Whoever speaks evil of an absent man or woman is not welcome at this table (Op die muur van Augustinus se eetkamer).

 ‘n Verbasende aspek van Paulus se bediening

Ek verbly my oor die aankoms van Stefanas, Fortunatus en Agaïkus, want hulle het vir my die gemis aan julle vergoed. Hulle het my gees verkwik en ook julle s’n. Wees erkentlik teenoor sulke manne (1 Korintiërs 1       6:17 – 18)

Paulus – briljante teoloog, getuig met moed en oortuiging – het mense nodig. Verbaas dit jou? Paulus erken geredelik dat hy mense in sy lewe nodig gehad het en dank hulle dat hulle hom bygestaan het. Hy erken hulle opoffering en vrygewigheid vir hom.

Paulus word eensaam as daar nie vriende naby aan hom was nie. Hy het goeie geselsakp waardeer. Hy waardeer hulle bydrae tot sy bediening. Ons sou verwag dat ‘n man van sy statuur ‘n een-man-vertoning sou wees – ons sou dink hy sou niks van iemand nodig gehad het nie. In sy briewe kry ons gereeld verwysing na sy vriende.

Probeer so gou moontlik na my toe kom, want Demas het die teenswoordige wêreld liefgekry en my verlaat en na Tessalonika vertek. … Net Lukas is by my. Gaan haal vir Markus en bring hom saam met jou, want hy kan my tot groot diens wees … Toe ek my die eerste keer voor die hof moes verdedig, het niemand my bygestaan nie; almal het my in die steek gelaat. Mag God hulle dit nie toereken nie … Doen jou bes om nog voor die winter te kom (2 Timoteus 4:9ev). Ons sien dat Paulus eensaam was en vriende nodig gehad het, veral in moeilike tye.  Hy waardeer sy vriende op wie hy kan vertrou.

Bediening is nooit die taak van een persoon nie. Hoekom glo ons dat ‘n doeltreffende kerkleier ‘n alleenloper is. Christene moet mekaar versorg – hulle het mekaar nodig. Jy het die geloofsgemeenskap nodig; jy het vriende wat vir jou bid nodig; jy het mense wat jou bemoedig nodig.

That what one now calls Christianity is precisely what Christ came to abolish – Soren Kierkegaard

Die krag van die geartikuleerde evangelie

Neem die woorde wat jy van my gehoor het, as voorbeeld van gesonde verkondiging en volg dit na in die geloof en liefde wat ons in Christus Jesus het (2 Timoteus 1:13)

Die vraag wat vandag gevra word, is of ons waarlik die hele evangelie verkondig en gehoorsaam. Vir party mense het ons hier met ‘n transaksie wat tot die ewige lewe lei, te doen. Dit gebeur sonder enige verwysing na Jesus Christus.

Romeine 10:5 – 17 sê vir ons dat die evangelie gehoor moet word, maar om gehoor te word, moet dit verkondig word. Paulus se groot bekommernis hier is sy mense wat weier om in Jesus Christus te glo en so gered te word. Hy verkondig:

• Die universaliteit van die evangelie; en
• Die universaliteit van die mens se behoefte aan die evangelie. Almal het gesondig, en het nie deel aan die heerlikheid van God nie (Romeine 3:23).

Paulus leer ons dat deur Jesus Christus se versoening God se toorn en geregtigheid bevredig is. Daarom kan hy sê: Daar is dus nou geen veroordeling vir dié wat in JC is nie (Romeine 8:1).

Wat sê Paulus in hierdie gedeelte:

1. Die woord moet naby gebring word

“Naby jou is die woord, in jou mond en in jou hart. En hierdie woord is die boodskap van die geloof, en dit is wat ons verkondig (10:8). God het die woord naby aan ons gebring deur sy Seun na die aarde toe te stuur. Dit is nou ons verantwoordelikheid om die woord naby aan ander mense te bring. Paulus se hele apostoliese sending was juis om God se woord naby aan ander te bring. Dit is die taak van alle gelowiges.

2. Die evangelie is ‘n krag om te verlos

Die woord moet aan almal verkondig word, en as hulle glo en bely sal hulle verlos word. As jy met jou mond bely dat Jesus die Here is, en met jou hart glo dat God Hom uit die dood opgewek het, sal jy gered word (10:9). Let wel: hier is geen voetnota’s of voorwaardes aan gekoppel nie. Hierdie is nie ‘n hipotetiese stelling nie, maar ‘n onfeilbare belofte. Niemand wat in Hom glo, sal teleurgestel word nie (10:11). Jesus Christus gee aan ons die bemoediging en vertroue om die woord te saai, maar God laat die oes groei.

