“We are born broken. We live mending. The grace of God is the glue.” —Eugene O’Neill

God soek nie helde nie

Laat ons die wedloop wat vir ons voorlê met volharding hardloop (Hebreërs 12:1).  Die beeld van die Christelike lewe as ‘n wedloop kry ons dikwels in die Bybel. As ons vandag van ‘n wedloop hoor, dink ons onmiddellik aan individualisme en kompetisie. Maar ons vergeet die begin van hierdie vers: Terwyl ons dan so ‘n groot skare geloofsgetuies rondom ons het, laat ons elke las van ons afgooi, ook die sonde wat ons so maklik verstrik … Die Christelike lewe is meer ‘n aflos as ‘n individuele wedloop.

In haar boek Unstoppable sê Christine Caine dat ons die perspektief dat ons deel van iets groter is en dat ons getrou moet wees daar waar ons is, moet behou. Daarin verwys sy na die finaal van die 4 X 100 meter aflos vir vroue by die Olimpiese Spele in Sydney. Hoekom is die belangrik? Die VSA was die gunsteling; hulle loop voor; een slordige aangee tussen twee hardlopers beteken dat hulle na die Bahamas en Jamaica eindig. In 2004 word die span van die VSA gediskwalifiseer, want hulle het die stokkie buite die oorgeesone oorgegee.

Ons kry dieselfde in die kerk. Ons wil die grootste en vinnigste wees. Ons vergeet egter dat ons deel van ‘n interafhanklike geheel is. Daar is ‘n groot skare geloofsgetuies rondom ons. Ons dra tans die stokkie van geloof. My erfenis is nie hoe groot my bediening is nie, maar hoe ek daardie geloofstokkie oorgee en dat ek seker maak dat ek nie langer aan die stokkie vashou as wat ek behoort nie. In die Christendom wen niemand voordat almal oor die eindstreep is nie. Ons praat so baie van persoonlike geloof en persoonlike verlossing – en dit is belangrik – maar net so belangrik is dit om te besef dat ons deel van ‘n ewige afloswedloop is. Ons is verantwoordelik vir die oorgee van die stokkie aan die volgende geslag.

Die probleem is ‘n groot misverstand by baie Christene: as dit nie iets groot is nie, steur Gog Hom nie daaraan nie. Wat God van my verwag, is dat ek in my baan, soos al die ander, moet hardloop. Daar doen ons die goeie werk waartoe God ons geroep het.

Jesus soek nie helde nie – Hy soek medewerkers. Die probleem is dat baie van ons medesterre en nie medewerkers wil wees nie. As jy ‘n medewerker is, kan jy werk net daar waar jy is.

To move freely you must be deeply rooted. -Bella Lewitsky

Keuses, keuses, keuses

Om keuses te maak en aan te beweeg met ons lewens raak toenemend moeiliker. Dikwels is ons skoon verlam en kan geen keuse maak nie. 1 Konings 18 beskryf ‘n kritiese besluit. Hier kry ons die God van Israel teen die profete van Baäl. Elia vra die mense om te kies: Hoe lank hou julle aan met hink op twee gedagtes? As die Here God is, volg Hom; maar as dit Baäl is, volg hom (18:21). Dan volg hierdie betekenisvolle vers: Die volk het hom nie ‘n woord geantwoord nie. Hulle wil op die draad sit – hulle opsies oop hou.

En ons? Neem ons ‘n vaste besluit sonder die moontlikheid om om te draai of maak ons ‘n keuse wat ons in staat sal stel om terug te draai? Dan aanbid ons die god van oop opsies. Ons behou vir ons die reg voor om ons opsies oop te hou – op alle lewensterreine.

Hoekom gebeur dit? Ons vereis keuses/opsies. Ons glo dat hoe meer opsies ons het, hoe meer vryheid het ons. Die probleem is dat hierdie onbeperkte keuse ons nie juis gelukkiger maak nie. Die aantal keuses oorweldig ons en maak dit moeilik vir ons om ons aan iets of iemand toe te wy. Hoe meer opsies ons het, hoe banger word ons om te kies. Ons is bang ons maak ‘n fout – daarom weier ons om ‘n keuse te maak. Doen ons dit aanbid ons ‘n vals god. Sy naam is oop opsies.

