When it is the Lord’s work in which we rejoice, we need not be afraid of being too glad. —C.H. Spurgeon

In die wêreld sal jy moeilikheid hê (Esra 4)

Die ballinge wat na die land teruggekeer het, het geglo dat God sy beloftes sal nakom. Maar nou kom hulle voor ‘n nuwe bedreiging van die Kanaäniete te staan. Sal hulle, soos hulle voorvaders, ‘n kompromis aangaan? Sal hulle rein en heilig bly ten spyte daarvan dat dit vir hulle probleme gaan veroorsaak?

Kom ons kyk na die politieke werklikhede van die terugkerende ballinge. Hulle is kwesbaar; hulle het vriende nodig. Wat hulle nie nodig het nie, is vyandige bure. Toe van die mense van die land hoor dat die ballinge besig was om die tempel van die Here te bou, bied hulle hul hulp aan. Die ballinge antwoord: Julle bou nie saam met ons aan die tempel van ons God nie. Ons alleen sal vir die Here die God van Israel bou (Esra 4:3). Hoekom sou hulle dit doen?  Hulle glo dit is belangriker om God eerder as hulle bure tevrede te stel.

Ons almal kom voor sulke keuses te staan. Gaan ons kompromieë oor ons beginsels aan of ontstel ons mense wat ons kan help? Op wie se hulp plaas jy ’n groter premie – God of die mense se hulp? Vertrou ons op God en doen wat Hy sê of vertrou ons daarop wat vir die wêreld sin maak? Hierdie mense wat die ballinge wou help, het nie vir God alleen aanbid nie. Om hulle dus toe te laat om met die bou van die tempel te help, sou God kwaad maak. As hulle aan die bouproses deelgeneem het, sou hulle dit wat in die tempel gebeur, wou beïnvloed.

In die volgende verse sien ons wat hierdie mense werklik wou gehad het – invloed en beheer. Vir hulle gaan die tempel oor hulleself en nie oor God nie. Wat van ons? Gaan dit wat in ons kerke gebeur oor ons of oor God? As jy nie kry wat jy wil hê nie, ondersteun jy steeds die bediening of doen jy dinge wat die bediening ontmoedig en frustreer? Sien jy die bediening in die gemeente as ’n manier om invloed te bekom of ‘n manier om God en sy mense te dien? Hoe kan jy weet of dit die geval is? Kontroleer jou hart as iemand anders ’n groot geleentheid kry. Is jy jaloers of is jy saam met hulle bly? Gebruik God nie juis hierdie geleenthede wat jy nie kry nie om vir jou te wys dat jy nog nie daarvoor gekwalifiseerd is nie?

Ons moet eers verstaan dat ons Jesus nodig het. Christus het al die dinge wat mense diskwalifiseer geneem en daarvoor aan die kruis betaal. Diegene wat Christus vertrou is gekwalifiseerd.

Until God reveals himself to us, we do not think that we are men, or rather, we think that we are gods; but when we have seen God, we then begin to feel and know what we are. – John Calvin

Vryspraak

In Galasiërs 2: 16 – 17 lees ons vier maal van vryspraak. Volgens Calvyn is vryspraak die skanier waarom alles draai. Maar wat beteken dit? Vryspraak is die genadige optrede van God waardeur God ‘n sondaar regverdig verklaar slegs deur geloof in Jesus Christus. Kom ons ontleed dit.

• Vryspraak is die genadige optrede van God. Hoor my gebed, Here, luister tog na my smeking. U is getrou en regverdig, antwoord my tog! Moet tog nie ‘n regsaak teen my begin nie, want niemand wat leef is voor U onskuldig nie! (Psalm 143:1 – 2). Die psalmis besef dat almal skuldig staan voor God en dat daar niks is wat die mens kan doen om dit reg te stel nie. Vryspraak gaan oor genade en nie oor iets wat ek kan of moet doen nie.
• Vryspraak is die genadige optrede van God waardeur Hy verklaar. Vryspraak is ‘n verklaring. Die beeld is dié van ‘n regter wat sy oordeel uitspel. Vryspraak is ‘n optrede en nie ‘n proses nie – ons is nie môre meer vrygespreek as vandag nie. As God sê vrygespreek, is ons vrygespreek vir altyd. Hierdie verklaring van God betrek ‘n sondaar. ‘n Skuldige man staan voor die heilige God. Paulus het sy hele lewe lank probeer om God se wet te gehoorsaam. Toe hy egter vir Jesus Christus ontmoet, besef hy dat hy nie goed is nie.
• Vryspraak is waar God ‘n skuldige sondaar neem en hom onskuldig verklaar. Vryspraak is die teenoorgestelde van veroordeling. Dit sluit in God se eens en vir altyd vergifnis van sonde. Hoe is dit moontlik?
• Vryspraak is deur geloof in Jesus Christus. God, die regverdige Regter neem die geregtigheid van Christus en krediteer dit op ons rekening as ons in Jesus Christus glo. Ons is skuldig; ons verdien die doodsvonnis, maar dit word aan Jesus Christus oorgedra. Hy dra God se heilige toorn aan die kruis. Ons word vrygespreek deur geloof in Jesus Christus – geen bydrae van ons kant nie.

