If your heart is the same as my heart, you can hold my hand – John Wesley

Ek moet ander van Jesus Christus vertel

To be simple, humble, and thoughtful as we listen to others and help them come to faith in the One who has given us life – Dallas Willard

Jesus se laaste opdrag aan sy dissipels was om na al die nasies te gaan en die mense sy dissipels te maak. Maar hoe moet ons dit doen? Met sagmoedigheid soos Jesus dit gedoen het. Dit is nie sagmoedigheid gekenmerk deur passiwiteit nie, maar die sagmoedigheid van skouer-aan-skouer reis met iemand oor steil bulte en diep, donker valleie.

‘n Riet wat geknak is, sal Hy nie afbreek nie (Matteus 12:20). Jesus was sagmoedig, maar tog het Jesus ‘n wêreldwye revolusie van stapel gestuur. Jesus se impak was nie ten spyte van sy sagmoedigheid nie, maar juis as gevolg daarvan. Wat vandag verlore gegaan het, is om in sagmoedigheid en liefde mense se eerlike twyfel en vrae te antwoord.

Maar die wysheid wat van Bo kom, is allereers sonder bybedoelings, en verder is dit vredeliewend, inskiklik, bedagsaam, vol medelye en goeie vrugte, onpartydig opreg (Jakobus 3:17)

As ons vandag die woord apologetiek (= verdediging van die Christendom as studievak – HAT) hoor, dink ons onmiddellik aan woorde soos argument, rede, bewyse. Sagmoedigheid is nie juis ‘n woord waaraan ons dink nie. Die woord apologetiek kom uit die Griekse regstelsel waar jy jou verdediging stel teenoor die aanklaer se aanklag. Paulus en ander skrywers van die Nuwe Testament het hierdie woord aangeneem om die pogings van Christene om hulle geloof teenoor ander te verdedig of te verduidelik te beskryf.

Vandag het apologetiek toenemend vasgevang geword in intellektuele debatte en argumente. Daar is niks mee verkeerd nie. Apologetiek het te doen met idees, intellektuele aansprake en rede en daarom is dit gepas om by intellektuele debatte betrokke te wees. Wat egter nie gepas is nie, is om aan hierdie debatte deel te neem met ‘n antagonistiese, arrogante gees. Om apologetiek meer doeltreffend te maak, is om dit met ‘n sagmoedige gees te kombineer.

As ons apologetiek doen, doen ons dit as dissipels van Jesus – daarom moet ons dit doen op ‘n manier waarop Hy dit sou doen. Daarom moet ons dit doen om ander mense te help – veral diegene wat graag gehelp wil word.

He who chooses the beginning of a road chooses the place it leads to. It is the means that determines the end – Harry Emerson Fosdick

Rampe

Rampe gebeur en daar is niks wat ons as mense kan doen om dit te verhoed nie. Rampe sal gebeur totdat Jesus Christus weer kom. Jesus het na aardbewings en ander rampe verwys as tekens wat na die einde van die wêreld verwys. As rampe dan ‘n onvermydelike lewensfeit is, wat kan ons uit rampe leer?

1. Rampe herinner ons

Rampe herinner ons daaraan dat ons lewensduur maar kort is. Ons liggame is kwesbaar vir die onvoorspelbare en dreigende  rampe wat ons gereeld in die gesig staar. Hierdie herinnering moet ons na God se woord lei om daar rigting te kry. In Efesiërs 2:11 – 12 herinner Paulus die nie-Joodse gelowiges om te onthou dat hulle vroeër sonder Christus was. Noudat ons deur genade naby aan Hom is, kan ons nie anders as om aan diegene wat nog ver van Hom is te dink nie. Rampe herinner ons dat baie mense, gemaak na die beeld van God, op pad is na sy oordeel, omdat hulle nie vir Jesus Christus ken nie.

2. Rampe mobiliseer

In meeste rampe is plaaslike gemeentes gewoonlik dié wat eerste reageer. Hulle verlaat ook nie die omgewing sodra die aanvanklike hulp verleen is nie. Hulle is deel van die gemeenskappe. Hulle is gemotiveer om langtermyn hulp te verskaf, want die ramp het hulle eie huise, skole, dorpe en werkplekke getref. Die plaaslike gemeente fokus ook op die noodsaaklikste behoeftes. Fisiese behoeftes in onmiddellik en sigbaar, maar uiteindelik moet die geestelike behoeftes van die rampslagoffers ook hanteer word.

3. Rampe wys mense na Christus

Tegnologie kan help, maar dit kan nie rampe vermy nie. Rampe wys mense na Jesus Christus – daar is ‘n dringendheid om die evangelie te verkondig. Te midde van die verskriklike ramp sien ons dikwels vir God aan die werk op maniere wat ons nie anders raaksien nie.

Rampe herinner ons aan die genade van ons Verlosser. Dit mobiliseer die kerk om te dien en wys mense na Christus.

First we affirm that we desire to follow Scripture alone as rule of faith and religion, without mixing with it any other thing which might be devised by the opinion of men apart from the Word of God, and without wishing to accept for our spiritual government any other doctrine than what is conveyed to us by the same Word without addition or diminution, according to the command of our Lord.  –  Johannes Calvyn

God wil hê dat sy kinders sy skepping moet geniet

As ek ‘n Christen word, word my plesier tot geestelike dinge beperk. Reg? Nee. Jonathan Edwards sê dat die Christelike geloof ons plesier deur ons liggaamlike sintuie verhoog. Hy verduidelik hoe.

