Growth for the sake of growth is the ideology of the cancer cell. -Edward Abbey

Die verandering van Paulus se lewe – van terroris tot evangelis (2)

In die vorige blog het ons na Paulus voor sy bekering gekyk.

• Paulus se bekering

[Galasiërs 1:15 – 16a]

Dink aan God se werk in die bekering en uitstuur van Paulus. Hier is vier aspekte om raak te sien:

• Bekering behels God se intrede

Maar God het my al voor my geboorte vir Hom afgesonder, en Hy het my in sy genade geroep. Maar!  God het deur sy genade in Paulus se lewe ingetree. Maar God. God tree in Paulus se lewe in en Hy doen dit in die lewens van alle gelowiges.

• Bekering betrek God se beplanning

God het my al voor my geboorte vir Hom afgesonder. Ons kry dieselfde by Jeremia, Jesaja en Johannes die Doper. God het ons verkies as sy mense. Dit is deel van sy ewige, soewereine plan. God het Paulus reeds voor sy geboorte vir Hom afgesonder, maar tog het Paulus jare lank teen God in opstand gekom en sy kerk vervolg. In die tyd voor Paulus se bekering was God geduldig met hom. Is ons altyd dankbaar vir God se geduld?

• Bekering sluit in God se roeping in genade

Hy het my in sy genade geroep. Hy roep Paulus doeltreffend en met krag. God roep ook vir ons. God se roeping is aksie en God se woord is ‘n daad – dit is ‘n werklikheid. As God sê: Laat daar lig wees, is daar lig. God het net vir Lasarus gesê om uit die graf te kom en dit gebeur. Sy woorde bring lewe. Alle Christene het op een of ander stadium God se kragtige roeping gehoor. Hoe het jy op sy roeping gereageer?

Hierdie roeping is genade. Hoe het jy ‘n Christen geword? Genade. Paulus het nie vir God op die Damaskus pad gesoek nie. Hy was op pad om die Christene in Damaskus te gaan vervolg. Die kerk is vol mense wat deur genade gered is.

• Bekering beteken dat ons die heerlikheid van God sien

Toe Hy in sy goedheid besluit het om sy Seun aan my te openbaar. Hierdie werklikheid van Jesus – gekruisig, opgestaan, verheerlik – is aan Paulus geopenbaar. God open die oë van gelowiges dat hulle kan sien. Paulus het vantevore die Christelike onderrig geken, maar hy het dit nie aanvaar nie. Hy kon die idee van ‘n gekruisigde Messias glad nie aanvaar nie. Toe word Christus aan hom geopenbaar en alles verander. Deur sy Gees maak God die werklikheid van Christus aan ons bekend. Na ons bekering is ons nuwe skepsels; ons sien met nuwe oë. Ons moet ons verheug dat Jesus Christus aan ons geopenbaar is.

Volgende keer gaan ons na Paulus na sy bekering kyk.

The greater our progress in theology, the simpler and more child-like will be our faith. —J. Gresham Machen

Die Tabernakel

[Ek gaan ‘n hele aantal blogs aan Eksodus spandeer. Ek maak onder andere van “Exalting Jesus in Exodus” (2014) vanTony Merida gebruik.]

God het by die mense van Israel in die tabernakel gebly. Dit is ‘n voorafskaduwing van die teenwoordigeid van God in Christus in sy kerk.

Hier sien ons die ontsaglike teenwoordigheid van God. God, in sy genade, kies om by sy mense te bly; Hy was nie ‘n afwesige vader nie; Hy was intens betrokke by die lewens van sy mense. Sy teenwoordigheid boesem vertroue, maar ook vrees, by hulle in. Sy teenwoordigheid onderskei Israel van al die ander nasies.

