EK DRYWE GEESTELIK WEG

Hebreërs 1 het die oppermag van Jesus Christus teenoor die engele bevestig. Hoekom het die skywer dit gedoen? Wat moet ons uit die skrywer se argument leer?  Die woorde om hierdie rede (2:1) stuur ons in die regte rigting. Gegewe die oppermag van Jesus oor die engele HET en sy identiteit as die Goddelike Seun van God, vereis en verdien Jesus om gehoor te word. In die Ou Testament het  boodskappe van engele met soveel gesag en mag gekom dat die ontvangers hulle feitlik dood geskrik het. Hoeveel te meer moet ons luister nou dat  God met ons gepraat het deur die Seun (Hebreërs 1:2). Ons moet aandag gee n luister na die God wat praat. Dit sal dwaas wees om Hom te ignoreer.

Ons luister nie na die Seun sodat ons teologies op ander kan afkyk nie. Doktrine is nie iets waarmee ons ander slaan  of ons bure mee beïndruk nie. Ons benader die Bybel ernstig sodat ons met God kan kommunikeer en sodat ons nie wegdrywe nie. Die taal van wegdywe laat ons aan seevaart beelde dink. Op die oseaan is diegene wat in ‘n verkeerde rigting troei nie die enigstes wat hulle bestemming mis nie. Dit geld ook vir diegene wat glad nie roei nie – hulle bereik ook nie hulle ebstemming nie. Dit is die twe opsies van die Christelike lewe:

1. Ons seil vorentoe in getrouheid; of
2. Ons dryf weg in onttrou.

Daar is nie so iets soos stilstaan in die Christelike lewe nie.  Geestelike wegdrywe is dikwels iets wat ons nie sien as dit begin nie. Maar net soos bote in die see kan ons heeltemal van koers wegdrywe binne oomblikke. Jy hoef nie ver van koers te wees om ver van jou verlangde bestemming te wees nie. Daar is net een manier om teen hierdie gevaar van geestelike wegdrywe te veg.: ons moet aandag gee aan en die woord van God gehoorsaam. Ortodoksie en gehoorsaamheid is die roeispane wat ons moet gebruik om teen die stroom wat dreig om ons te laat wegdrywe te veg. Die stryd om heiligmaking is ‘n geveg teen die strome van die wêreld en die duiwel. Of ons luister na die Seun en luister na sy woord of ons dryf weg van Bybelse denke en word deur die kulturele verwarring van ons tyd weggedra van ons bestemming

Geestelike wegdrywe is ongelukkig algemeen. Kerke en individue word selde in een revolusionêre omver gewerp. Kerke en individue dryf ‘n bietjie op ‘n slag. Kerke veslap hulle teologiese oortuigings totdat hulle onwillig is om grendse te trek of om duidelik oor belangrike sake ‘n standpunt in te neem.

Hoe verhoed ons dat ons geestelike wegdrywe. Om hierdie rede moet ons soveel kragtiger vasgryp aan wat ons gehoor het, sodat ons nie dalk wegdrywe nie (2:1). Ons kry dit dwarsdeur die Skrif: Die geloof kom dus deur die prediking wat ‘n mens hoor, en die prediking wat ons hoor is die verkondiging van Christus (Romeine 10:17). As die Skrif praat van luister beteken die opreg luister en verstaan.. Om die woord van God reg te hoor is geestelik hoor – dit behels glo, gehoorsaam en onderwerping aan wat gehoor is. Om reg te hoor, is meer ‘n funksie van die hart en nie net die ore nie.

Christelike getrouheid het nie ‘n geheime formule nie. God maak ons heilig deur sy woord. Ons verhoed die gevaar van geestelike wegdrywe deur die Skrif te lees, te hoor en daaroor na te dink en dit te gehoorsaam, When Scripture speaks, God speaks ( B. B. Warfield) ons verhoed dat ons wegdrywe deiu die anker van ons siel in die diep waters van God se woord neer te laat.

