If there is one thing which pierces the Master’s heart with grief it is not the world’d iniquity but the Church’s indifference – John Owen

Evangelisasie

Die woord laat ons dink aan ‘n tydperk wat verby is – Christendom. Evangelisasie destyds het uit deur tot deur getuienis, traktaatjies en groot byeenkomste (dink aan Billy Graham) bestaan. Maar soos ons kultuur toenemend gefragmenteer en sekulêr word, belemmer hierdie benadering evangelisasie. Dit word gesien as ‘n poging om rekrute te werf en nie as liefde vir ons naaste nie.

Hoe moet evangelisasie lyk in ons post-Christendom tydperk? Die vorige benadering het gewerk, want die samelewing was bekend met die Christelike benadering. Ons kan nie meer dit aanvaar nie. Ons huidige samelewing is Bybelongeletterd – hulle ken nie meer die taal van die kerk nie. Hulle verstaan nie meer waarvan ons praat nie.

“Bekeer julle en glo in Jesus” word verstaan as “Hou op slegte dinge doen, doen goeie dinge en God sal jou red.” Daar is ‘n aansienlike gaping tussen die kommunikasie van die evangelie en die ontvangs deur die kultuur. Hoe kan ons deur hierdie kulturele verwarring sny om ‘n duidelike boodskap oor te dra? Ons moet ‘n nuwe taal leer; ons moet nuwe analogieë ontdek; ons moet mense weer bekend stel aan die ware verhaal van Christus.

‘n Fundamentele vraag wat ons dikwels nie hanteer nie, is: Hoe is die evangelie goeie nuus vir diegene wat ons evangeliseer? Dit gaan nie net oor wat die goeie nuus is nie, maar waarom dit goeie nuus is. Ons is gewoonlik goed om die inligting oor wat die goeie nuus is, oor te dra, maar ons het dikwels nie die vermoë om dit met die lewens van mense te verbind nie. As ons die hindernisse wil oorkom, moet ons hierdie vraag kan antwoord: “Wat het die dood en opstanding van ‘n Jood in die eerste eeu te doen met ons in die 21 ste eeu?”

Dit beteken nie dat die hoop op verlossing by ons berus nie. Die Heilige Gees het die finale seggenskap om mense te oortuig dat die evangelie goeie nuus is. Maar die Heilige Gees kies ons om die evangelie te verkondig. Ons wil soos Paulus en Barnabas wees wat gepreek het met die gevolg dat ‘n groot aantal Jode en Grieke gelowig geword het (Handelinge 14:1).

Ons moet weer ‘n evangelie verkondig wat mense kan glo – een wat verby die kulturele en persoonlike hindernisse strek om die krag van die evangelie te ontdek. Wat maak dat mense die evangelie glo? Nie ‘n een grootte pas almal nie, maar een waarin ons die beelde van die evangelie – eenheid met Christus, vryspraak, bekering, aanneming, ‘n nuwe skepping – in die lig van verskillende kulturele identiteite verkondig.

Hier is ‘n paar voorbeelde.

1. Soekers na aanvaarding

Een van die grootste behoeftes van mense vandag is aanvaarding – hulle wil voel dat hulle welkom is en nie verwerp word nie. Hierdie mense dra dikwels ‘n skaamtegevoel in hulle en vrees dat hulle uitgevind, geoordeel en verwerp sal word as hulle nie aan die verwagtinge voldoen nie. Mense probeer aanvaarding kry in akademiese prestasies (studente), besigheid, ens – dit werk nie al is hulle ook hoe suksesvol.

Vir diegene wat aanvaarding soek, belowe vryspraak volkome aanvaarding voor ‘n heilige God en sy unieke Seun, Jesus Christus. Vryspraak bring verligting en vreugde vir diegene wat aanvaarding soek.

2. Soekers na hoop

Die beeld van die nuwe skepping is veral oortuigend vir mense wat na ‘n nuwe begin in hulle lewens soek. Mense wie se lewens deur mislukking, mishandeling, lyding en verslawing gekenmerk word, soek hoop – hulle wil ‘n nuwe skepping word. ‘n Nuwe skepping verban die ou lewe en verwelkom ‘n nuwe lewe deur geloof in Jesus Christus. Dit bring hoop in die hart van die hopeloses.

3. Soekers na intimiteit

Ons soek intimiteit in ons verhoudings Ons wil raakgesien en versorg word. Ons soek almal ‘n plek waar ons onsself kan wees en weet dat ons aanvaar word. Ons soek verhoudings wat veilig is – waar ons ons innerlike gedagtes en stryd kan vertel. Vir diegene wat intimiteit soek belowe eenheid met Christus toegang tot die intiemste, mees liefdevolle en onbreekbare verhouding wat die mens ken. Dit bring genesing en vreugde vir diegene wat intimiteit soek.