3. Die noodsaaklikheid om die evangelie te artikuleer

Die bediening is multidimensioneel. Ons kan die evangelie aanvaar of verwerp, maar ons moet dit eers hoor. Baie mense glo dat ons die evangelie naby aan mense kan bring deur naby hulle te wees, deur vriendelik en liefdevol op te tree, ens. Natuurlik is hierdie dinge belangrik, maar die evangelie vereis ook woorde. Woorde sonder dat ons soos mense van die evangelie lyk, sal ook nie werk nie. Maar God is ‘n God wat praat en ons is mense wat praat.

Ons kan gewone menswoorde gebruik. Dit is die woord van God wat mense net oordra. God werk in die gelowiges wat sy woord verkondig. Hoor vereis ‘n verhouding; ‘n verhouding vereis woorde; geloof kom deur te hoor. Maar wie moet die woord verkondig? Predikante? Nee, alle gelowiges. [Ons moenie die belang van die Heilige Gees in hierdie hele proses vergeet nie.]

Die geloof kom dus deur die prediking wat ‘n mens hoor, en die prediking wat ons hoor, is die verkondiging van Christus (10:17).

“The person who loves their dream of community will destroy community, but the person who loves those around them will create community.” Dietrich Bonhoeffer

Kan ons maar kla?

Kla is nie noodwendig verkeerd nie. Daar is ‘n gelowige en ‘n ongelowige manier om te kla. Die Bybel verwys dikwels na ongelowige kla as mor of murmureer, en waarsku dat dit iets is wat vermy moet word. Hierdie soort kla impliseer dat God nie goed of getrou of liefdevol of wys genoeg is nie. As Hy was, sou Hy ons beter hanteer het. Ongelowige kla is sonde, want dit sê dat God verkeerd is.

Gelowige kla, daarenteen, is ‘n eerlike uitdrukking van hoe dit voel om moeilikheid of angs of hartseer te ervaar. God moedig hierdie soort van kla aan. ‘n Goeie voorbeeld is Psalm 142:2 – 3: Ek roep na die Here om hulp, ek smeek die Here om genade, ek stort my klag voor Hom uit en vertel Hom van my nood.

Baie van hierdie soort klagtes kry ons in die klaagpsalms. In hierdie psalms stort die skrywers hulle angs, vrees, verlange, verwarring, teleurstelling ens teenoor God uit. Hierdie psalms gee uitdrukking aan die Here se barmhartigheid en ontferming (Jakobus 5:11). God wil hê dat ons ons klagtes aan Hom moet voorlê. Hy wil hê dat ons Hom presies moet vertel hoe ons voel. Maar Hy wil ook hê dat ons nie sy beloftes moet vergeet nie – eendag sal hierdie probleme ons nie meer teister nie. Dan sal ons soos die psalmis sê: Die regverdiges sal dankbaar om my kom staan wanneer U aan my goed doen (142:8).

Die psalms leer ons om op so ‘n manier te kla dat dit God eer. Hulle vertel ons egter ook van God se barmhartigheid teenoor ons. Ons sien dat ons nie so alleen is soos ons voel nie en dat God verstaan. Dit herinner ons ook aan die waarheid van Jesus se stelling: In die wêreld sal julle dit moeilik hê; maar hou moed: Ek het die wêreld klaar oorwin (Johannes 16:33).

Kla teenoor God, maar moenie murmureer nie. Leer uit die psalms oor hoe om te kla.

All men that are ruined, are ruined on the side of their natural propensities (Edmund Burke).

Amy Carmichael

Amy Carmichael was ‘n sendeling in Indië. ‘n Goot deel van haar bediening was om na kinders wat sleg behandel is, om te sien. Sy red baie kinders van prostitusie wat in die tempels gebeur het. Sy stig die Dohnavur Fellowship wat ‘n toevlug vir meer as ‘n duidend kinders word. Sy sterf in 1951 in Indië. Sy was 83 jaar oud.

Voor sy sterf, vra sy dat geen grafsteen op haar graf geplaas moet word nie. Maar die kinders vir wie sy so baie omgegee het, besluit om ‘n bad vir voëls op haar graf te plaas. Op die bak was die eenvoudige inskripsie: “Amma,” wat moeder beteken. Carmichael het altyd gesê: One can give without loving, but one cannot love without giving. Sherwood Eddy skryf die volgende van haar: Her life was the most fragrant, the most joyfull sacrificial, that I ever knew.

Mag God ons mense maak wat ander liefhet soos Christus ons liefgehad het. Mag ons liefde ‘n aangename geur vir God wees.