Die God van die onmoontlike

God het dikwels in die wêreld deur ‘’n kind wie se geboorte menslik gesproke onmoontlik was, gewerk. Isak was Sara , die vrou wat onvrugbaar was, sê  kind. Hy was die seun wat God aan Abraham belowe het om die wêreld tot seën te wees. Samuel wat God gebruik het om Israel se eerste twee konings te salf, was die kind van ‘’n vrou wat nie swanger geword het nie – Hanna (1 Samuel 1:5 – 7; 19 – 20). Johannes die Doper wat die koms van die Here aangekondig het, was die seun van Elisabet: Hulle het geen kind gehad nie, omdat Elisabet onvrugbaar was (Lukas 1:7). Maria se swangerskap was onmoontlik vir ‘’n ander rede – sy was ‘’n maagd

In al die ander gevalle het God se krag die vroue se baarmoeders geopen sodat hulle natuurlik swanger sou word. Met Maria het God haar in staat gestel om swanger te word sonder ‘’n menslike vader.

In alle gevalle behalwe dié van Hanna het God ‘’n engel gebruik om die swangerskap te belowe. Elke geboorte is iets wat vir die vrou  menslik onmoontlik was. God wys vir ons dat die vervulling van sy verlossingsbeloftes was iets wat geen mens kon vermag nie; God wat dooies lewend maak en dinge wat nie bestaan nie tot stand bring deur sy woord (Romeine 4:17).

Die geboortes van Simson, Isak en Samuel verskil van Jesus se geboorte op twee maniere:

1. Die andr geboorte geskied in die skaduwee van skande. In antieke tye was ‘’n vrou se vrugbaarheid ‘’n belangrike deel van haar eer en waardigheid. ‘’n Israelse vrou onthou God se belofte aan Eva dat ‘’n verlosser gebore sou word wat die satan sou verslaan en die gevolge van sonde ongedaan sou maak, het uitgesien om potensieel aan die vervulling van hierdie belofte deel te neem.

‘’n onvrugbare vrou het onder ‘’n wolk van skaamte geleef en ‘’n gevoel van teleurstelling. God het hierdie vroue in barmhartigheid besoek en die skande weggeneem en eer en vreugde gebring.

Jesus se geboorte het skande vir moeder en seun gebring. Sy was immers nie getroud nie.

1. Die verlossing wat Simson sou bring was onvolledig: Hy sal die Israeliete begin red uit die mag van die Filistyne (13:5). Simson was die laaste rigter, maar hy wys na die een wat die oorwinning oor die Filistyne sou voltooi: Dawid God se koning wat deur Samuel gesalf was. Dawid se oorwinning was ook onvolledig. Hy voorsien rus van die vyane, maar kon nie oorwinning oor sonde bring nie – nie die sonde van sy eie hart of dié van sy mense nie. Net Jesus se verlossing is volledig – hy het sy taak voltooi. Die engel sê vir Maria: dit is Hy wat sy volk van hulle sondes sal verlos (Matteus 1:21)

Weet jy wie jy is?

Wat ‘n vreemde vraag. Baie Christene weet nie wie wat hulle werklike identiteit is nie. Daarom sukkel hulle om Goddelike lewens te leef. Versoeking en sondige gewoontes lyk oorweldigend en onmoontlik om te oorwin Hulle beweeg in en uit mislukking en wonder: ‘Is dit wat die Christelike lewe vronderstel is om te wees?”

Baie van hierdie onsekerheid en verwarring is omdat ons nie verstaan wie ons in Christus is nie. Wat sê God se woord van ons? Ons verlosisngsgebeurtenis is ‘n ongelooflike gebeurtenis wat alles in ons lewe verandr al kan ons dit nie altyd voel nie. Ons is nie meer wat ons was nie Ieman wat aan Chistus behoort, is ‘n nuwe mens. Die oue is verby, die nuwe het gekom (2 Korintiërs 5:17). Hierdie konsep van nuutheid kry ons dwarsdeur die Nuwe Testament – die nuwe verbond, ‘n nuwe lewe. ‘n weergeborte. Hierdie is nie ‘n vernuwing van ons ou lewe voor Christus nie. God is nie besig om ons ou lewe te herstel nie sodat dit darem beter as vantevore is nie. Ons ou sondige natuur kan nie hervorm of hernuwe word nie.

