Everyone wants a revolution. No one wants tot do the dishes – kennisgewing in klooster.

Geloof waag

[In my persoonlike Bybelstudie is ek besig met Die Brief van Jakobus. Ek maak onder andere van “Exalting Jesus in James – Christ Centered Exposition” gebruik. In hierdie gedeelte maak ek van die direkte vertaling in die Interliniêre Bybel gebruik – CUM]

In Jakobus 2:25 – 26 kry ons ‘n voorbeeld van geloof en die ontvanger van “skandalige” genade – Ragab, die prostituut. Wat leer ons van Ragab?

• Sy was die ontvanger van “skandalige” genade
• Sy het die soewereine God gevrees en aanbid
• Sy waag alles om sy heerlikheid te versprei.

In Jakobus 2:21 – 23 het ons gekyk na Abraham as voorbeeld van opregte geloof wat tot werke oorgaan. Nou sê Jakobus: En is Ragab, die prostituut, nie ook soortgelyk uit werke geregverdig … nie? Jakobus kom nie hier met ‘n nuwe waarheid na vore nie – hy gee net vir ons ‘n nuwe voorbeeld.

Ons is almal met die verhaal van Abraham bekend, maar nie noodwendig met dié van Ragab nie. Ons lees haar storie in Josua 2. God se volk maak hulle klaar om die beloofde land te verower. Die eerste groot stad wat hulle teëkom was Jerigo. Josua besluit om verkenners na Jerigo te stuur. In Jerigo beland hulle in die huis van Ragab, die prostituut. Die koning van Jerigo het verneem dat daar verkenners in sy stad is en soek hulle. Ragab steek hulle weg en stuur die koning se manne op ‘n dwaalspoor. Sy sê vir die verkenners: Niemand het nog moed teen julle nie, want julle God, die Here, is God, bo in die hemel en onder op die aarde. Daarna laat sy hulle met ‘n tou deur die venster afsak en hulle ontsnap.

Ragab het die verkenners beskerm – as hulle gevind was, sou hulle beslis doodgemaak word. Toe Josua en sy manne Jerigo ingeneem het (Josua 6) word Ragab en haar huishouding gespaar. Hoekom praat Jakobus van hierdie prostituut in die Nuwe Testament. Daar is drie redes daarvoor:

1. Sy was die ontvanger van “skandalige genade

Dink aan die teenstelling tussen Abraham en Ragab, Abraham was die patriarg van die Joodse volk, ‘n vriend van God en ‘n groot leier; Ragab was ‘n prostituut in ‘n heidense nasie. Tog is sy ook geregverdig. Dit herinner aan die Moabitiese vrou, Rut, in Jesus se geslagsregister. Volgens Matteus 1:5 was Ragab Rut se skoonmoeder. Dit is genade wat skok, want dit reik na die onwaarskynlikste lewens en stort genade uit.

Almal van ons is eintlik ontvangers van “skandalige” genade. God maak ons deel van sy familie ten spyte van al ons sondes. Hoe is dit moontlik? Deur Jesus Christus se kruisdood.

2. Sy vrees en aanbid die soewereine God

Onthou Ragab se woorde aan die verkenners: Niemand het nog moed teen julle nie, want julle God, die Here, is God, bo in die hemel en onder op die aarde (Josua 2:11). Ragab het nie baie inligting gehad nie; alles was net hoorsê – stories wat sy gehoor het van God se mense wat deur die Rooisee geloop het en deur God verlos is van vreemde leërmagte. Die bietjie wat sy gehoor het, het sy geglo. Sy weet God is God in die hemel en op die aarde; sy weet dat Hy soewerein oor alles is; sy besef dat sy teenoor Hom aanspreeklik was. Sy is gehoorsaam, want sy glo in God. As ons in God glo, is ons bereid om alles te waag.

