God’s wrath is the hope of his children and the despair of his enemies. —David Powlison

Raak ontslae van die spanning in jou lewe.

Jongmense hoor gereeld dat hulle die geslag wat die beste verbind is, is. Maar hoekom voel ons altyd gespanne? Angstoestande word by 18% van die Amerikaanse bevolking gediagnoseer (National Institute of Mental Health). Chroniese spanning kan jou gesondheid nadelig beïnvloed. Hoe kan ons die faktore wat spanning veroorsaak ontknoop.

1. Wees doelgerig

Ons moet aktief daaraan werk om die spanning in ons lewens te verminder. Hierdie is nie ‘n oornag oplossing nie. Om gewoontes en patrone te verander vereis ‘n doelgerigte poging van ons kant. Gaan sit en kyk na jou lewe.

2. Indentifiseer dit wat spanning in jou lewe veroorsaak

Watter spanning beïnvloed jou lewe negatief. Soms help spanning ons. Ons ken almal mense wat beter onder spanning werk as wanneer daar geen druk op hulle is nie. Spanning is ‘n reaksie op ons omgewing met ‘n funksie in ons lewens. Korttermyn spanning kan dien as motiveerder en ons help om ons doelwitte te bereik. Maar die chroniese spanning wat baie mense ondervind, is die gevolg van ‘n haastige leefstyl. Dit mag ‘n negatiewe effek op ons gesondheid hê. Die vader van die studie van stres was die Kanadese fisioloog, Hans Selye. Hy sê dat die optimum vlak van stres is een waar ons dinge bereik en tog die lewe kan geniet sonder die negatiewe aspekte van stres. Hy gebruik die kitaar as analogie. As die snare nie styf genoeg is nie, maak dit nie musiek nie; as die snare te styf is, breek hulle.

3. Versorg jou fisiese self

As ek myself versorg, kan dit spanning verlig. Om minder te slaap of minder te eet of minder oefening te doen, vererger alles. Gereelde oefening is noodsaaklik. Gesonde eetgewoontes – baie vrugte en groente en minder koolhidrate en suikers – verminder ook spanning.

4. Stel grense

Ons moet leer om “nee” te sê en ruimte te laat vir dit wat onverwags in ons lewens gebeur. Dit is ‘n lewensvaardigheid wat ons moet leer. Hier speel tegnologie ‘n rol. Baie van ons spanning is die gevolg daarvan dat ons gedurig aan ons selfone, e-posse, sosiale media, ens vas is. Besluit wanneer jy jou gaan losmaak van hierdie tegnologie.

5. Identifiseer “lewegewende” aktiwiteite en prioritiseer hulle

As jou beroep spanning veroorsaak, pas dit jou gawes? Is daar tyd vir stokperdjies? Ons moet aktiwiteite kry wat ons batterye herlaai. Musiek of stap is vir baie mense noodsaaklik. Hulle verfris jou emosioneel. Elke persoon moet uitvind wat vir hom/haar werk.

6. Kontroleer jou geestelike lewe

Is ons verhouding met Jesus Christus vir ons ‘n prioriteit? Die Here sê dat ons ons laste vir Hom moet gee. Ons moet ons na Hom toe draai; ons moet wyse besluite neem oor die tyd wat Hy aan ons, sy rentmeesters, gegee het. Vir baie van ons het ons verhouding met God net nog ‘n taak in ‘n baie besige wêreld geword. Mense begin dat dikwels dit wat vir hulle lewe gee, vermy – ons verhouding met God in Christus. Maak tyd saam met God sonder ‘n agenda – geen Bybel, geen musiek, geen dagstukkies nie. Al wat jy moet doen, is om te luister.

7. Jaag gesonde verhoudings na

Ons interaksie met ander kan ‘n betekenisvolle impak op ons emosies hê. Ons moet egter ontslae raak van ongesonde verhoudings. Vermy “een rigting” verhoudings waar jy gedurig gee, maar niks terug kry nie. Natuurlik moet ons ander se laste dra, maar daar moet ook verhoudings wees wat ons nie net leegsuig nie. Daar moet verhoudings wees waar ander jou bemoedig, rigting gee en hoop gee. Almal van ons het Christen raadgewers nodig.

