One proof of the inspiration of the Bible is that it has withstood so much poor preaching. —A.T. Robertson

Die erediens is vervelig

R. C. Sproul in sy boek The Holiness of God sê dat baie mense die kerk verlaat, want dit is vervelig. Hy glo dat ons meer eerbied in die kerk nodig het. Dit plaas ‘n verantwoordelikheid op die prediker, maar ook op die lidmaat wat die erediens bywoon. Wat moet die lidmaat doen?

• Voorbereiding

Net soos die prediker moet voorberei vir die erediens moet die luisteraars ook voorberei. Ek kan nie Saterdagaand laat in die bed kom, Sondag laat slaap en dan jaag om net voor die begin van die erediens in die kerk aan te kom nie. As ons God nie privaat voor die erediens ontmoet het nie, is dit onwaarskynlik dat ons Hom in die openbaar gaan ontmoet.

• Entoesiasme

As ons teensinnig sonder enige entoesiasme of verwagting die erediens bywoon, gaan ons nie veel kry nie. As ons met entoesiasme God se teenwoordigheid in gebed opsoek en by Hom pleit om teenwoordig te wees en die erediens te seën, sal Hy dikwels ons verwagtings oortref.

• Deelname

Aanbidding is nie ‘n toeskouersport nie – almal moet deelneem. Sing met vreugde – dit roer jou hart en die harte van diegene om jou. Lewendige uitdrukkings is aansteeklik. As die prediker bid, laat ons ons harte en denke vul met God. As daar uit die Bybel gelees word, luister daarna – dit is immers God se woord.

• Eenheid

God hou daarvan om teenwoordig te wees waar die mense verenig is in hulle liefde vir die waarheid en hulle liefde vir mekaar. God is nie teenwoordig waar daar verdeeldheid is nie.

• Eerbied

As ons besef wie ons is, wat aanbidding is en wie dit is wat ons aanbid, sal daar eerbied wees in alles wat ons doen. Dit beteken nie dit is vervelig nie, maar dit sal ‘n invloed hê op hoe ons sit en staan en luister.

• Konsentrasie

Van die grootste probleme vir eerbied in ons eredienste is geraas en optredes wat ons aandag en fokus aftrek.

Ja daar is dinge wat ons kan doen om eerbied tydens eredienste te verseker of te verhinder. Ja ons kan dinge doen wat God tevrede sal stel. Ons kan nie alleen eerbied produseer nie – net God kan dit doen. Kerke moet plekke van die buitengewone en bonatuurlike wees – die heilige God is immers daar teenwoordig. Daarteenoor, as almal profeteer, en daar kom ‘n ongelowige of buitestaander binne, dan word hy deur almal in sy gewete aangespreek en kom tot selfondersoek. Die verborge dinge van sy hart kom aan die lig. En so kom hy daartoe om op sy knieë te val, God te aanbid en openlik te getuig: “Waarlik, God is hier by julle!” (1 Korintiërs 14:25 – 26)

Wanneer laas het dit in jou gemeente gebeur?

God does not change — and neither does His love. He loved you before you were born… He loves you now… and He will love you forever. – Billy Graham

Wat sing ons?

Daar is honderde nuwe Christelike liedere wat elke jaar bykom. Tog vind ons dat die psalms op sekere plekke ‘n herlewing ondervind. Hoekom? Hulle is van terapeutiese waarde. Daar is vandag soveel deurmekaar emosies en mense vind dat die psalms hierdie verskillende emosies kragtig hanteer.

• Die psalms balanseer Goddelike openbaring en menslike emosies.

Sommige Christelike liedere is emosioneel roerend, maar het maar min teologiese inhoud. Die hart, maar nie die denke nie, word betrek. Soms kry ons ook die teenoorgestelde: baie teologiese feite, maar dit raak nie die persoon se gevoelens nie. In die psalms kry ons ‘n balans – die objektiewe en subjektiewe word volmaak gabalanseer. Gereeld lees ons: “Loof die Here vir …” Daarna volg redes en motiverings vir die lof.

• Psalms ondersoek die volle omvang van menslike emosies

In die psalms kry ons ‘n onvergelykbare mengsel van menslike emosies: hartseer en vreugde, twyfel en vertroue, eensaamheid en gemeenskap, wanhoop en hoop, vrees en moed, mislukking en oorwinning, klagtes en lof, ens. Calvyn sê dat die psalms “’n anatomie van al die dele van die siel is.” Hy sê dat daar nie ‘n emosie is wat nie daar verteenwoordig is nie.