3. Sy waag alles vir die verspreiding van God se heerlikheid

As die koning van Jerigo sou agterkom dat die Israelse verkenners in Ragab se huis was, sou sy en haar familike onmiddellik tereggestel word. Haar lewe hang aan ‘n draadjie. Daarom verskyn haar naam ook in die gallery van geloofshelde (Hebreërs 11:31). Is sy ‘n held omdat sy die rituele nagekom het of weens haar godsdienstige aktiwiteite? Nee, sy is ‘n geloofsheld, want sy het haar lewe gewaag en alles op die spel geplaas vir die Here. Sy vertrou Hom; sy waag alles; sy gaan direk teen die kultuur om haar in. Sy waag alles sodat God se volk Jerigo kon inneem en God so verheerlik word. En Jakobus sê dat sy geregverdig is vir dit wat sy gedoen het.

Is ons gewillig om te waag in gehoorsaamheid aan God se woord omdat ons die soewereine God, wat ons met sy “skandalige” genade verlos het, eer en aanbid? Is ons gewillig om teen die grein van die kultuur om ons in te gaan? Is ons bereid om te waag om God se Naam te verheerlik?

To err is human; to forgive is divine – Alexander Pope.

Denke gebaseer op vrees teenoor denke gebaseer op geloof

Ons leef in vrees. In die proses vergeet ons soms hoe geloof lyk. Ons soek iets konkreet, iets seker, ‘n soort absolute sekerheid. Hierdie vrees-gebaseerde omgewing het selfs die kerk geïnfiltreer. Mense wil nie leef op grond van iets wat geloof nodig het nie

Ben Witherington sê dat hierdie kultuur van vrees veroorsaak het dat ons alles en almal wantrou. Daarom dat mense wat verkondig dat jy net moet glo en alles – rykdom en gesondheid – sal regkom,  groot gehore trek. Ongelukkig werk dit nie so nie. Moderne Christene is soos Petrus wat uit die boot klim en op die water loop. In plaas daarvan dat hy sy oë op Jesus gevestig hou, kyk hy af en word bang. Vrees oorwin geloof.

Vandag soek mense ‘n evangelie wat nie te veel geloof van hulle verwag nie – hulle soek ‘n absolute waarborg van verlossing. Dit kry ons nie in die ware evangelie nie.

Om te glo, is om seker te wees van die dinge wat ons hoop, om oortuig te wees van die dinge wat ons nie sien nie (Hebreërs 11:1). Geloof kyk na vore – versekering oor die toekoms en nie sekerheid oor hoe alles gaan gebeur nie. Ons weet wie die toekoms in sy hande hou, maar ons weet nie al die besonderhede wat die toekoms inhou nie. As ons dit geweet het, was geloof nie nodig nie.

Hierdie versekering is genoeg om vir ons ‘n sekere oortuiging van die toekoms te gee. Dit vereis vertroue – vertroue in ‘n betroubare God. God openbaar genoeg van die toekoms om ons te versterk, maar nie genoeg dat dit nie nodig is om elke dag in geloof te leef nie.

Los die vrees-gebaseerde lewe en keer terug na die evangelie – die goeie nuus dat God in beheer is.

We never move from the Gospel; we move on in the Gospel – J. I. Packer en Gary A Parrett

 Geloof tree op

[In my persoonlike Bybelstudie is ek besig met Die Brief van Jakobus. Ek maak onder andere van “Exalting Jesus in James – Christ Centered Exposition” gebruik. In hierdie gedeelte maak ek van die direkte vertaling in die Interliniêre Bybel gebruik – CUM]

Geloof in ons harte is duidelik in die vrugte van ons lewens. In hierdie gedeelte (Jakobus 2:14 – 19) praat Jakobus met ‘n denkbeeldige persoon wat sê dat hy geloof het, maar hy het geen werke nie. In hierdie gedeelte is daar drie belangrike waarhede.

Kom ons kyk na die drie waarhede in hierdie gedeelte.

