Fallen man is not simply an imperfect creature who needs improvement: he is a rebel who must lay down his arms –  C. S. Lewis

God se liefde

In die Skrif lees ons van God se liefde en wonder soms hoe dit moontlik is. Sommige waarhede is so onpeilbaar diep dat ons dit nie kan verstaan nie – hulle moet gevoel en ondervind word. God se liefde is so. Hy sê nie net dat ons ons vyande moet liefhê nie – hy stuur Jona na sy ergste vyand in Nineve.

God se liefde moet ons laat stilstaan. J. D. Greear sê dat ons dan drie vrae moet vra:

1. Glo ek in die onwankelbare liefde van die Vader?

Die verhale van Jona, Hosea en die verlore seun gaan oor my. Ek is Nineve, ‘n stad so boos dat God se liefde vir my onverstaanbaar is. Ek is Gomer wat herhaaldelik in die arms van ander mans hardloop, maar wat God steeds liefhet en nie kan opgee nie. Ek is die verlore seun vir wie God daagliks op die voorstoep van die hemel staan en verlang dat ons terugkom huis toe.

Daar is dae wat ons nie hierdie liefde van God voel nie. As ek dit nie voel nie, moet ek steeds kies om dit te glo. My persepsie van die liefde van God moet berus op die waarheid dat Hy my gesoek en gekoop en aan die kruis vergewe het.

2. Het ek sy liefde vir my omhels?

God gaan nie sy liefde op my afforseer as ek dit nie wil ontvang nie. Maar God se liefde is nie ‘n eenmalige transaksie wat by my bekering plaasvind nie – dit is ‘n vloed wat op ons uitgestort word. As God vir my die Regter, Skepper of Heilige is, maar nie my Vader en Verlosser nie, sal my liefde vir Hom altyd gespanne wees.

3. Het ek al God se liefde vir ander aangevoel?

As ek die genade en liefde van God ondervind het, moet ek verander. Ek het lief, want Hy het my eerste liefgehad. As ek God ontmoet het, kan ek nie onveranderd daar wegloop nie. Hoe kan ek ‘n liefde soos syne ken en dit vir myself hou? Hoe kan ek ‘n liefde soos syne ken en nie ander vergewe nie.

Hell is full of people who think they deserve heaven. Heaven is full of people who know they deserve hell. —Trevin Wax

Beginsels vir die beoefening van Christelike vryheid

Ons kom dikwels voor sekere vrae te staan. Voorbeelde is:

• Wat is die verband tussen die Ou en Nuwe Testamente?
• Is daar ‘n verband tussen die wet van Moses en die evangelie van Jesus Christus?
• Hoe moet ‘n Christen vryheid in Christus beoefen?

Die vergadering in Jerusalem (Handelinge 15) het probeer om sulke praktiese vrae van die vroeë Christene te antwoord.

Paulus het ook baie aandag aan hierdie vrae gegee. Hy gee dan ook vir die gemeente in Rome ‘n aantal beginsels vir die uitleef van Christelike vryheid. Hierdie beginsels geld steeds vir Christene vandag. Kom ons kyk na vier van hulle.

Beginsel #1: Moet nooit met Christelike vryheid te koop loop nie

Laat jou oortuiging hieroor ‘n saak tussen jou en God wees (Romeine 14:22)

Ons is vry van die dieetwette van Moses; Jesus het alle kos rein verklaar. Ons kan maar krewe eet. Maar jy moet jou vryheid beoefen as jy dit wil geniet. Sal dit die onderlinge vrede en opbou bevorder? Is dit heilsaam vir jou of verslaaf dit jou? (1 Korintiërs 6:12).

Beginsel #2: Christelike vryheid beteken nie dat jy medegelowiges verwelkom nadat jy hulle siening oor X of Y uitgesorteer het nie

Aanvaar die een wat in die geloof swak is, sonder om met hom te stry as sy opvatting van joune verskil (Romeine 14:1). God sal hulle nie laat soos hulle tans is nie, maar hulle manier van optrede is nie die basis vir sy verwelkoming van hulle nie. Ons moet dit ook nie doen nie. Ons het baie verantwoordelikhede teenoor ons mede gelowiges, maar om hulle te oordeel, is nie een daarvan nie. Om ander te oordeel is nie ‘n teken van onderskeidingsvermoë nie, maar van ‘n gees van veroordeling. Ons sal tog almal voor die regterstoel van God moet verskyn (Romeine 14:10).

Beginsel #3: Christelike vryheid moet nooit so gebruik word dat dit ‘n struikelblok vir ander Christene word nie.

Laat ons mekaar dan nie meer veroordeel nie. Neem julle liewer voor om niks te doen wat jou broer kan aanstoot gee of tot ‘n val kan bring nie (Romeine 14:13). Hierdie beginsel moet deel van ons gedrag word; dit moet deel van ons denke word en uiteindelik moet dit ons optrede rig. Ons ontvang vryheid in Christus sodat ons dienaars van ander kan wees.

Beginsel #4: Christelike vryheid beteken dat ons die Bybelse balans sal handhaaf.