Vryspraak beteken nie dat die sonde onder die mat ingevee word nie. Sonde het ‘n straf, maar dit is betaal.

The opposite of love is not correction but indifference. —Anthony Thiselton

Hoe oorleef jy teen ‘n groot oormag?

Soek jy ‘n waarborg vir veiligheid? Wil jy absoluut seker wees dat jy en jou geliefdes veilig sal wees? God het Israel in Kanaän geplaas sodat hulle die land met sy heerlikheid kon vul. Maar die volk het dit nie gedoen nie. Toe het God, soos Hy aan Moses belowe het, hulle uit die land in ballingskap gedryf. Die 70 jaar, soos Jeremia geprofeteer het, gaan verby en God roer die hart van Kores. Net soos van die profete voorspel het, word die ballingskap deur ‘n nuwe eksodus gevolg – die Israeliete keer terug na hulle land.

Terug in Kanaän vier die Israeliete die huttefees (Esra 3:1 – 6). Dit is ‘n fees wat God se voorsiening van die volk in die woestyn herdenk. Toe die sewende maand aanbreek, was die Israeliete dus oral in die stede. Hulle het egter soos een man in Jerusalem bymekaargekom. Die terugkerendes verlaat hulle huise om na Jerusalem te kom. Hulle huise staan leeg en is kwesbaar. Hoekom doen hulle dit? Om God te gehoorsaam. Dit is beter om God te gehoorsaam en te aanbid as om dit wat jy dink veilig is, te doen.

Wat gaan doen hulle in Jerusalem? Hulle bou weer die altaar van God op. Ons lees: Ten spyte van hulle vrees vir die ander bevolkingsgroepe in die land het hulle die altaar  op sy oorspronklike plek opgerig. Hierdie mense ken die Bron van hulle veiligheid – nie getalle of mag of afgode nie – maar die enigste, ware en lewende God.

Wat doen hulle toe die altaar klaar gebou was? Hulle bring offers vir die Here. Hierdie mense het uit die geskiedenis van Israel geleer. Al hulle vertroue op mense het tot die ballingskap gelei. Hierdie terugkerendes het geleer wie hulle kan vertrou en wie nie.

Daar is net Een wat ons kan beskerm. Daar is net Een wat ons veiligheid kan waarborg. Daar is net Een wat jou welstand kan verseker. Daar is net een lewende en ware God. Is dit hoe ons reageer op gevaarlike toestande en die “plesier” wat ons moderne kultuur aanbied? Ons moet op gevaar, intimidasie en versoeking reageer deur God te aanbid. Hiermee verklaar jy God se mag om jou te red.

In hierdie gedeelte lees ons van die vrees van die terugkerende ballinge. Hulle roep nie vir Kores om te help nie; hulle wend hulle nie tot afgode nie. Hulle soek hulp op die enigste plek waar hulle dit kon kry – by God. Hulle begin aanbid en aanbid volgens die wet van Moses.

Waar soek ons ons veiligheid?

Let us abhor all onesidedness, all exaggeration of one truth and disparagement of another – C.H. Spurgeon

Wees versigtig om nie te val nie

[Eksodus 32:1 – 9]

Hoekom verval Israel in afgodery? Vir dieselfde redes as wat ons verval.

• Ons val as ons nie God se woord gehoorsaam nie

Die volk vra vir Aäron om vir hulle ‘n god te maak. Hulle was tog veronderstel om die tien gebooie te ken. Jy mag naas My geen ander gode hê nie – die heel eerste gebod. En: Jy mag nie vir jou ‘n beeld of enige afbeelding maak van wat in die hemel daarbo of op die aarde hieronder of in die water onder die aarde is nie – die tweede gebod. Hulle verontagsaam God se duidelike gebooie. Kort vantevore het hulle gesê: Ons sal alles doen wat die Here beveel het (24:3).

Die mens wil nie vertel word wat om te doen en wat om nie te doen nie. Ons kry dit reeds met Adam en Eva in die paradys. Ons wil nie onder gesag staan nie. Wat die Israeliete hier doen is teenstrydig met God se opdragte. Hulle harte verlang nog terug na Egipte.

Hierdie gedeelte beklemtoon dat dit belangrik is om God te ken vir wie Hy werklik is – nie hoe ons dink Hy behoort te wees nie. Aanbidding berus op die regte persepsie van God soos dit in die Skrif geopenbaar word. The essence of idolatry is the entertainment of thoughts about God that are unworthy of Him (A. W. Tozer)

• Ons val as ons nie die doel van God vertrou nie.