1. Geloof in ons harte is sigbaar in die vrugte van ons lewens

Wat is die voordeel, my broers, as iemand sou sê dat hy geloof besit, maar hy sou nie die werke hê nie? (2:14) Jakobus sê dat ons aanspraak kan maak dat ons die geloof het, maar in werklikheid het ons dit nie – ons het geloof, maar ons word nie gered nie. Hoe weet ons dat iemand geloof het wat kan red? Jakobus sê: kyk vir die vrugte. Dade is die vrugte van geloof. As daar nie vrugte is nie, is daar nie geloof nie. Jesus sê presies dieselfde: Aan hulle vrugte sal julle hulle herken … So dra elke goeie boom goeie vrugte, maar ‘n slegte boom dra slegte vrugte … Elke boom wat nie goeie vrugte dra nie, word uitgekap en in die vuur gegooi. So sal julle hulle aan hulle vrugte herken (Matteus 7:16 – 20). As ons na ‘n vrugteboom kyk, is dit wat ons buite sien (appels, pere, ens) ‘n bewys van wat binne is. Vrugte in ons lewens is ‘n bewys van geloof in ons harte. Geen vrugte = geen geloof nie.

2. Mense wat nie arm medegelowiges help nie se geloof is dood

Jakobus verwys na  die broer of suster wat kaal is en nie kos het om te eet nie. Hulle het nie eers iets warm om hulle teen die koue te beskerm nie. Hierdie is ‘n desperate behoefte. En dan sê ons vir so ‘n persoon: Gaan in vrede, word warm en word versadig – so asof hy/sy die vermoë het om dit te doen. Daarom Jakobus se vraag: Wat is die voordeel dan?  Hierdie geloof is dood. Dit help nie die persoon in nood nie; dit help nie jou eie siel nie. Maar wie ook al die goedere van die wêreld het en sy broer sien gebrek ly en sy binneste vir hom toemaak. Hoe bly die liefde van God in hom? (1 Johannes 3:17). Die implikasie is dat die liefde van God nie in hom kan bly nie.

Dit is baie belangrik om twee aspekte te onthou:

• Goeie werke is nie ‘n manier om verlos te word nie. Ons word nie verlos deur wat ons doen nie. Geloof is iets wat God gee – nie iets wat ons maak nie. Ons word deur die oorvloedige genade en die inisiatief van God verlos. Ons help nie die armes sodat ons verlos kan word nie. Goeie werke is die bewys van verlossing. Dade is die vrugte geproduseer deur geloof. Barmhartigheid teenoor ander is nie ‘n keuse nie. Wanneer die Seun van die mens in sy heerlikheid kom en al die engele saam met Hom, sal Hy op sy glorieryke troon gaan sit. Al die nasies sal voor Hom versamel word en Hy sal hulle van mekaar skei, net soos ‘n herder die skape en die bokke skei, en Hy sal die skape aan sy regterhand laat staan en die bokke aan sy linkerkant. Dan sal die Koning vir dié aan sy regterkant sê: “Kom julle wat deur my Vader geseën is, neem die koninkryk in besit wat vir julle gereedgemaak is van die skepping van die wêreld af (Matteus 25:31 – 34). Let op die genade in hierdie gedeelte: God die Vader het hulle geseën en gee aan hulle sy koninkryk. Let op hoe die genade van God dit wat hulle doen, verander (vers 35 – 36). Ons moet onthou dat dit Jesus is wat hier praat: Want Ek was honger en julle het My iets te ete gegee, Ek was dors en julle het My iets te drinke gege, Ek was ‘n vreemdeling en julle het My as gas ontvang, Ek was naak en julle het My geklee, Ek was siek en julle het My versorg, Ek was in die tronk en julle het na My toe gekom. Die regverdiges sal antwoord dat hulle dit nooit gedoen het nie. Die Koning sal antwoord en vir hulle sê: “Amen, Ek sê vir julle: in soverre julle dit vir een van hierdie onbelangrikste broers van My gedoen het, het julle dit vir My gedoen.´ Die Christen se eksterne dade van barmhartigheid is bewys van die interne genade van God in sy hart. Matteus 25 skilder natuurlik ook die ander kant van die prentjie – diegene wat nie gehelp het nie. En dan die uitspraak: En dan sal Hy vir dié aan sy linkerkant sê: “Gaan weg van My af, julle vervloektes, in die ewige vuur in wat gereedgemaak is vir die duiwel en sy engele.” Hierdie mense se harte is nie deur God se genade verander nie. Ek help nie armes omdat ek skuldig voel nie – die evangelie motiveer my om die armes te help; ons word deur die genade van God daartoe gedryf, want Hy het ons harte verander.