Ons moenie aan onsself dink nie: elkeen van ons moet aan ons naaste dink en aan wat vir hom goed is en wat hom in die geloof kan opbou. Christus het immers ook nie aan Homself gedink nie … (Romeine 15:1 – 3). Baie eenvoudig Dit gaan basies oor ons liefde vir Jesus Christus en ons begeerte om Hom na te boots, want sy Gees woon in ons om ons meer en meer soos Hy te maak.

Ware Christelike vryheid, anders as die vryheidsbewegings van die sekulêre wêreld, beteken nie dat ons op ons regte aandring nie. Die Christen besef dat hy voor God geen regte het nie. In ons sondigheid het ons al ons regte verbeur. As ons besef dat ons geen regte het nie, kan ons hulle as voorregte beoefen.

A Christian man is the most free lord of all, and subject to none; a Christian man is the most dutiful servant of all, and subject to every one – Martin Luther

I’d rather see a sermon than hear one any day; I’d rather one should walk with me than merely tell the way. –Edgar Guest, digter (20 Aug 1881-1959)

Die geloofsgemeenskap

Jy moet die Here jou God liefhê met jou hele hart en met jou hele siel en met al jou krag en met jou hele verstand, en jou naaste soos jouself (Lukas 10:27). Hierdie liefde vir jou naaste word ten beste in ‘n geloofsgemeenskap uitgeleef. Wat kan ons doen om hierdie geloofsgemeenskap te bevorder:

• Uitbouing van die geloofsgemeenskap vereis toewyding – jy sal moeilike besluite en moeilike keuses moet maak.
• Uitbouing van die geloofsgemeenskap vereis eerlikheid – ware gemeenskap vereis openheid Jy moet genoeg omgee om te konfronteer en die onderliggende hindernisse te verwyder.
• Uitbouing van die geloofsgemeenskap vereis nederigheid – nederige mense fokus op hulle diens aan ander. Hulle dink nie aan hulleself nie.
• Uitbouring van die geloofsgemeenskap vereis ordentlikheid – almal van ons het gewoontes wat ander irriteer. Gemeenskap het niks met verenigbaarheid te doen nie. Die basis is ons verhouding met God – ons is almal familie van mekaar.
• Die uitbouing van die geloofsgemeenskap vereis vertroulikheid – net in ‘n veilige omgewing waarin mense aanvaar word, sal mense oopmaak en hulle diepste seerkry, behoeftes en foute met ander deel. Vertroulikheid beteken nie dat ek stilbly terwyl my broer/suster sondig nie. Dit beteken wat in jou groep gedeel is in daardie groep bly. Ons skinder nie na buite daaroor nie.
• Die uitbouing van die geloofsgemeenskap vereis gereelde kontak – om verhoudings te bou, vereis tyd.

As ons na hierdie vereistes kyk, is dit nie verbasend dat ‘n ware geloofsgemeenskap seldsaam is nie. Maar die voordele oortref die koste daaraan verbonde om jou lewe met ander te deel.

Perfect holiness is the aim of the saints on earth, and it is the reward of the saints in Heaven. —Joseph Caryl

Hoe moet ek getuig van God?

Paulus se besoek aan Atene (Handelinge 17) sê vir ons baie oor die Bybelse benadering tot getuig. Ons lê veral klem op sy benadering in die sinagoge en dié op die markplein Ons ontleed sy toespraak op die Areopagus en sien dat hy verbind met maar ook die godsdiens en kultuur van die Ateners konfronteer.

Maar ons moet ook na verse 24 – 27 kyk: God, wat die wêreld met alles wat daarin is, gemaak het, Hy is die Here van hemel en aarde, en Hy woon nie in tempels wat deur mense gemaak is nie. Hy het ook nie nodig dat mense Hom versorg nie. Inteendeel, dit is Hy wat aan almal lewe en asem en alles gee.. Uit een mens het Hy al die nasies gemaak. Hy het hulle gemaak om oor die hele aarde te woon. Hy het bepaal hoe lank hulle sal bestaan en waar hulle sal woon. God het hulle gemaak om Hom te soek, al sou hulle ook moes rondtas om Hom te vind. Hy is nie ver van enigeen van ons af nie.

Daar is ‘n God wat die wêreld en alles daarin gemaak het – insluitend my bure, familie, ens. Hy het alles en almal gemaak; Hy het ons nie nodig nie, maar ons het Hom nodig. Hy het selfs besluit hoe lank en waar ons sal lewe.

1. God het hulle daar geplaas

Jou buurman woon langs jou, want God het hom daar geplaas. Jou kollega werk saam met jou in dieselfde kantoor, want God het hom daar geplaas. Hoekom het God hulle daar geplaas? Om Hom te soek; sodat hulle met die evangelie bereik kan word. God het hulle daar geplaas sodat ons aan hulle die goeie nuus kan vertel.

2. Dit was nie toevallig nie

Dit is nie toevallig dat sekere mense ons pad kruis nie. Hulle het Jesus nodig en jy ken Hom. God wil hê dat hulle die evangelie moet hoor – by ons. God het reeds afsprake in my dagboek vir my neergeskryf.

Ons moet glo dat God sekere mense spesifiek langs ons geplaas het, want Hy wil hê dat hulle van sy Seun hoor. Ons moet God se soewereiniteit verstaan – en ons dae koördineer met sy sending.