Wat is nuut gemaak?Duidelik nie ons liggame nie. Elke jaar word ons ouer en die tekens van veroudering word elke jaar net duideliker.  Jesus sê vir Nikodemus dat hy weergebore moet word (Johannes 3:3). Jesus verduidelik dit in vers 6: Wat uit die mens gebore is, is mens; en wat uit die Gees gebore is, is gees. Voor ons verlossing was ons liggamlik lewend, maar geestelik dood. Ons het nie die vemoëom na God uit te reik om onsself te red nie. Die probleem het reeds by Adam begin toe hy gesondig het.  Deur een mens het die sonde in die wêreld gekom en deur die sonde die dood en so het die dood tot al die mense deurgedring, omdat almal gesondig het  (Romeine 5:12). Die enigste genesing vir hierdie toestand is om geestelik weer gebore te word. Dit is presies wat met ons verlossing gebeur.

Ons word geestelik lewend gemaak dur die Heilige Gees wat in ons kom woon.  Ons is nie langer slawe van die sonde nie – ons het ‘n nuwe Meester wat deur sy inwonende Gees ons bemagtig om Hom te gehoorsaam. Ons het ‘n nuwe self ontvang lewe as nuwe mense wat as die beeld van God geskep is: lewe volkome volgens die wil van God en wees heilig (Efesiërs 4:24).

Die oorwinning kom deur die hernuwing van ons denke. Ons het ‘n nuwe self ontvang lewe as nuwe mense wat as die beeld van God geskep is: lwe volkome volgends die wil van God en wees heilig ( meer soos Christus word. (Efesiës 4:24). Ons hernuwe nie ons denke om nuut te word nie, maar omdat ons nuut is. Om ‘n nuwe skepping te word het onmiddellik met ons verlossing gbeur. Toe is ons vergewe en versoen. Die hernuwing van ons denke is ‘n proses van heiligmaking waardeur ons toenemend meer en meer soos Christus word.

Ons word opgeroep om volgens ons nuwe identiteit in Christus aan te trek. Ons moet ophou om die  stukkende, vuil klere van ons vorige lewenstyl te dra – hulle pas nie meer by ons nuwe self nie. Julle het met die ou sondige mens en sy gewoontes gebreek en leef nou die lewe van ‘n nuwe mens, wat al hoe meer vernuwe word na die beeld van sy Skepper en tot die volle kennis van God. (Kolossense 3:10). Nee, julle moet lewe soos volgelinge van die Here Jesus Christus en nie voortdurend daarop uit wees om julle sondige begeertes te bevredig nie (Romeine 13:14) Ons moet onsself as nuwe skeppings sien gekleed in Christus se klere van geregtigheid wat sigbaar word in heiligheid, deernis, nederigheid, sagmoedigheid, verdraagsaamheid geduld, vergifnis, liefde, vrede en dankbaarheid (Kolossnse 3:12 – 16).Aangesien Christus in ons woon is dit net gepas dat ons sy klere dra as om ons in ou kere van ons ou lewe te klee. Dan kan mense siendat Christus in ons is. Doen ons dit nie  lyk ons niks ander  as die wêreld om ons nie, maar ons onteer ook ons Here en Verlosser.

Dit is ons verantwoordelikheid om toe te laat lat die Hielige Gees ons lewens deur sy woord vrander. Elke keer as ons die Skrif lees word ons denke vernuewe.As die wêreld ons met versoekings bombardeer moet ons teruggaan na sy woord en ons weer klee met Christus.