4. Soekers na verdraagsaamheid

Mense soek verdraagsaamheid. Ons is baie geneig om sommer onmiddellik mense se wêreldsiening af te skiet. Vra eerder vrae om agter te kom hoekom dit hulle perspektief is. Waardeer hulle sienings. Hulle het dikwels goeie redes daarvoor. Eerbiedige dialoog kan die siening dat Christene net oordeel verander. Dit mag deure open wat andersins toe sou bly. Vir mense wat verdraagsaamheid soek, sal vryspraak die soeke na verdraagsaamheid hanteer. Dit gee aan mense die geleentheid om genade en vergifnis te ondervind.

Hierdie beelde uit die evangelie bied verskillende perspektiewe op die evangelie, wat, as dit op die soeke van mense toegepas word, lei tot geloof, hoop en liefde. Beelde hanteer die diepte, ingewikkeldheid en krag van die evangelie. Dit help ons om nie net die wat van die evangelie te antwoord nie, maar ook die hoe.

Vir evangelisasie om geloofwaardig te wees, moet dit Bybels wees. As ons die evangelie van genade verkondig, moet ons Bybelse waarhede, stories en beelde gebruik. As ons hier ophou kommunikeer ons nie doeltrefeend hoe die evangelie goeie nuus vir mense is nie. Soos goeie beraders moet ons na mense luister sodat ons kan weet hoe om die rykdom van Christus doeltreffend te kommunikeer op so ‘n wyse dat dit hulle unieke lewensverhaal aanspreek.

When everything’s said and done, there’s usually more said than done – Roger Dean Duncan

Die kompetisie vir die gemeente

Ons kry dikwels gemeentes was voel dat hulle met ander gemeentes vir lidmate moet kompeteer. Soms kry ons gemeentes wat net nie met ander gemeentes wil saamwerk nie, want hulle is bang dat van hulle lidmate deur die ander gemeentes weggetrek sal word.

Dit hoort nie so nie. Daar is net een kerk van Jesus Christus bestaande uit individuele gemeentes – een liggaam van Christus met een roeping en een opdrag. Die kerk se kompetisie is die magte van die wêreld – magte wat God se kinders oortuig dat kerk toe gaan onnodig is.

‘n Gemeente se kompetisie is nie ander gemeentes of ander denominasies nie Ons baklei teen diegene wat mense wegtrek van hulle verhouding met Jesus Christus. Ons moenie oor mekaar se skape baklei nie, maar in navolging van die goeie Herder moet ons werk om diegene wat nog nie deel van sy kudde is nie, in te bring.

Daar is net een Here Jesus Christus en een liggaam van Christus in hierdie wêreld.

Why have three persons when it confuses so much. Why couldn’t God just be God – Nicky Cruz oor die Drie-eenheid

Bybelverse wat gereeld verkeerd gebruik word

As ons ons Bybels oopmaak, lees ons woorde wat duisende jare oud is. Met so ‘n groot tydsgaping kom die probleem van konteks na vore. As ons ons Bybels oopmaak, staan ons voor ‘n probleem: ons weet nie presies hoe die kultuur destyds gelyk het nie. Daarom is die maklik om dinge verkeerd te interpreteer.

Hier is ‘n paar gedeeltes wat beklemtoon dat ons nie altyd die Skrif in die regte konteks lees nie.

1. Ek is tot alles in staat deur Hom wat my krag gee (Filippense 4:13)

Die moontlikhede saam met God is sekerlik onbeperk. Die geestelike gawes, roeping en lewensreis beskikbaar vir die volgeling van Christus is eindeloos. Die sleutel hier is die woordjie kan. Net omdat God dit kan doen, beteken nie dat Hy dit sal of moet doen nie. Daar sal altyd ‘n Simson wees, maar net omdat God daardie soort krag kan gee, beteken nie dat Hy dit altyd sal doen nie. Daarom moet ons hierdie vers altyd in die konteks van die hele paragraaf lees – ook ek het my geleer om my in alle omstandighede te behelp (vers11).

2. Ek weet wat Ek vir julle beplan, sê die Here: voorspoed en nie teenspoed nie; Ek wil vir julle ‘n toekoms gee, ‘n verwagting (Jeremia 29:11)

Dit gaan hier oor die gebruik van die kollektiewe julle. Ons oor-individualiseer die Skrif tot so ‘n mate dat ons sê dat God hier direk met elke individuele Christen praat. Kyk ons egter na die konteks van hierdie vers sien ons dat God hier met al sy mense – Israel en die kerk – praat. Dit beteken nie dat God wat ons gemaak het nie ‘n plan vir ons het nie. God werk in hierdie wêreld primêr deur die Heilige Gees en die liggaam van Christus – die kerk. God se plan vir ons lewens word eers ‘n volle werklikheid in en deur God se mense.

3. Hy het My gestuur om vrylating vir gevangenes uit te roep (Lukas 4:18 – 19)

Toe Jesus die boekrol opneem en uit Jesaja voorlees, lees Hy dit vir lede van die sinagoge in Nasaret – die buitepos van Romeinse kolonialisme. Romeinse imperialisme het vir die Jode met die verlies van hulle vryheid gekom. Hier kon Herodes beveel dat elke Joodse seuntjie onder die ouderdom van twee jaar doodgemaak moet word – en niemand kon hom keer nie. Omdat ons nie hierdie konteks verstaan nie, vergeestlik ons gevangeskap. Jesus Christus red ons liggaam en siel – nie die een of die ander een nie. Hy wil ons van geestelike en fisiese gevangeskap red. Daarom het Hy mense genees en hulle sondes vergewe. Slawerny aan sonde en die behoefte aan sosiale geregtigheid is beide werklikhede wat deur die dood en opstanding van Jesus Christus oorwin is.