All death can do to Christians is make their lives infinitely better. —Tim Keller 

Gary Player se tien gebooie

Kyk ons na Gary Player se webblad sien ons sy tien gebooie. Dat Player ‘n toegewyde Christen is, sien ons uit die waardes wat hy bevorder.

1. Verandering is die prys van oorlewing.
2. Alles in besigheid is onderhandelbaar – behalwe gehalte.
3. ‘n Belofte gemaak, is skuld aangegaan.
4. Vir alles wat ons in die lewe neem, moet ons betaal.
5. Volharding en gesonde verstand is belangriker as intelligensie.
6. Die jakkals is nie bang vir die man wat saans spog nie, maar vir die man wat soggens vroeg opstaan.
7. Aanvaar die raad van die man wat jou liefhet, al hou jy nie nou daarvan nie.
8. Vertrou jou instink al kan jy geen rede gee nie.
9. Die hoogtes wat groot mense bereik en behou het, was nie as gevolg van ‘n skielike vlug nie, maar dat terwyl hulle maats geslaap het, het hulle in die nag gewerk.
10. Daar is geen plaasvervanger vir persoonlike kontak nie.

Wat treffend is, is dat diegene wat hoë hoogtes bereik het grondbeginsels het wat hulle lei. Sonder ‘n stel vaste oortuigings is dit onwaarskynlik dat ons iets sal bereik.

“What counts in life is not the mere fact that we have lived, it is the difference we have made to the lives of others that will determine the significance of the life we lead.” –Nelson Mandela

Psalm 28 (4)

[Ek gaan dwarsdeur van die Nuwe Testament en Psalms. ‘n Direkte Vertaling van die Bybelgenootskap van Suid-Afrika (2014) gebruik maak.] Ek gaan ‘n paar blogs aan hierdie psalm spandeer.

Billy Graham lees elke maand al 150 psalms. Vir hom het hulle duidelik ‘n besondere betekenis. Meeste van ons, ek ingesluit, lees die psalms nie so sistematies nie – ons pik hier en pik daar. Daarom het ek besluit dat ek hierdie jaar ‘n bietjie dieper in die psalms wil delf. Ek het veral gebruik gemaak van John Goldingay se drie-volume kommentaar – Psalms.

Teologiese Implikasies

In die lig van Jesus se opdrag om ons vyande te vergewe, kyk Christene skeef op na mense wat vir die straf van ander bid. Die psalm sê dat ons versigtig moet wees dat die gewilligheid om die verkeerde wat aan ons gedoen is, te vergewe nie aanleiding moet gee tot onverskilligheid vir die verkeerde optrede van ander nie. Die korrekte standpunt is dat verkeere optrede gestraf moet word. In die gelykenis van die weduwee en die regter (Lukas 18:1 – 8) sê Jesus: Sal God dan nie aan sy uitverkorenes, wat dag en nag tot Hom roep, reg doen nie?

Om ‘n begeerte uit te spreek dat die verkeerde gestraf moet word, impliseer ‘n toewyding van jou kant om die regte ding te doen –  jou van die goddeloses los te maak. Maar dit impliseer ook dat ons die straf aan God moet oorlaat en nie sake in ons eie hande moet neem nie. In die kennis dat God die verkeerde sal straf, kan gelowiges God aanbid en vertrou.

Ek roep ook dikwels na God om hulp. Ek het ook dikwels rede tot lof en dank. Maar dit is nie meer nodig om te vra dat die goddelose vergeld word vir sy oortredings nie. God se oordeel breek eers in die hiernamaals aan. God se Seun, die ware Gesalfde, is self soos ‘n misdadiger behandel en het soos een gesterf. Maar juis daarom hoef ek nie langer die straf te kry wat ek verdien nie; daarom kan ek in die oomblik van nood steeds getuig: Die Here is my sterkte en my beskermer. Hy red en seën dié wat aan Hom behoort, want Hy het my lief en het my van my sondes verlos.