Bydraes vir die heiligdom

[Eksodus 25:1 – 9]

Voordat God die opdragte oor die bou van die tabernakel gee, kontroleer Hy eers die harte van die volk – Hy versoek ‘n bydrae van sy mense. Hulle moet ‘n bydrae maak tot wat sy woonplek sal wees. Julle moet die offergawes aanvaar soos dit vir My aangebied word. Hier is geen voorskrifte oor wat of hoeveel elke persoon moet gee nie. God dwing ons nie om Hom te aanbid en vir Hom te gee nie – Hy vra daarvoor. Dit vra vir ‘n offer – mense moes opoffer en die pad volg wat God vir hulle aangedui het.

God vra spesifieke bydraes, want die materiaal wat vir die bou van die tabernakel gebruik gaan word is uniek en waardevol. Dit sluit in goud, silwer, brons, wolstof, linne, bokhaar, ens. Jy nader nie vir God op jou eie voorwaardes nie, want Hy is die Almagtige, die Skepper en die Verlosser. God het hierdie goedere voorsien – voor die Israeliete Egipte verlaat het, het die Egiptenare dit vir hulle gegee. Nou moes sy mense ‘n deel daarvan aan God teruggee.

Niks het nog verander nie. Ons gee aan God van ons hulpbronne wat God aan ons toevertrou het. Die probleem is dat ons nie aanvaar dat Hy vir ons die geld, tyd en energie gegee het nie; dat ons slegs rentmeesters is nie. As ons besef ons is net rentmeesters sal ons blymoedig gee.

Wat was die doel van die tabernakel? Hulle moet vir My ‘n heiligdom oprig dat Ek tussen  hulle kan woon. Hoekom was dit ‘n heiligdom? Omdat dit God se woonplek was. God, nie mense nie, maak die plek heilig. As dit eers heilig is, mag dit net gebruik word soos God dit bedoel het.

Ons kan God nader, want Hy het ‘n verhouding deur Jesus Christus met ons geïnisieer. Ons kan Hom net in genade deur geloof in Christus en deur die krag van die Heilige Gees nader. Hy het Hom ook aan ons in die Skrif geopenbaar

Uiteindelik wys die tabernakel ons na Iemand – na die ware teenwoordigheid van God wat by ons woon: Christus. Die Woord van God het mens geword en onder ons kom woon (Johannes 1:14). Jesus is die ware lig wat elke mens verlig (Johannes 1:9).

Faith is not an accuracy of logic, but a rectitude of heart – ­Samuel Taylor Coleridge

Die verandering van Paulus se lewe – van terroris tot evangelis (1)

Paulus se bekering herinner ons aan die verskil wat Jesus Christus in ‘n sondaar se lewe kan maak. Natuurlik is Paulus se lewe uniek, maar daar is tog sekere ooreenkomste tussen sy ondervinding en ons eie ondervindings.

• Paulus voor sy bekering: Hy het genade nodig

[Galasiërs 1:13 – 14]

Paulus, soos ons, het genade nodig gehad. Hy sê dat hy gelowiges vervolg het. Hy het die kerk tot die uiterste vervolg en dit probeer uitroei. Hy was ten gunste van die martelaarskap van Stefanus; hy laat Christene in die tronk gooi. Paulus was op pad om Christene nog verder te vervolg toe Jesus met hom op die pad na Damaskus gepraat het. Hierdie ontmoeting met die opgestane Christus verander alles. Paulus was absoluut oortuig dat hy besig was om die regte ding te doen en dat die Christelike geloof vals was. Hy was ‘n gewelddadige mens voor hy sy Verlosser ontmoet het.

Hy het met ywer die tradisies van sy voorvaders beskerm. Hy was ‘n Fariseër. Dit beteken dat hy nie net die Ou Testamentiese tradisies volg nie, maar al die ander tradisies wat mettertyd ontstaan het. Hy was ‘n held onder die Fariseërs.

Paulus is ‘n klassieke voorbeeld van iemand wat opreg was, maar dit waaraan hy geglo het, was verkeerd. Jy kan vol godsdiens wees en tog vir Jesus miskyk. Paulus was in ‘n desperate situasie. Geen mens kon sy gedagtes verander nie – net God kan hom bereik.

Is dit nog vir ons ‘n wonder dat God vir ons gered het? Glo ons dat Hy die ergste van alle sondaars kan red? Kyk na Paulus: hy was ‘n terroris, maar God verander hom in ‘n evangelis. Dit is genade.