• Die psalms skilder ‘n realistiese beeld van Christelike emosies

Die psalms skilder nie die Christelike lewe as die een oorwinning na die ander nie. Baie van die hedendaagse musiek is net positief – dit verskil van dit wat Christene in die ware lewe ondervind. Uiteindelik mag dit tot sinisisme en twyfel lei. In die psalms, daarenteen, kry ons eerlikheid. Hierdie sterk uitdrukking van die mens se emosies mag ons aanvanklik ontstel, maar gou vind ons psalms wat uitdrukking gee aan wat ons dink, voel en ondervind in ons daaglikse lewens.

• Die psalms is ‘n welkome uitlaat vir ons pynlike emosies

Het jy al ooit van sekerheid gesing terwyl jy vol twyfel is? Het jy al ooit van vreugde gesing terwyl jy terneergedruk is? Aaklig. Hoekom kan ek nie sing wat ek werklik voel nie? Met die psalms kan jy. Sommige laat ons toe om twyfel, selfs wanhoop, uit te druk (Psalm 88). Ander help ons om ons stryd met terneergedruktheid te verduidelik (Psalm 42). So kan ons aangaan. Die psalms stel ons in staat om uitdrukking aan ons pynlikste emosies te gee. Dit is nie meer nodig om hulle op te krop of te ontken nie. Die psalms reik in om hierdie emosies te kry en reik dan na bo, na God toe, met hulle.

• Die psalms vra vir die transformasie van ons emosies.

Die psalms laat ons nie net toe om ons emosies te lug nie, maar vra ook vir die transformasie daarvan. Ons word nie toegelaat om in ons emosies voort te ploeter nie, maar word gewys hoe ons van vrees na moed, van hartseer na vreugde, van wanhoop na hoop kan beweeg. Die beginpunt is pynlik, maar die eindpunt is emosionele heling. Ons moet met die psalmis se leiding na hierdie eindpunt beweeg.

• Die psalms roep ons op na simpatieke emosie

Soms wonder ons waarom ons van hartseer moet sing as ons bly is of sing van blydskap as ek terneergedruk is? Dit is die denke van ‘n selfgesentreerde persoon. As ek ‘n gelowige is, leer ek om verder as myself te kyk. Ek mag miskien nie hierdie dinge voel nie, maar daar is ander wat dit wel voel. Die psalms vra my om saam met dié wat huil te huil en bly te wees saam met dié wat bly is – al voel ek nie so nie. Die psalms herinner my aan die emosionele diversiteit in die gemeente en nooi my uit om in die lyding en suksesse van ander te deel.

• Die psalms voorsien ‘n emosionele stimulus vir ‘n lewe van geregtigheid.

Die psalms gebruik die emosionele energie wat hulle genereer om praktiese gehoorsaamheid te stimuleer. Let net op hoeveel wysheidspsalms kry ons in die Psalms. In hulle word die pad van gehoorsaamheid uitgestippel. Emosionele transformasie moet lei na lewenstransformasie.

Too many are willing to sit at God’s table, but not work in his field. —Vance Havner

Die kerk vandag (13)

Daar het onlangs ‘n goeie boek van Jared C. Wilson – The Prodigal Church –  verskyn. [Prodigal = verkwistend, luuks, uitspattig] In hierdie boek kyk hy na die manier waarop ons vandag kerk “doen.” Ons gaan ‘n hele aantal blogs aan hierdie boek spandeer.

Die verlore seun hardloop huis toe. Sy vader hardloop hom tegemoet. Dit is ‘n pragtige prentjie van berou en vergifnis – dit is versoening. Die hele storie het begin toe die seun vir sy vader gesê het: “Ek weet beter. Gee vir my wat myne is en ek kan dit nou gebruik soos ek wil.” Die vader was bereid om die seun toe te laat om die moeilike les van dinge op jou eie doen, te leer.

Elke dag gee God aan ons ‘n nuwe porsie genade – genoeg om dit wat oor ons pad kom te hanteer. Hy plaas hierdie genade in die oop hande van ons geloof: “Dit is vir jou.” Nou het ons ‘n keuse. Gaan ek sê: “Ek vertrou U, Vader. Gee my die wysheid om te weet hoe om dit reg te gebruik.” Of gaan ek soos hierdie seun sê: “Gee my vandag se genade. Ek sien U weer môre.” Dan gaan ons deur die dag en ons misbruik sy genade – ons gebruik dit op.

Daar is meer genade in God as wat daar sonde in ons is. Die punt is nie dat ons sy genade aan ons moet rantsoeneer nie. Ons kan God vertrou vir die genade wat Hy gee en werk asof dit kosbaar is. Of ons kan God se genade aanneem en dit verwring, omdat ons aanvaar dat sy genade ‘n lisensie vir ons is om enigiets te doen.