4. Geseënd is julle wat arm is (Lukas 6:20); Salig is die wat arm van gees is (Matteus 5:3 – OAV)

Jesus sien ons holisties. Matteus sê arm van gees en Lukas sê arm. Die een is geestelik en die ander een is fisiese en ekonomiese nood. Wat is nou reg? Ryk mense sê Matteus en arm mense sê Lukas. Beide is reg. Seën is die gevolg van die verligting van beide geestelike en fisiese bankrotskap.

Konteks is altyd van belang veral in die Christelike geloof waar vir duisende jare mense van honderde verskillende kulture dieselfde teks gelees het. Darom is dit so belangrik om die Skrif saam te lees en te bespreek. As gevolg van die diversiteit in Christene se denke sal ons die Skrif beter verstaan – beter as wat ons dit ooit op ons eie kan doen.

How far can salvation go? What are its limits and boundaries? Christ is our Saviour. How far is he able to save – ­Charles Spurgeon

Ek lees nie al die boeke van die Bybel nie

Ons verkies sekere boeke van die Bybel bo ander. Die Psalms is goed; Johannes laat ons harte warm klop; Esegiël en Openbaring maak ons deurmekaar. Een van daardie afgeskeepte boeke is Filemon. Meeste van ons weet net dat dit ‘n kort boekie is. Maar in Filemon kry ons ‘n prentjie van die werklike lewe – hoe die evangelie wortel skiet in die lewens van twee mense.

Hoe die evangelie in die lewens van Filemon en Onesimus uitgeleef word, gee aan ons ‘n visie van wat God in ons gemeenskappe wil doen.

1. Ons wil sien dat baie “Filemons” radikaal vrygewige deelnemers aan die sending van God word.

Paulus het vir Filemon na Christus gelei tydens sy sendingreis wat Kolosse ingesluit het. Hy was ryk – hy het ‘n klomp slawe gehad. Ongelukkig het een van sy slawe – Onesimus – weggeloop. Hy het waarskynlik nog van Filemon se goed gevat. Onesimus loop hom in Rome in Paulus vas. Paulus doen wat Paulus doen en lei vir Onesimus na Christus toe. Hy vind uit dat Onesimus ‘n wegloperslaaf is en dat hulle ‘n gemeenskaplike kennis het – Filemon.

Die boek is eintlik die brief wat Paulus met Onesimus vir Filemon stuur. Paulus het vir Onesimus oorreed om na sy eienaar terug tegaan. Maar uit sy brief is dit duidelik dat Paulus ook ‘n verandering by Filemon verwag.

My bede is dat die gemeenskap wat jy deur die geloof met ons het, jou ‘n dieper insig sal gee in al die goeie dinge wat ons in Christus kan doen (vers 6). Filemon was ‘n geharde besigheidsman, maar hy is deur die evangelie in ‘n vrygewige man verander. Ons kan sê dat Paulus eintlik vra: “Watter vrygewigheid eis jou geloof van jou?” Die antwoord waarna Paulus soek, is die vrylating van sy slaaf.

Die sending van God sal vooruitgaan deur mense wat die implikasies van genade en vrygewigheid verstaan. Dit beteken dikwels dat wat ons gee en dien duur is. Ons kan net gee wat ons het, maar ons moet altyd onthou dat dit wat ons het God vir ons gegee het. Dieselfde genade wat Filemon verander het, is die genade wat die kerk moet verander. Ons is nie selfgemaakte mense nie. Ons is deur Jesus Christus se bloed gekoop. Dit maak van ons mense gevul deur genade.

2. Ons wil sien dat die “Onesimusse”in ons gemeenskappe leiers word wat die wêreld verander.

Onesimus se slawerny is ‘n beeld van die slawerny van sonde waarvan ons almal slawe is. Ons is verslaaf aan sondige begeertes, afgodery, selfsugtigheid en baie ander dinge wat ons daarvan weerhou om leiers te word wat die wêreld kan verander. Paulus sê dat die evangelie jou vry maak om dit te wees wat God jou gemaak het om te wees – bruikbaar vir God se doel; deel van sy groter plan.

Baie mense is geneig om te glo dat hulle as gevolg van hulle verlede nutteloos is. Nie waar nie: God het ‘n plan vir jou. Onesimus het gedros en gesteel, maar deur die evangelie is hy verander en word die leier van een van die belangrikste gemeentes in die antieke wêreld.

Die evangelie kan harde besigheidsmense vrygewig maak en verslaafdes bemagtig. Dit laat ons bymekaar sit as broers en susters in God waar daar geen hiërargie is nie. Wat God met Filemon en Onesimus gedoen het, doen Hy steeds elke dag.