There are no uninteresting things, only uninterested people. —G.K. Chesterton

Hoe verdedig ek dit wat ek glo?

Leer en praktyk is belangrik. Ons kry veelvuldige bewyse daarvan in die Ou Testament – Kain se offer, Nadab en Abihu se ongemagtigde vuur en die onrein offers in Maleagi is almal bewyse dat God nie alles wat aan Hom geoffer word, aanvaar nie. God se heerlikheid vereis dat Hy op maniere wat vir Hom aanneemlik is, aanbid moet word. Ons sê dat ons God “in gees en waarheid” aanbid, maar dit beteken nie dat ek Hom kan aanbid soos dit my pas nie. Want daar sal ‘n tyd kom wanneer mense die gesonde leer nie meer sal verdra nie. Hulle sal hulle eie begeertes volg en vir hulle leermeesters bymekaarmaak wat net sal sê wat hulle graag wil hoor (2 Timoteus 4:3). Ons moet dus ferm staan op die regte leer en praktyk.

Wat moet ons doen?

• Praat die waarheid

Oppas vir onvriendelike en onakkurate oordrywing. Kontemporêre eredienste is nie rock konserte nie; mense wat tradisionele eredienste bywoon, is nie lyke nie; ou leerstellings is nie Middeleeuse bygelowe nie. Hierdie soort wanvoorstellings het geen plek in ‘n Christelike bespreking nie. Om ‘n ander persoon verkeerd aan te haal, is sonde. As ons mense wil oortuig en die regte leer wil verdedig, moet ons eerlik en akkuraat wees.

• Praat op ‘n innemende manier

Ons sal niks bereik met aggressiewe spraak nie. Johannes die Doper verwys na mense wat na hom gekom het om gedoop te word as slange; hy wys vir Herodes tereg en beland in die tronk daarvoor; Jesus verwys na die Joodse owerhede as vals – wit gepleisterde grafte; ens. Petrus sê dat gelowiges altyd bereid moet wees om ‘n antwoord te gee, maar voeg dan by: Maar doen dit met beskeidenheid en met eerbied vir God (1 Petrus 3:16).

• Luister en wag

In Handelinge 15 lees ons van die vergadering in Jerusalem. Jakobus het ‘n onskatbare bydrae gelewer tot die uitkoms van die vergadering. Hy wag tot na Petrus en Barnabas en Paulus en ander klaar gepraat het voordat hy iets sê. Hy luister eers na die hele debat voordat hy iets sê. Hy gebruik selfs Petrus se vroeëre stelling as ondersteuning van sy eie standpunt. Ons is so geneig om op die swakpunte in ‘n ander se argument te fokus sonder om self ‘n bydrae te maak.

• Meer vrae, minder antwoorde

Mense hou daarvan om te praat. Hulle gee nie om as jy vrae vra nie, mits jy bereid is om na die antwoorde te luister. Vra vrae om presies agter te kom wat die ander persoon se standpunt werklik is.

• Haal kundiges eerder as jouself aan

Mense stel nie altyd belang in jou mening nie. Maar ons hou vol om die wapens te gebruik wat my waardigheid beskerm. Daar is beter wapens beskikbaar.

• Vermy om “hulle” te sê

Paulus wys vir Petrus tereg omdat hy gevoel het Petrus was verkeerd (Galasiërs 2:14). Hy sê wat nodig was om te sê en hy sê dit reguit vir Petrus. As ons mense van die regte leer wil oortuig, moet ons reguit met hulle praat – nie met e-posse nie. Maar ons is bang vir konfrontasie – daarom vermy ons om direk met mense te praat. As ons dit nie wil doen nie, moet ons stilbly.

• Weet waaroor julle argumenteer en gee so veel as moontlik toe

Moenie argumenteer net om te argumenteer nie. Later weet niemand waaroor julle nou eintlik argumenteer nie.

• Weet wanneer om op te hou

“Jy kan my woord daarvoor aanvaar.” Hierdie is nie ‘n argument waarmee jy mense gaan oortuig nie. As ek iemand nie kan oortuig nie, moet ek nie sommer aanvaar die fout lê by hom nie. Iemand anders mag hom dalk oortuig. Weet wanneer jy die argument nie verder moet voer nie.

Petrus het gesê dat ons altyd bereid moet wees om ‘n antwoord te gee. Ek is seker hy aanvaar dat die antwoord korrek en oortuigend moet wees. Maar doen dit met beskeidenheid en met eerbied vir God. Hier wys hy vir ons op ‘n Christelike deug en die strategie wat ons moet volg.