3. Dooie geloof is nuttelose geloof

Hierdie is die derde waarheid in hierdie gedeelte. Dit is in ‘n mate ‘n herhaling van alles wat ons tot dusver gesê het. Jakobus gaan voort met die dialoog met ‘n onbekende. Sê nou iemand skei geloof en dade. Mense is tog verskillend – sommige gee om vir armes, ander nie. Jakobus sê dit kan nie gedoen word nie. Maar wil jy weet, o dwase mens, dat die geloof sonder die werke nutteloos is (Jakobus 2:20). Geloof sonder werke is nutteloos vir jou broer wat nie kos en klere het nie; geloof sonder werke is nutteloos vir jou, want dit kan jou nie red nie.

To forgive is to set a prisoner free and discover that the prisoner was you – Smedes

Die opstanding is die waarheid

As Jesus nie uit die dood opgestaan het nie, is daar geen goeie nuus nie – die sonde en dood sou steeds geheers het en ons sou ‘n dooie God aanbid het. As die opstanding wel waar is, moet elke Christen hierdie goeie nuus verkondig.

In 1 Korintiërs 15:12 – 20 sê Paulus dat vir die Christen alles van die werklikheid van die opstanding afhang. Wat beteken dit vir ons evangelisasie?

1. Omdat die opstanding waar is, dra die verkondiging van die evangelie vrugte en lei dit tot geloof wat op sy beurt na lewe lei

As gevolg van die opstanding word mense  lewend. Dit is die wonder van die verkondiging van die evangelie. Nie alleen dra dit vrugte nie, maar lei tot geloof wat op sy beurt tot die ewige lewe lei. Evangelisasie in nie tevergeefs, leeg of vrugteloos nie. Hoekom? Want Jesus het uit die dood opgestaan en sit aan die regterhand van God. Hy roep mense deur ons mondelinge getuienis.

2. Omdat die opstandig waar is, kan ons met reg vir God verteenwoordig

As Christus nie uit die dood opgestaan het nie, is Christene vals getuies. Verder sou dit beteken dat ons vals getuienis oor God afgelê het, omdat ons teen God in getuig het dat Hy Christus opgewek het. As dit dan waar is dat die dooies nie opgewek word nie, het Hy Christus ook nie opgewek nie (15:15). Daarom kan ons met reg vir God verteenwoordig in ‘n verlore wêreld. Daarom kan ons met liefde en oortuiging praat.

3. Omdat die opstanding waar is, is ons sondes vergewe

En as Christus nie opgewek is nie, is julle geloof waardeloos en is julle nog gevange in julle sondes (15:17). As gevolg van die opstanding is ons sondes vergewe. Niks kan dit wat Christus aan die kruis gedoen het, ongedaan maak nie. Jy kan hierdie nuus met almal wat gewillig is om te luister deel. Jou sondes is betaal.

4. Omdat die opstanding waar is, sal almal wat in Christus sterwe vir ewig lewe.

Daar is geen hoop vir enigeen as Christus nie opgestaan het nie: Dan is ook dié wat in Christus gesterf het, verlore (15:18). As gevolg van die opstanding sal almal wat in Christus gesterf het vir ewig lewe. Dood, waar in jou oorwinning? Dood, waar is jou angel? (1 Korintiërs 15:55). Ons verkondig die ewige hoop: Vertrou in Christus en wees vir ewig by Hom.

5. Omdat die opstanding waar is, leef ons benydenswaardige lewens

As ons net vir hierdie lewe ons hoop op Christus vestig, is ons die bejammerenswaardigste van alle mense (15:19). Om Jesus Christus in sy dood en opstanding te ken oortref alle ander dinge in die heelal. Jy het ‘n antwoord wat sin maak van al die lewensvrae. In die korttermyn mag my lewe selfs moeiliker word, maar Christus gee vir ons ‘n lewende hoop, ‘n erfenis is die toekoms en ‘n onuitspreeklike vreugde.

Daarom, liewe broers, wees standvastig, onwankelbaar, altyd oorvloedig in die werk van die Here, omdat julle weet dat julle inspanning in diens van die Here nie tevergeefs is nie (1 Korintiërs 15:58).