan ‘n kerk wat besig is om dood te gaan of glo jy aan ‘n lewenskragtige kerk? Die manier waarop jy jou kerk sien, het ‘n direkte effek op die kerk self. Kwantum fisika leer vir ons dat die waarnemer die werklikheid van dit wat waargeneem word, vorm. Ons skep ons kerk en die wêreld om ons deur hoe ons dit waarneem en die stories wat ons daarvan vertel. Die implikasie is dat niks meer dreigend vir die lewe en sending van die kerk is as siniese en negatiewe leierskap nie. Ons onvermoë om God se hand aan die werk te sien in die wêreld om ons, skep ‘n omgewing wat dit nog moeiliker maak om God te sien.

Ons taak is mede-bouers van hierdie kerk. God is nou besig om sy kerk te maak; die Heilige Gees is aan die beweeg om dit te voltooi. Maar ons het ook ‘n aandeel in hoe die kerk gaan lyk, wie dit gaan lei, hoe dit in die wêreld bestaan, hoe dit georganiseerd is, ens. Ons moet egter altyd Salomo se woorde onthou: Sou God werklik op die aarde woon? Die hemel, selfs die hoogste hemel, kan U nie bevat nie, hoe dan nog hierdie tempel wat ek gebou het! (1 Konings 8:27):

Die God wat ons volg, is uit en tussen die mense. Hy vra dat ons wat Hom volg kerk moet maak daar waar Hy is – uit en tussen die mense. Ons moet plek maak vir kreatiwiteit en innovering. Ons God kan nie ingeperk word nie – die kerk kan God nie inperk nie. Die kerk moet homself in ‘n nuwe skepping maak. Dit kan nie ‘n struikelblok vir toegang tot God wees nie. Ons moet mense toelaat om na vore te kom en God te vind

Toegang tot God en God se liefde is vir baie van ons die rede waarom ons in die kerk is – dit maak ‘n verskil in ons lewens; dit daag ons uit om beter mense te wees. So ‘n God kan nie ingeperk word nie. Ons moet die wêreld ‘n ander plek maak. Ons moet dit nuut maak deur God se liefde, genade, vergifnis en barmhartigheid. Ons moet ander uitnooi, verwelkom en met hulle verbind. God open Homself vir ons en sê vir ons wat deur die wêreld platgedruk is: Kom na My en Ek sal vir julle rus gee. Moenie die kindertjies van My weghou nie; moenie dié wat weggedwaal het, wegwys nie. Laat hulle almal kom …laat ons almal gaan; laat ons saam die kerk maak.

Ons nooi mense uit na ‘n verhouding met ‘n besondere God in ‘n besondere gemeenskap met ‘n besondere taal, liturgie en sosiale sisteem. Die kerk is die familie van God; dit is die tempel van die Heilige Gees. Maar al is dit waar, moet ons ook erken die kerk is dikwels dislojaal. Ons word opgeroep om gereeld na ons geloof terug te keer.

“Where there is peace and meditation, there is neither anxiety nor doubt.” – Franciskus van Assisi

Die binding van Isak (Genesis 22:1 – 19)

Christene verwys na hierdie gedeelte as die “offer van Isak,” maar die Jode verwys hierna as die Akedah –  die “binding” van Isak. Binding is eitlik meer akkuraat, want Isak is vrygestel voordat hy geoffer is.

In Genesis kry ons baie van die basiese temas wat noodsaaklik is vir ons verstaan van die Bybel.  Die sleutel om hierdie gedeelte te verstaan kry ons in vers 12: Want nou weet Ek dat jy God vrees en jou seun, jou enigste, van My nie teruggehou het nie (OAV). Baie Bybelgedeelte beskou “vrees van God” as die kernwaarde in ons godsdiens. Die vrees van die Here is die beginsel van die kennis (Spreuke 1:7 – OAV). Om God te vrees is om die onmeetbare verskil tussen God en mens in nederigheid te erken. Hier is die eerste keer wat ons sien dat iemand hierdie deug beoefen. [Daar is nie ‘n Hebreeuse woord wat ekwivalent aan godsdiens is nie. Vrees van die Here is die ekwivalente term.]

Daar is onmiddellik twee vrae wat na vore kom.

1. Hoekan ‘n goeie persoon gewillig wees om sy kind te offer?

Die openingswoorde van hierdie hoofstuk help ons: Na hierdie dinge het God Abraham beproef (OAV). God se plan om die mense van die aarde te seën, het van Abraham afgehang (Genesis 12:3). Daar het dinge gebeur wat aan God rede gegee het om aan Abraham te twyfel. Dit was noodsaaklik om Abraham te toets om te sien of hy God se vertroue werd was.  Twee maal het Abraham sy vrou in die steek gelaat teenoor ‘n vreemde koning. Hy het dit gedoen om homself te beskerm, waarskynlik omdat hy God nie genoeg vertrou het om dit in die vreemde te doen nie. Wat hier ter sprake is, is nie gehoorsaamheid nie, maar totale wedersydse vertroue. God beproef vir Abraham om te sien of hy God vertrou al beteken dit dat hy sy seun moet prysgee. Abraham se vrees is ‘n toestand van totale kwesbaarheid voor God. Dit is die menslike toestand waarop die verbond berus.

2. Hoe kan ‘n goeie God vereis dat Abraham sy kind moet doodmaak?

Daar is twee moontlike redes om God vry te spreek op ‘n aanklag van sadisme.

• Hierdie is ‘n ware toets. God het nie vooraf geweet hoe Abraham gaan reageer nie Net deur alles van hom te vereis, weet God of hy sy toewyding aan God voor alles plaas. Die boek Genesis ondersteun nie die algemene teologiese siening dat God alles weet voor dit gebeur nie. As Abraham die toets slaag lees ons: Want nou weet Ek dat jy God vrees … (22:12).
• God eis alles van Abraham, want Abraham moet besef dat hy nie in beheer van die verbondsverhouding is nie. Hierdie staan teenoor Genesis 18 waar Abraham aggressief God se oordeel oor Sodom uitdaag. Laat dit ver van U wees! Sal die Regter van die ganse aarde geen reg doen nie? (Genesis 18:25). God het na Abraham se intrede vir die “onskuldige” mense geluister. God verwys selfs na Abraham as ‘n profeet (Geneis 20:7). Ons sien dus Abraham se deernis met mense (Genesis 18) en sy vertroue op God (Hoofstuk 22). Beide is noodsaaklik vir Christene.

[In die Koran kry ons ‘n soortgelyke verhaal van die amperse offer van Abraham se seun. Maar die Koran noem nie spesifiek watter seun van Abraham betrokke is nie. Latere tradisie sê dit was Ismael.]