Ons word elke dag getaak om ons kruis op te neem. En elke dag kry ons nuwe genade. Elke dag herbesin ons. Elke dag het ons berou. Wat nodig is, is ‘n terugkeer na God en om ons om Hom te heroriënteer. Die HG roep ons gedurig terug na die Bybelse beeld van die kerk en na parameters vir bediening gesentreer op die evangelie. Ons voorgangers het sekere merkers opgerig: Moenie verder as hierdie punt gaan nie. Maar ons is arrogant; ons weet beter; ons is slimmer en meer verlig. Daarom ignoreer ons die merkers – ons wil net groei.

Neem die woorde wat jy van my gehoor het, as voorbeeld van gesonde verkondiging en volg dit na in die geloof en liefde wat ons in Christus Jesus het. Wat aan jou toevertrou is, is goed. Bewaar dit deur die Heilige Gees wat in ons woon (2 Timoteus 1:13 – 14). Laat ons na die evangelie terugkeer.

Till we serve God we are idlers. However busy we may be we do nothing till we live for God. – Spurgeon

Hoe moet Christene reageer as hulle geteiken word?

“As jy ‘n Christen is, gaan jy God nou sien.” Dit was die opskrif in die koerant na aanleiding van Chris Harper Mercer se massamoord. Hy het ten minste nege studente van die Umpqua Community College doodgeskiet. Hoe moet Christene hierop reageer? Ons aanvanklike reaksie moet deur deernis en wat ons aangaande die evangelie glo, gevorm word. Ons eerste reaksie moet wees om vir die families te bid – die families van die slagoffers, maar ook die familie van die moordenaar.

Dan moet ons vra: “In die lig van ons geloof, hoe moet ons reageer?” Ed Stetzer identifiseer vier maniere om te reageer.

1. Ons moet gereed wees om ‘n antwoord te gee oor die hoop wat in ons lewe

As volgelinge van Jesus Christus wat ons lewe vir die koninkryk van God opgeoffer het, moet ons altyd onthou dat Christene hulle hoop plaas in ‘n verhaal wat verder as ons jare hier op aarde strek. Die evangelie sê vir ons dat terwyl ons nog sondaars was Christus vir ons gesterf het en dat Hy vir ons ‘n plek voorberei waar die gebrokenheid van hierdie wêreld ons nie kan doodmaak nie en waar ons trane vir altyd afgevee sal word. Onthou altyd: Ons hoop is nie in hierdie lewe nie, maar die lewe na die graf.

2. Ons moet veg om te vergewe

Wat ons nie nou nodig het nie, is haatgevulde toesprake, maar vergifnis wat ons in Jesus Christus kry. Vergifnis is nie maklik nie, maar dit wat reg is, is selde maklik om te doen. Everyone says forgiveness is a lovely idea, until they have something to forgive  (C. S. Lewis). Ons vergewe ander met dieselfde genade waarmee God ons vergewe het. Ons word gemotiveer deur sy liefde vir ons.

3. Vertrou God

Ons sukkel om enige sin te maak uit tragedies soos hierdie. Ons moet Hom wat alles in sy hand hou, vertrou. Ons weet dat God goed is. Wat ons nie weet nie is hoe God ‘n massamoord kan gebruik in sy plan nie. Ons moet onthou wie die eindgesag het. God is altyd aan die werk. Die feit dat Hy stilbly, moet ons nie as ‘n teken van apatie of gebrek aan belangstelling sien nie.

4. Werk vir geregtigheid en weerstaan die versoeking vir wraak

Leer om weer goed te doen, sorg dat daar reg geskied, gaan die verdrukker teë (Jesaja 1:17). Geregtigheid is belangrik, maar die lyn tussen geregtigheid en wraak is soms moeilik om te bepaal. As daar reg geskied, is mense wat reg doen, bly, en staan dié wat onreg doen, verskrik (Spreuke 21:15). Geregtigheid is ‘n vereugde vir die regverdiges, maar ‘n verskikking vir die bose. Maar: Moenie self wraak neem nie, geliefdes, maar laat dit oor aan die oordeel van God. Daar staan immers geskrywe: “Dit is my reg om te te straf; Ek sal vergeld,’ sê die Here (Romeine 12:19).

Soos ons rou, bid en reageer, moet ons alles in ons vermoë doen om die goed in die wêreld om ons te soek en verdere tragedies te verhoed. As God se instrument vir geregtigheid moet Christene die gespek lei om ‘n oplossing vir al die geweld in ons samelewings te kry.

Julle moet julle vyande liefhê, en julle moet bid vir dié wat vir julle vervolg (Matteus 5:44)