Om nie te kies nie, is ‘n keuse. Die Israeliete het gesien dat die ware God hulle van slawerny bevry het. Die Egiptiese gode was magteloos teen Hom. Tog in 1 Konings 18 aanbid hulle ‘n god wat binnekort verslaan gaan word. Is ons anders? Ons is deur Christus se dood en opstanding van die slawerny van sonde verlos. Maar ons aanbid steeds van die gode wat God oorwin het. Ons aanbid steeds die god van oop opsies. Maar hierdie god vernietig ons verhoudings, want hy vertel vir ons om nie te betrokke te raak nie. Hy maak ons diens aan ander dood, want hy vertel vir ons om eerder ons naweke tot ons beskikking te hou. Hy maak ons bydraes dood, want hy vertel vir ons om in hierdie onseker tye vas te hou aan ons geld – ons weet nooit wanneer ons dit nodig sal hê nie. Hy maak ons vreugde in God dood, want hy vertel vir ons dat mense ons darem nie as te geestelik moet sien nie.

Die probleem dat ons nie eers bewus mag wees daarvan dat ons die god van oop opsies aanbid nie, want hy gee voor dat hy nie ‘n god is nie. Nee, hy beloof vir ons vryheid van alle gode en van verantwoordelikhed; geen toewyding nodig nie; totale vryheid.

Net so het die Israeliete nie gedink dat toe hulle niks geantwoord het nie, hulle  besig met afgodery was nie. Maar toe hulle besluit om nie te kies nie, het hulle ‘n keuse gemaak. Deur te weier om op te tree, draai hulle hulle rug op God. God het ons nie gemaak om ons opsies oop te hou nie; Hy het ons nie gemaak om in vrees vir besluite te lewe nie.

Dit is goed om versigtig te wees met ons keuses – om te bid, raad in die Bybel en by volwasse Christene te soek. Maar daar kom ‘n punt waar om langer te wag nie meer wys is nie. Nou word dit ‘n gebrek aan vertroue in God. Wees wys, maar as jy ‘n besluit geneem het, vertrou op God se soewereiniteit en goedheid.

Maar ‘n mens moet gelowig bid en nie twyfel nie, want iemand wat twyfel, is soos ‘n brander in die see wat deur die wind aangejaag en heen en weer gedryf word. So ‘n mens wat altyd aan die twyfel is en onbestendig is in al sy doen en late, moet nie dink dat hy iets van die Here sal ontvang nie (Jakobus 1:6 – 8).

“If I have seen further it is by standing on the shoulders of giants.” – Isaac Newton

Die begenadigde van God

Wat bedoel ons as ons van die begenadigde van God praat? Meeste mense dink dit is as ek die huis wat ek nog altyd wou gehad het, kry; as ek tydens spitstyd ‘n goeie parkeerplek kry. Dit is maklik om dan te dink dat God vir my glimlag. Kyk ons egter na die Nuwe Testament word ons ontnugter. Toe die engel Gabriël by Maria kom, sê hy vir haar: Ek groet jou, begenadigde (Lukas 1:28). Net daarna sê die engel vir haar: God bewys genade aan jou (1:30).

Haar situasie lyk allermins na dié van ‘n begenadigde. Gabriël het pas vir haar gesê dat sy swanger gaan word en sy is nie getroud nie. Die kultuur waarin sy geleef het sou dit baie negatief beleef het – sy kon selfs met die dood gestraf word. Haar verloofde, Josef, sou dit waarskynlik nie verstaan het nie en mag haar selfs verlaat. Maria is reeds arm en as Josef haar sou verlaat, sou sy moes bedel.

Hoe kan sy nou begenadig wees? Sy gaan ‘n seun in die wêreld bring, en jy moet Hom die naam Jesus gee. Gabriël gaan verder: Die Here God sal Hom die troon van sy voorvader Dawid gee. Dawid se troon simboliseer die herstel van wêreldwye vrede en seën.

1. Ons het pyn; Hy sal dit omkeer. Jesus gaan nie net vergewe nie, maar hestel. Ons weet dat God dit sal doen, want Hy het dit met Jesus gedoen. Aan die kruis ondervind Jesus intense pyn, maar die Vader gebruik daardie pyn vir ons – Hy keer dit om in ‘n geleentheid om ons te verlos en te herstel.
2. Ons het Hom teleurgestel; Hy sal dit uitvee. Wat ons moet besef dat in die opstanding onder die heerskappy van die Seun van Dawid alle teleurstellings uitgevee sal word.
3. Ons verlang na geregtigheid; Hy sal dit herstel. Tensy ons na God se regstelsel en nie na dié van mense kyk nie, sal ons altyd bitter wees. Volmaakte geregtigheid sal herstel word, maar eers as Jesus Christus op die troon van Dawid sit en oor alles heers. Hierdie waarheid gee aan ons die hoop om vir geregtigheid te werk ten spyte van al die ongeregtighede in die wêreld.