1. Deur dankbaarheid vir ons sintuie. Sommige mense voel skuldig oor plesier deur liggaamlike sintuie. Dit geld vir die hoor van mooi musiek of die smaak van ‘n lekker biefstuk of fisiese intimiteit in die huwelik. Hulle voel skuldig en dit dreineer alle vreugde. Edwards sê dat deur godsdiens ons van alle onnodige hindernisse ontslae kan raak en die plesier wat God vir ons gee, kan soek en geniet. Religion is not a thing that makes these things useless to us, nor does it cut us off from the enjoyment of them. (Edwards).
2. Dit lei tot matigheid. Daar is natuurlik mense wat hulle te buite gaan. Dit vermider uiteindelik hulle vreugde. Deur die werk van die Heilige Gees kan die gelowiges selfdissipline opbou.
3. Dit voeg vrede by die plesier. As ek plesier najaag deur my menslike begeertes na te jaag, lei dit tot ‘n innerlike stryd wat die plesier verminder of wegneem. Jou gewete kla jou aan.
4. Dit verseker veiligheid. Die ongelowige lewe gedurig in vrees dat hy die plesier gaan verloor. Weens die gevoel van veiligheid – veral ewige veiligheid – ondervind die Christen meer plesier as die ongelowige
5. Die gelowige sien die liefde van God agter die plesier. Die ongelowige dink nie aan al die mense wat sy plesier moontlik maak nie – hy dink nog minder aan God wat soewerein oor al hierdie dinge is. Vir die Christen word elke krummeltjie brood en elke druppel water soeter, want hy weet dat God dit in liefde voorsien het.
6. Deur gawes te gebruik om God meer lief te hê. Die Christen ontvang nie net meer van God se liefde in sy plesier nie, maar hy gee ook meer liefde aan God deur sy plesier. Jy loof en dank Hom vir sy liefde deur liefde aan Hom te bewys.
7. Dit vermeerder ons naasteliefde. Ongelowiges is jaloers op dié wat meer as hulle het en kyk neer op diegene wat minder as hulle het. Die Christene eet en drink in vrede met sy naaste. Die Christen dink altyd aan ander en bid dat almal kan geniet wat hulle geniet. Hulle verheug hulle ook in diegene wat meer as hulle het.
8. Dit verwyder die skaduwee van sonde. Deur sonde te vermy, verhoed die Christen aanklagte van hulle gewete, vrees vir oordeel en ondergang van familie, finansies en liggaam.

Eet heuning, my seun, dit is lekker; die stroop is soet in jou mond. So smaak die kennis, die wysheid ook; as jy dié gekry het, het jy ‘n toekoms, en jou hoop sal jou nie ontneem word nie (Spreuke 24:13 – 14).

“When I have nothing more to say I stop talking.”  Martin Luther

Gewoonte verplasingsterapie

Dit is feitlik onmoontlik om een gewoonte te staak sonder om ‘n ander een te begin. As jy die een gewoonte los, skep jy ‘n vakuum wat deur ‘n ander een gevul moet word. Daarom lees ons in die Bybel dat ons die ou mens moet uittrek en die nuwe moet aantrek. In Psalm 37 praat die psalmis oor skelms en skurke, maar dan verplaas hy dit: Vind jou vreugde in die Here (vers 4). Dit is die twee alternatiewe: dink na oor ongeregtighede of vind jou vreugde in die Here.

Hoekom nou juis die Here? Hoekom nie sport of my beroep of my besittings of my vriende nie? Omdat hulle nie die beste dinge is nie – God is die beste. Vreugde in God is die alternatief tot nadink oor ongeregtigheid, want God is die teenoorgestelde van ongeregtigheid.

As ek bly nadink oor ongeregtigheid veroorsaak dit angs, ongeduld, teneergedruktheid en onsekerheid by my. As ek my vreugde by die Here vind veroorsaak dit liefde, geduld, kalmte, vertroue en stabiliteit. In Psalm 37:4 lees ons van vreugde en die Here in dieselfde sin. Die ware Christelike geloof is ‘n plesier en vreugde. God veroordeel nie vreugde nie – ons moenie almal met lang gesigte rondloop nie. God sê dat ons vreugde in Hom moet kry. Wees opgewonde en entoesiasties oor Hom.

Maar waar moet ons begin? Jy kan nie vreugde in Hom kry as jy Hom nie ken nie. Lees die Bybel. Toe ongelowiges met Spurgeon oor Christelike vreugde gepraat het, antwoord hy hulle: We Christians do have joy, we do have delights, such that we would not part with one dram of ours for tons of yours; not drops of our joy for rivers of your delights.

Die psalmis sê dat as ons ons vreugde in die Here vind, sal Hy jou gee wat jou hart begeer. Dit beteken nie dat die Here ons alles sal gee wat ons wil hê nie. Die konteks van hierdie psalm is ‘n klaaglied oor ongeregtigheid en ‘n verlange na geregtigheid. Dit is die begeerte van die psalmis se hart. As ons ons vreugde in die Here vind word ons hart gekalmeer op twee maniere:

• Ons hart word onmiddellik deur God se vrede gekalmeer. Ons het vir God nodig. As ons ons vreugde in Hom vind, sal ons Hom meer begeer. So begin ‘n siklus.
• Ons hart word uiteindelik deur God se geregtigheid gekalmeer. Ons weet dat geregtigheid sal geskied; ons weet dat God dit wat verkeerd is, sal regstel.

Vind jou vreugde in die Here, en Hy sal jou gee wat jou hart begeer (Psalm 37:4).