Hoekom bou hulle die afgod? Hulle raak gefrustreerd met Moses se lang afwesigheid. In plaas van vertrou op God se doel, beweeg hulle aan. Om God nie te vertrou nie, is sonde. Hulle het tog geen rede gehad om God te wantrou nie – dink net aan al die wonderdade en sy voorsiening aan hulle behoeftes tot op hierdie punt.

God het nie vir ons ‘n volledige plan vir ons lewens gegee nie. Hy sê: “Ek sal met jou wees. Vertrou my; vertrou my tydsberekening.” As ek dinge op my manier en op my tyd probeer doen, val ek in sonde. Vertrou op God se goedheid en wag vir Hom.

• Ons val as ons die genade van God vergeet.

Die volk moes die goue oorringe na Aäron toe bring dat hy vir hulle ‘n beeld kon maak. Waar kom hierdie oorringe vandaan? God het dit vir hulle gegee toe hulle Egipte verlaat het. Die oorsprong van die goud is God se oorwinning. Wat God vir hulle gegee het, gee hulle vir ‘n afgod. By Horeb het hulle ‘n kalf gemaak, voor ‘n god van metaal gekniel. Hulle het die magtige teenwoordigheid van God verruil vir die beeld van ‘n bees wat gras vreet. So het hulle God, hulle redder, vergeet, Hy wat die groot dinge in Egipte gedoen het (Psalm 106:19 – 21).

• Ons val as ons nie ons gawes vir die heerlikheid van God gebruik nie

Ons moet God se gawes geniet; ons moet dankbaar vir sy gawes wees; ons moet sy gawes gebruik om die koninkryk van God te bou – nie vir afgode nie. Om hierdie goue kalf te bou, vereis vaardigheid en tyd. In plaas van hulle vaardighede, tyd en goud te gebruik om God te verheerlik, gebruik hulle dit vir ‘n afgod. Vraag: Gebruik ons God se gawes – ons tyd en talente en geld – vir sy heerlikheid?

Baie mense wil verlos word en “hemel toe gaan,” maar hulle wil steeds aan hulle afgode vashou. Israel het vergeet wie hulle uit Egipte gered het. Ons moenie vergeet nie. Moenie ophou om God vir sy genade te dank nie.

• Ons val as on die aanbidding van God verwring

Hierdie hele episode is ‘n beeld van verwronge aanbidding. Hulle doen alles op hulle en nie op God se manier nie. Kyk net hierna:

• Hulle en nie God nie, neem die inisiatief.
• Offers word geëis en nie vryelik gegee nie.
• Hulle berei hulle nie voor vir aanbidding nie.
• Die onsigbare God is vir ‘n sigbare god verruil.
• Die persoonlike, lewende God is verruil vir ‘n dooie afgod wat nie kan sien of praat nie.

Ten opsigte van hulle aanbidding doen hulle wat gewild en nie wat reg is nie. Vandag wil ons nie meer aanbid soos die Skrif sê nie. Die gevolg is dat dié wat luister verbruikers geword het. Hulle word gelei deur mense soos Aäron wat vir die mense gee wat hulle vra. God se manier van aanbidding plaas die evangelie in die middelpunt. Die doel van aanbidding is die verheerliking van God. Die mense wou die goue kalf gehad het. Die kalf kon nie praat nie; die mense het nie die kalf gevrees nie; die kalf kon gemanipuleer word vir jou eie voordeel. Mense soek nie ‘n heilige God wat hulle soek en konfronteer nie. Is jou aanbidding vir God aanvaarbaar?

• Ons val as ons die heerlikheid van God verruil.

Hulle aanbid ‘n dier wat hulle gemaak het in plaas van vir Hom. Hulle gee voor dat hulle verstandig is, maar hulle is dwaas. In die plek van die heerlikheid van die onverganklike God stel hulle beelde wat lyk soos ‘n verganklike mens of soos voëls of diere of slange. Daarom gee God hulle aan die drange van hulle hart oor en aan sedelike onreinheid, sodat hulle hulle liggame onder mekaar onteer. Dit is hulle wat die waarheid van God verruil vir die leuen. Hulle dien en vereer die skepsel in plaas van die Skepper, aan wie die lof toekom vir ewig (Romeine 1:22 – 25). Mense neem ‘n goeie ding en verander dit in ‘n god en eindig met ‘n verkeerde lewe. Die mens sal iets aanbid: sal dit ‘n skepself of die Skepper wees.

Wat kan ons doen om te verhoed dat ons val? Aanbid God. Ons word al hoe meer verander om aan die beeld van Christus gelyk te word (2 Korintiërs 3:18). Dit is hoe ons verander word: ons verander na die beeld van wie ons aanbid.