Our job is to love others without stopping to inquire whether or not they are worthy. That is not our business and, in fact, it is nobody’s business. What we are asked to do is to love, and this love itself will render both ourselves and our neighbors worthy if anything can – Thomas Merton

Waag jy sonder om te twyfel ?

“Belief is a wise wager. Granted that faith cannot be proved, what harm will come to you if you gamble on its truth and it proves false? If you gain, you gain all; if you lose, you lose nothing. Wager, then, without hesitation, that He exists.” –Blaise Pascal

Sara en Abraham staan voor ‘n geloofskrisis toe God aan hulle die “onmoontlike” belowe het. Abraham was amper ‘n honderd jaar oud toe God vir hom sê dat hy die vader van baie nasies sal wees. In Romeine 4 lewer Paulus kommentaar op Abraham en sy geloof:

Ek het jou die vader van baie nasies gemaak. Dit is hy in die oë van God in wie hy geglo het, God wat dooies lewend maak en dinge wat nie bestaan nie, tot stand bring deur sy woord (4:17).

Abraham en Sara het nie baie vertroue gehad nie, maar hulle vertroue was op die regte plek. Dit is die belangrikste aspek van geloof – ons moet in God glo.

As ons ons geloof in Hom stel en glo dat Hy gaan doen wat Hy belowe het om vir my en in my en deur my te doen, sal ek ware vrede en vryheid kry om Hom te gehoorsaam. Dit is nie net my geloof wat belangrrik is nie, maar my geloof in Hom maak al die verskil.

Waar wil God hê dat ons moet waag sonder om te twyfel?

“Sunday is the golden clasp that binds together the volume of the week.” –H.W. Longfellow

Saul raadpleeg ‘n dodebesweerster

The Gospel Coalition is besig met ‘n reeks oor verwarrende gedeeltes uit die Bybel. Kundiges verduidelik hierdie gedeeltes.

Saul se besoek aan die dodebesweerster in 1 Samuel 28 is sekerlik die laagtepunt in sy tragiese koningskap. Hy maak van okkulte praktyke, wat hy self in Israel verbied het, gebruik. Hoekom? Hy wou weet wat gaan gebeur tydens die naderende geveg met die Filistyne by Gilboa. Hierdie is ‘n keerpunt in Israel se geskiedenis. Die einde van die eerste koningskap is naby – Saul gaan val.

In hierdie gedeelte kry ons allerhande teologiese vrae: Het hierdie vrou die vermoë gehad om afgestorwe geeste van dooie mense  terug te bring om die toekoms te voorspel? Wat van ander bronne van openbaring afgesien van God se woord?

Kom ons begin om die verhaal op te som:

1. Hierdie gebeurtenis vind plaas die dag voor Saul en sy seuns op Gilboa sterf in ‘n geveg met die Filistyne. Sedert die Gees van God Saul verlaat het omdat hy God nie gehoorsaam het nie, probeer hy bonatuurlike insig en leiding vir sy koningskap kry. Hier, voor ‘n belangrike geveg, probeer Saul, die militêre leier, bonatuurlike leiding kry. In die antieke wêreld was dit normaal voor enige veldslag. Hy kry geen oplossing nie, want God antwoord nie – nog deur drome, nog deur die urim, nog deur profete. Saul is nie hiermee tevrede nie en hy betree nou verbode terrein – sy amptenare moet vir hom ‘n dodebesweerster soek. Sy was tradisioneel as die heks van Endor bekend.
2. Saul vermom homself en neem twee manne saam met hom. Hy mislei die vrou oor sy identiteit. Hy vra die vrou om die gees van Samuel te laat opkom. Sy doen dit, maar toe sy vir Samuel sien, herken sy ook vir Saul. Saul identifiseer vir Samuel nadat die vrou hom beskryf het. Toe Samuel uiteindelik praat, sê hy vir Saul wat hy reeds weet: die Here het hom verlaat en sy teëstander geword. Hy sê ook dat die Here die koningskap van Saul weggeskeur het en aan Dawid gegee het. Môre sal jy en jou seuns by my wees. Toe Saul dit hoor, slaan hy op die grond neer. Die volgende dag word Israel by Gilboa verslaan en Saul en sy seuns sterf.
3. Dit is duidelik dat Samuel verskyn het en gepraat het. Ons kan vers 15 en 16 op geen ander manier verklaar nie. Weer is daar ‘n aaantal vrae. Hoekom was die vrou geskok toe sy die gees van Samuel gesien het? Hoekom het sy nie self vir Samuel herken nie?