Volgende keer gaan ons na Paulus se bekering kyk.

The aim is never to become a master of the Word, but to be mastered by it. —D.A. Carson

Aanbidding

[Ek gaan ‘n hele aantal blogs aan Eksodus spandeer. Ek maak onder andere van “Exalting Jesus in Exodus” (2014) vanTony Merida gebruik.]

In Eksodus 20:22 – 26 sê God vir Israel hoe om te aanbid. Daar is twee foute waarvoor ons moet oppas:

• Om hierdie wette volledig uit te gooi omdat ons dink ons kan niks hier leer nie; of
• Om hierdie wette soos hulle hier staan te aanvaar.

Hierdie wette hanteer spesifieke situasies. Hulle was nooit bedoel om elke moontlike situasie te hanteer nie. Hulle was riglyne.

God se verbod op die bou van afgode sluit by die eerste vier gebooie aan. God se mense moet God alleen aanbid. In Hoofstuk 32 sien ons dat Israel hierdie voorskrifte verbreek – die goue kalf. In vers 24 – 26 sê God dan vir hulle hoe om te aanbid. God wou nie alleen hê dat die Israeliete nie afgode moet aanbid nie, maar dat hulle ook nie soos die heidene sal aanbid nie. Hier noem God vier verskille wat vandag steeds geld.

• Eenvoud

Israel moet vir God ‘n altaar van grond of klip wat nie gekap is nie, bou. Die Kanaäniete het hulle afgode op altare van gekapte klip gebou. Heidense altare is van duur items gebou. God sê: bou van grond. Niks moes hulle aandag van die kern van aanbidding wegtrek nie – ons aanbid tog nie die altaar nie.

Niks in ons aanbiddingsdienste moet vir die vertoon gedoen word nie. God moet die fokus van ons aanbidding wees – nie die gebou of die leier nie. God verheug Hom in die lof van sy mense wanneer hulle in eenvoudige geboue bymekaar kom. Indrukwekkende strukture moet ons nooit beïndruk of afbreuk doen aan die voorwerp van ons aanbidding nie.

• Reinheid

Julle mag nie met trappies na my altaar toe opklim nie, sodat julle julle nie by my altaar ontbloot nie.

Die Kanaänitiese aanbidding was dikwels onwelvoeglik. God gee hier opdragte oor reinheid. Later het God beveel dat die priesters onderklere van linne moes dra om te verhoed dat hulle blootgestel word. God verwag steeds reinheid van sy mense – veral die leiers.

• Lokaliteit

Waar moet ons aanbid? Op elke plek waar Ek my Naam wil laat aanroep, sal Ek na julle toe kom en julle seën. Israel hoef nie elke keer na Sinai te gaan om God se teenwoordigheid te ondervind nie – daar is ook ander plekke waar hulle God kan ontmoet. Ons weet dat deur die Heilige Gees God op enige plek in die wêreld aanbid kan word. Dit gaan nie oor die plek van aanbidding nie, maar oor Wie aanbid word.

• Offer

Die altaar was die plek waar vir die sonde geoffer word. In vers 24 word na brandoffers en maaltydoffers verwys. Die brandoffer is gebring vir die versoening van sonde. ‘n Dier sonder liggaamsgebrek word gebruik en alles word verbrand. Die rook styg op na die hemel. Die maaltydoffer se klem verskil. Dit is by spesiale geleenthede gebring om God te dank. Dit is die simbool van die gelowige se gemeenskap met God – God se versoening met mense. Alles word nie verbrand nie en die mense het die dier in die teenwoordigheid van God geëet.

God het besef dat sy mense vergifnis nodig sal hê – al het hulle die wet. Jesus Christus het eenmalig die offer vir ons sondes gebring – ‘n offer wat nie herhaal moet word nie.

As ons aanbid, is die belangrikste ding dat ons Jesus Christus moet onthou. Sonder Hom kan ons nie vir God ken en aanbid nie.