I would not give a single one of my sermons, one of my lectures, one of my writings, one of my Our Fathers—indeed, whatever small work I have ever done or will do—in exchange for all the goods of the world. In fact, I hold one of these to be of more worth than my bodily life, which is and should be of more worth to each person than the whole world. For if it is a good work, then God has done it through and in me. If God has done it and it is God’s work, what is the whole world in comparison with God and His work?* – Martin Luther

Gewoontes van ongelukkige mense

Die Huffington Post het die sewe gewoontes van kronies ongelukkige mense gepubliseer. Hulle is:

• Jy glo dat die lewe hard is.
• Jy glo dat meeste mense nie vertrou kan word nie.
• Jy konsentreer op wat verkeerd is in die wêreld teenoor dit wat reg is.
• Jy vergelyk jouself met ander; jy is jaloers.
• Jy probeer om jou lewe te beheer.
• Jy kyk na die toekoms met vrees en bekommernis.
• Jy vul jou gesprekke met skinderpraatjies en klagtes.

As ek na hierdie lysie kyk, kan ek maar net sê: Skuldig.

The care of the soul is ‘a matter of the highest importance;’ beyond any thing which can be brought into comparison with it. George Whitefield
Dit is reg om ‘n Gewone Christen te wees

Ons vertel altyd stories van mense wat iets buitengewoons vermag het. Michael Horton het pas ‘n boek geskryf met die naam, Ordinary. Meeste van ons is gewoon en daar is niks daarmee verkeerd nie. Maar in ons kultuur beteken gewoon middelmatig – onder die gemiddelde. Almal van ons glo dat ons bo-gemiddeld is. Ons wil tog nie lidmate van ‘n gewone gemeente wees nie; ons wil tog nie hê dat ons kinders gewoon moet wees nie.

Horton sê dat ons waardes verander het en hierdie nuwe waardes is besig om ons uit te put. Dit weerhou ons ook van betekenisvolle, langtermyn toewyding wat tot die lewe van ander bydra. Een ding kenmerk gewone Christene – trou. Hulle doen die regte ding oor en oor. Mense is vandag meer bekommerd oor verveeldheid as oor mislukking. Nog ‘n dag met ‘n gewone roeping tussen gewone mense om ons is moeiliker as om my eie drome na te jaag.

Natuurlik beteken dit nie dat al die waardes wat vandag bevorder word deur oproepe om radikaal te wees, verkeerd is nie. Om kerke in Afrika te bou is vir sommige mense ‘n roeping. Maar net so is dit as jy jou bejaarde buurman se kraan wat lek gaan regmaak. Dit wat jy elke dag doen daar waar God jou geplaas het, is belonend.

Ons moet ophou soek na die volgende “groot ding” en die buitengewone en tevrede wees om … gewoon te wees.

The Christian life is not always best lived by people making big waves. —Michael Gembola

Die wedloop van die gelowiges.

Wedloop is nogal ‘n beeld wat algemeen in die Bybel gebruik word – veral deur Paulus. Ons verwag dit nie in die geslagsregisters in die Kronieke-boeke nie.

Die Kronis evalueer die stamme deels op grond van die ideale koning soos in Dawid beliggaam – absolute lojaliteit aan God alleen. Die stamme oos van die Jordaan het hierdie ideaal verwerp en is weggevoer in ballingskap. Hulle het die resies begin, maar nie klaargemaak nie. Om die resies vir God te voltooi is steeds ‘n uitdaging. Die aantrekkingskrag van afgode – geld, mag, status, ens – is sterk.

1. Gelowiges het ‘n wedloop om te hardloop. Of dit nou teen die Hagareërs is (1 Kronieke 5:10) of teen elke mag en gesag,  teen elke gees wat heers oor hierdie sondige wêreld, teen elke bose gees in die lug is (Efesiërs 6:12), daar is ‘n wedloop wat gehardloop moet word.
2. Die wedloop het ‘n eindstreep en daar is ‘n prys om te wen – rus in die beloofde land of die ewige lewe as gawe van God.
3. Die belang van gebed in hierdie wedloop word beklemtoon. Dit herinner ons daaraan dat die stryd aan God behoort. Dit sal gewen word in die krag van die Heilige Gees. Maar hierdie wedloop sluit in hindernisse, terugslae en beproewings. God gebruik dit om ons geloof te bemoedig en ons hoop te versterk. Ons besef, maak nie saak wat ons omstandighede is nie, Jesus Christus het alle hindernisse oorkom.
4. Om die wedloop te voltooi verheerlik vir God – dit verkondig sy genade vir al daardie toeskouers op die pawiljoen.

Om die wedloop suksesvol te voltooi wys vir ons wat vertroue in God beteken. Dit is die voortdurende verantwoordelikheid van die gelowige om hierdie vertrouensverhouding te behou.