Hoe kan ons hierdie storie verklaar? Daar was ‘n donker bonatuurlike mag waardeur mediums en besweerders toegang tot die antieke wêreld gesoek het. Vir Israel was hierdie magte verbode. God was hulle uiteindelike mag en sy bonatuurlikheid beteken dat Israel net op Hom moet vertrou. Hierdie donker magte was ondergeskik aan God – hulle was skadelik. So byvoorbeeld kon al die demoniese magte agter die Baälkultus nie staande bly teen God se profeet (Elia) op Karmelberg nie.

Saul se ondergang is die gevolg van sy eie opstand. Tot aan die einde het hy nie vir God gehoorsaam nie. Die diepte waartoe Saul gesink het toe hy die heks geraadpleeg het, bevestig Samuel se woorde toe hy nog gelewe het. Hy het Saul vir sy ongehoorsaamheid veroordeel:Weerspannigheid is net so erg soos die sonde van waarsêery; eiesinnigheid net so erg as die bedrog van afgodery. Omdat jy die woord van die Here verwerp het, het Hy jou as koning verwerp (1 Samuel 15:23).

Saul het waarskynlik gedink dit is ‘n profetiese oordrywing. Hy was verkeerd. God bring die profeet terug om vir Saul aan hierdie waarheid te herinner. Die feit dat Saul die volgende dag uitgaan en teen die Filistyne gaan veg, bevestig die woorde van Abraham: As hulle na Moses en die profete nie luister nie, sal hulle nie oortuig word nie al sou iemand uit die dood opstaan (Lukas 16:31). Die storie van Endor herinner ons aan die belang en duidelikheid van God se woord.

I do not think of myself as your teacher. I think of myself as a friend who has made a very long journey and has learned something so important that he does not want to keep it to himself.” Henri Nouwen

Matteus 15:26

The Gospel Coalition is besig met ‘n reeks oor verwarrende gedeeltes uit die Bybel. Kundiges verduidelik hierdie gedeeltes. Vandag kyk ons na Matteus 15:26.

Dit is nie mooi om die kinders se brood te vat en vir die hondjies te gooi nie.  ‘n Mens kry amper die indruk dat Jesus so ‘n bietjie onbeskof is. Kom ons kyk na die konteks:

• Jesus is in die streke van Tirus en Sidon. Hy word deur ‘n Kanaänitiese vrou genader – die ideale geleentheid om oor kultuurgrense heen van die evangelie te getuig.
• Die moeder vra Jesus om haar dogter wat in die mag van ‘n bose gees is, te genees. Dit is tog ‘n redelike versoek.
• Die ontstelde vrou praat respekvol met Jesus. Sy noem Hom Here, Seun van Dawid! Ontferm U oor my – sy het vertroue in sy vermoë. Wat was Jesus se reaksie? Hy het haar niks geantwoord nie.
• Sy dissipels versoek Hom om die vrou weg te stuur. Hy antwoord: Ek is net na die verlore skape van die volk Israel toe gestuur.
• As die vrou aanhou met haar versoek antwoord Jesus met ons vers: Dit is nie mooi om die kinders se brood te vat en vir die hondjies te gooi nie. In die Joodse kultuur is honde baie negatief beskou.

Jesus se reaksie klink vir ons vreemd. Hoe moet ons sy antwoord aan die Kanaänitiese vrou verstaan? Daar is drie moontlikhede

1. Ons kan probeer om die hardheid van Jesus se stelling te versag. Jesus maak net die punt dat die fokus van sy bediening Israel is. Ander sê dat Jesus se gebruik van hondjies positief gesien moet word – Hy gebruik immers die verkleinwoordjie. Hierdie benadering misluk.
2. ‘n Tweede benadering sê dat Jesus se woorde sy diep gesetelde seksisme en rassisme openbaar. Dit is nie waar nie. In Jesus se geslagsregister kry ons twee Kanaänitiese vrou – Rut en Ragab. Ons lees ook gereeld van mense wat gevoel het dat Jesus hulle te na gekom het. Dit lyk nie asof hierdie vrou voel dat daar teen haar gesondig is nie. Sy stem selfs met Hom saam: Dit is waar, Here. Dit is duidelik dat hierdie vrou volkome vertroue in Jesus se mag het – selfs ‘n krummel van Jesus se mag sou haar dogter kon genees het.
3. Die derde benadering is dat ons hier ‘n uitnodiging tot dieper geloof het.