The fear of the Lord tends to take away all other fears. —Sinclair Ferguson

Ek het seergekry in die kerk

Metodes van evangelisasie het met verloop van jare verander. Ons woon in ‘n kultuur wat toenemend vyandig teenoor die evangelie is. Die aantal mense sonder enige godsdiensbande neem toe. Daar is egter ‘n betekenisvolle groep mense wat nog nie bereik is nie en wat desperaat die evangelie nodig het. Van hierdie is daar ‘n groep wat in die kerk seergekry het.

Hulle pynlike ervarings het hindernisse tussen hulle en die evangelie opgerig.  Daar is een belangrike les wat ons hieruit moet leer: kerkleiers moet hulle mense net soos die Skrif uitlê. Dit beteken hulle moet verskillende vlakke van seerkry in die kerk hanteer. Hierdie mense het nie ‘n gebrek aan geloof nie, maar ‘n gebrek aan vertroue. Hoe herbou ons vertroue? Hoe oorkom jy dat mense wat in die kerk seerkry ‘n hindernis tot evangelisasie word? Ons kan dit doen – Jesus wys vir ons hoe in die gelykenis van die barmhartige Samaritaan (Lukas 10)

1. Stop die bloeding

Ons is geneig om net op die Samaritaan te fokus. Wat van die man wat langs die pad lê? Hulle het hom kaal uitgetrek en hom geslaan dat hy halfdood bly lê. ‘n Priester en Leviet loop by hom verby. Ons weet nie hoeveel tyd verloop het voor die aankoms van die Samaritaan nie. Hier was twee godsdienstige leier wat ‘n geleentheid laat verbygaan het. Hulle afsydigheid het beslis nie die arme man se toestand verbeter nie – hy bloei steeds.

Toe kom die Samaritaan daar aan. Hy het een ding wat die priester en die Leviet nie gehad het nie – deernis. Wonde veroorsaak bloeding. As ons met mense wat in die kerk seergekry het werk, moet ons eerste die bloeding stop. Doen ons dit nie, verloor ons die geleentheid om geestelike wonde te hanteer. Maar om die bloeding te stop, vereis deernis. Deernis gaan oor luister en evalueer. Erken hulle pyn. Mense wat in die kerk seergekry het, wil gehoor en erken word. Christus is volmaak; sy bruid is nie volmaak nie. Ons moet enigeen wat in die kerk seergekry het tyd gee om die pyn te verwerk. Dit help om ‘n opregte verhouding te bou.

2. Verbind die wonde

Die Samaritaan gebruik wat hy het om die man se wonde te behandel. Hy behandel sy wonde met olie en wyn en verbind hulle. Hy besef egter ook sy beperkings. Hy neem die man na ‘n herberg waar hulle hom verder kon versorg. Mense wat in die kerk seergekry het se wonde moet ook verbind word. Ons mag dalk nie die regte hulpbronne hê nie, maar dan moet ons ander wat beter as ons toegerus is, betrek. Ons hoef nie self al die kennis en kundigheid te hê nie. Ons moet hulle net by die regte plek kry waar hulle hulp kan kry.

3. Verbind die hart

Die Samaritaan verbind die man se wonde, maar ook sy hart. Hy help hom op sy rydier, neem hom na die herberg en versorg hom daar verder. Daarna los hy geld by die eienaar van die herberg om die man verder te versorg. Dit het tyd geneem om die man te beweeg van halfdood na lewend. Maar dit was ‘n ondervinding wat die man nooit sou vergeet nie. As dit kom by mense wat in die kerk seergekry het, moet die hart ook verbind word. Dit beteken ons moet naby hulle bly totdat hulle genees is. Ons het tyd nodig om al die stukke weer bymekaar te kry. Ons het hierdie belegging nodig om mense te help om oor die hindernis van seerkry in die kerk te kom. Dit is die moeite werd om te sien hoe die persoon na Jesus terugkeer.

In ons evangelisasiepoging moet ons nie diegene wat in die kerk seergekry het, vergeet nie. Ons het ‘n spesiale metodologie nodig vir hulle. Ons kan nie mense langs ‘n pad lei as hulle nie gereed is om te gaan nie. Voordat ons vir hulle allerhande vrae vra oor hulle geloof, is daar eers ander dinge wat ons aandag nodig het – hulle wonde. Mettertyd kan ons hulle na gesprekke oor die evangelie lei. Die metode verskil, maar die goeie nuus van die evangelie bly vas staan.