Begunstigde beteken nie noodwendig ‘n gemaklike lewe nie. Dit bring moeilikhede, maar dit is altyd goed, want dit bring vir ons hoop en die versekering dat Hy altyd met ons sal wees.

“If grace is an ocean, we’re all sinking.” —John Mark McMillan

Praat die kultuur die waarheid?

Hier is vyf leuens wat ons so dikwels hoor dat ons nie eers meer besef hulle is nie waar nie. Die oomblik wanneer die leuen blootgelê word, is belangrik, want dit is die oomblik dat die waarheid die lig sien – en ons soek die waarheid.

Die probleem is dat ons moderne kultuur vir ons heelwat leuens voer. Baie van ons het hierdie leuens al aanvaar. Selfs die kerk het van hierdie leuens aanvaar. Hier is ‘n paar leuens wat ons kultuur gereeld vir ons voer.

1. Jy kan enigeen wees wat jy wil wees

Jy kan nie enigeen wees wat jy wil wees nie. Maar hoekom glo ons dit? Omdat ons as moderne mense soveel geleenthede het wat ons voorouers nooit gehad het nie. Daarom sê ons vir mense dat as hulle harder werk en nooit tou opgooi nie, kan hulle enigeen wat hulle wil wees, wees. Hoe ouer ons word, hoe meer besef ons dat dit nie waar is nie, want elkeen van ons het ‘n unieke stel talente en gawes ontvang. Daarom kan ons nie enigeen wat ons wil wees, wees nie. Dit is ‘n goeie ding, want nou kan jy die man/vrou wees wat God jou geroep het om te wees.

2. Jou optrede raak niemand anders nie

Niemand leef op ‘n eiland nie. Sonde het gevolge wat verder as die individu strek. Jou optrede raak beslis ander mense – miskien nie nou nie, maar uiteindelik sal dit gebeur.

3. Daar is net een pad wat jy kan volg

God het ‘n plan vir jou lewe, maar die idee dat daar net een pas is, is vals. Baie glo dat God net een pad het en om die regte een te kies, hang af van jou vermoë om Hom te soek. Maar wat gebeur nou as jy nie ‘n duidelike antwoord by God kry nie. Het ek dalk nie hard genoeg gebid nie? God se plan vir ons is nie altyd ‘n reguit lyn nie. Daar is afdraaipaaie. Die pad na die finale bestemming kan op meer as een manier bereik word. God wil hê dat jy Hom met jou hele hart soek. As jy by ‘n vurk in die pad kom, bid jy tot God om duidelikheid. As jy nie ‘n duidelike antwoord kry nie, kies een. Moenie bekommerd wees of dit die regte pad is nie. As jy die Here soek, is daar geen verkeerde pad nie.

4. Individualisme is die regte pad om te loop

“If there is one defining quality of the West, it is individualism.” (Richard Koch). Waar. Individualisme sê dat ons nie van ander afhanklik behoort te wees nie – jy moet vir jouself sorg. Ons kry dit selfs in die kerk – mense frons as jy van ander afhanklik is. God het vir jou ‘n brein gegee en jy moet dit gebruik. Ongelukkig verwar ons dikwels geloof in God met geloof in onsself. Nee, ons moet tussen die twee kies, en jy kan nie beide kies nie.

5. As jy nie besig is nie, is jy net lui

Ons wêreld is vol uitgeputte mense. Angs en terneergedruktheid is algemeen. Deels is dit die gevolg van ‘n kultuur wat vir ons sê dat as jy nie elke minuut besig is nie, is jy lui en onproduktief. Vir Jesus was die Sabbat en onttrekking integraal in sy bediening. Wat ons by Jesus leer, is dat produktiwiteit afhanklik is van ‘n konstante ritme van betrokke wees en onttrek. Ons het nie besiger mense nodig nie, maar mense wat meer produktief is. Ons het meer mense wat Jesus se voorbeeld volg nodig.