• Jesus se antwoord gee haar die geleentheid om die diepte van haar geloof te demonsteer. Selfs Jesus se moeilike woorde ontmoedig haar nie. Daarom sê Jesus: Jou geloof is groot. Jou wens word vervul.
• Jesus se harde woorde aan die vrou moet ander in volhardende geloof onderrig. In die gedeeltes net voor en net na hierdie gedeelte wys Jesus se dissipels hulle gebrek aan geestelike waarneming – dit beklemtoon die kontras tussen hulle klein geloof en die vrou se groot geloof. Dit wys vir hulle wat dit beteken om geloof te hê wat alle hindernisse kan oorwin.
• Jesus se woorde aan die vrou wys vir ons wat dit beteken om ons kruis op te neem en Hom te volg. As ons nie bereid is om die belediging om honde genoem te word te dra nie, is ons nog nie gereed om sy kruis op te neem nie.
• Deur die vrou se gewilligheid om in ware geloof te reageer op die eise van dissipelskap, berei Jesus se woorde die dissipels voor vir ‘n wêreldwye sending waarin geloof en nie etnisiteit die kritieke faktor is.

Aanvanklik is ons deur Jesus se gebrek aan sensitiwiteit verbaas. Na ons oor die vers nagedink het, konfronteer die teks ons met ons eie gebrek aan sensitiwiteit – vir die krag van die desperate moeder se volhardende geloof, tot die eise van dissipelskap en tot die diepte van genade van Jesus wat gereed is om enigeen wat na Hom in geloof kom, te seën.

A religion that gives nothing, costs nothing, and suffers nothing, is worth nothing – Martin Luther

Die Gordiaanse knoop

Frigië was ‘n antieke koninkryk in wat nou sentraal Turkye is. Daar was volgens legende ‘n tyd toe daar nie ‘n koning was nie. Eendag was daar ‘n heidense voorspelling dat die volgende man wat met ‘n wa getrek deur ‘n os Telmissus, die hoofstad van Frigië, inry die nuwe koning sou wees. Die man was ‘n boer met die naam Gordianus. Sy seun, Midas wat later die koning met die goue aanraking geword het, het sy vader vereer deur die ossewa aan die god Sabazios te wy. Hy maak dit aan ‘n paal vas met ‘n knoop wat so ingewikkeld was dat geglo is dat niemand dit kan losmaak nie. ‘n Verdere voorspelling was dat die man wat die raaisel van die knoop kan ontrafel oor Asië sou heers.Vir eeue kry niemand dit reg nie, totdat Aleksander die Grote daar aankom. Met sy swaard sny hy deur die knoop. Hy oorwin Asië. Die Gordiaanse knoop word die simbool van hardnekkige, ingewikkelde probleme en Aleksander se swaard die imbool beslissende, buite-die-kassie leierskapsoplossings.

Almal van ons het ons Gordiaanse knope. Dit mag wees oor God se soewereiniteit, die wese van lyding, die oorsprong van die bose, die Drie-eenheid, ens. Ons dink en redeneer, maar bereik ons perke. Hopelik kan ons dan soos Paulus uitroep:

O diepte van die rykdom en wysheid en kennis van God! Hoe ondeurgrondelik is sy oordele, hoe onnaspeurlik sy weë (Romeine 11:33).

Die pynlike knope in ons lewens is die ingewikkelde geestelike, emosionele en sielkundige strik van inwonende sonde of die tydelike swakheid, gestremdhede, teenstand of dit kan traumatiese gebeure in die verlede wees. Saam bepaal hulle dikwels hoe ons dink en wat ons doen.

Ons probeer hulle ontknoop, maar hoe meer ons aan hulle werk, hoe ingewikkelder word hulle vir ons. Berading en terapie kan sekerlik help. Maar net tot op ‘n punt. Terapie gaan ons nie genees nie; ons ontdek ons beperkings. Ons roep soos Paulus uit:

Ek, ellendige mens! Wie sal my van hierdie doodsbestaan verlos (Romeine 7:24). Nie een van ons kan dit doen nie; nie een van ons kan ‘n swaard maak wat deur die knope kan sny nie. Ons antwoord is dieselfde as wat Paulus in die volgende vers gee gee:

Aan God die dank! Hy doen dit deur Jesus Christus ons Here! (Romeine 7:25).

Daar is Een wat die raaisel van ons Gordiaanse knope kan oplos.

Sy Naam is: “Die Woord van God.” … Uit sy mond het daar ‘n skerp swaard uitgekom (Openbaring 19:13, 15).

Op Golgota het Jesus die beslissende slag op elke sondige knoop geslaan. Elke belofte van God is ‘n “ja” in Christus – Hy het die mag om deur ons knope te sny as ons in Hom glo.

Daar is sekere knope wat jy nooit op jou eie sal kan losmaak nie. Daar is iemand wat dit kan doen.

Julle moet nie ontsteld wees nie. Glo in God; glo ook in My (Johannes 14:1)

Die sleutel om ons Gordiaanse knope te hanteer is nie introspeksie en ontleding nie. Die sleutel tot vryheid is die swaard van die Gees, dit is die woord van God (Efesiërs 6:17) wat deur die knope sny.