Alle Paaie lei na Jesus : Die Nuwe Testament (2)

Alle Paaie lei na Jesus : Die Nuwe Testament (2) – Adrio König

Ons is nog besig om na heil en saligheid te kyk. In die vorige gedeeltes het ons na die doel van die skepping as ook na die Ou Testament gekyk. Nou gaan ons na die Nuwe Testament kyk. Hier gaan ons veral na vier aspekte kyk:

1.Heil sonder gawes (gedoen in vorige gedeelte).
2.Toekomstige heil (hierdie gedeelte).
3.Verheerliking (die volgende gedeelte).
4.Die ewige lewe.

2.3.2 Toekomstige heil

Waarna ons nou moet kyk, is die toekomstige apokaliptiese (bonatuurlike) deurbraak wat Jesus en die apostels verwag het. Dit is in elk geval vreemd om ’n situasie te kry waarin die Here en sy gawes losgemaak is van mekaar. Hoe kan dit nou aanvaarbaar wees dat ’n mens in gemeenskap met die Here leef, maar juis daarom sy gawes ontbeer, en juis daarom vervolg word? Dit kan tog onmoontlik die finale situasie wees.

En natuurlik is dit ook nie. In die Nuwe Testament het ons ’n tydelike noodsituasie wat wag op opklaring. Daarom is een van die grootste sake wat deur die hele Nuwe Testament loop, die verwagting van ’n nabye wederkoms. Hierdie ongekende spanning kom sterk na vore in Paulus se Romeinebrief. “Ek is daarvan oortuig dat die lyding wat ons nou moet verduur, nie opweeg teen die heerlikheid wat God vir ons in die toekoms sal laat aanbreek nie. Die skepping sien met gespanne verwagting daarna uit dat God bekend sal maak wie sy kinders is … Ons is immers gered, en ons het nou hierdie hoop” (8:18-19, 24). NLT vertaal die laaste sinnetjie: “Now that we are saved, we eagerly look forward to this freedom.” Daar wag ’n toekoms!

En dis onmoontlik vir die kinders van God wat weet hoe die heil in die Ou Testament gelyk het, om die onnatuurlike situasie van die Nuwe Testament as finaal te beskou, die situasie waarin ons op God se aarde permanent sy gawes moet ontbeer. Gelukkig spel die Nuwe Testament in bonatuurlike beelde uit hoe die heil uiteindelik sal lyk. En ons sal sien die heil skakel eintlik in die toekoms oor in ’n ander rat.

Maar net hier kan ons ’n fout maak. Die hoër rat is nie geestelike heil teenoor die aardse heil van die Ou Testament nie. Dit is nie waar dat die Ou Testament nog aards, tydelik, stoflik gedink het, maar dat ons nou ’n geestelike verwagting het van ewige hemelse geluksaligheid nie. Die toekomstige, volmaakte heil is net so aards en fisiek as dié in die Ou Testament. Die oorskakeling lê op ’n ander vlak. Dit gaan om die verheerliking. Maar daarna kyk ons later.

Kom ons kyk eers na die aardsheid van die toekomstige, finale vorm van heil. Alhoewel ons in die Nuwe Testament die nuwe verwagting het van die opstanding, is dit nog steeds die liggaamlike opstanding. Dit is dus mense wat in die toekoms die volle heil sal geniet. Dit gaan, net soos in die Ou Testament, nie om siele-heil nie, maar om “mense-heil”. En dis opvallend hoe hierdie liggaamlike opstanding beklemtoon word. Paulus sit selfs op hierdie punt die hele evangelie op die spel: “As die dooies nie opgewek word nie, is Christus ook nie opgewek nie. En as Christus nie opgewek is nie, is julle geloof waardeloos en is julle nog gevange in julle sondes” (1 Kor 15:16-17).

Die res van die hoofstuk beklemtoon juis dat dit ’n liggaamlike opstanding sal wees, en nie ’n geestelike opstanding soos sommige Christene toe – en nou! – geglo het nie. In 15:35-44 kom die Griekse woord vir liggaam tien keer voor! Verder gee die laaste hoofstukke in die Bybel ons dieselfde aardse, fisieke beeld van die finale heil. Die kinders van God sal in die gemeenskap van God en die Lam op die nuwe aarde die oorvloed van die gawes van God geniet.

Dis merkwaardig hoe sterk juis die Ou Testament na vore kom in hierdie laaste hoofstukke.

Dit gaan om die aarde. Ons het hier presies dieselfde nadruk as in Genesis 1. Dáár lees ons hoe God die hemel en die aarde geskep het, maar net die skepping van die aarde word bespreek. Hier sien Johannes ’n nuwe hemel en ’n nuwe aarde (Op 21:1), maar net die nuwe aarde word bespreek.
Die nuwe Jerusalem word in besonderhede bespreek (21:10-27). Ons moet onthou dat Jerusalem die eintlike simbool was van die teenwoordigheid van God by die volk. Dáár het Hy in die tempel gewoon, en daar het die volk tydens die groot feeste sy seëninge in sy teenwoordigheid geniet. Nou sal ons die finale vorm van die heil juis in die nuwe Jerusalem geniet.
Die stad word in terme van die tuin van Genesis 2 beskryf. Die tuin was gekenmerk deur die vrugtebome en die groot rivier. Nou kry ons juis dit in die nuwe Jerusalem: die groot rivier en die boom van die lewe (22:1-2). ’n Mens kan heelwat kleiner verwysings na die toekoms van die aarde hier byvoeg. Jesus beloof die nuwe aarde aan die sagmoediges (Matt 5:5). Paulus skryf: “Die ganse skepping sien uit na die dag wanneer dit ook self van die slawediens aan hierdie verganklikheid bevry sal word en deel sal kry aan die heerlike vryheid van God se kinders” (Rom 8:21, NLV). En net terloops, ons weet natuurlik dat hy nie hier na die hemel kan verwys nie, want dié is nie aan slawediens onderworpe nie. Verder kom hierdie nadruk op die nuwe aarde en die nuwe Jerusalem natuurlik al in die Ou Testament self voor (Jes 65:17-25).

Verarming? Ek het min twyfel dat baie Christene hierdie nadruk op die aardsheid van die heil as ’n vreeslike verarming sal beleef. Daar is onder baie gelowiges ’n diep verlange na die hemelse geluksaligheid. Nie dat dit in ons eie geskiedenis altyd so was nie. Ons ken die ou verwysings na ons oorgrootouers waar die een wat op sterwe is, vir die ander sou gesê het: “Ek ontmoet jou by die Oospoort.” Dit was ’n duidelike verwysing na die nuwe Jerusalem (Op 21:12 ev).

Maar ons beslissende vraag is nie of ons daarvan hou of nie. Die beslissende vraag is wat ons hieroor in die Bybel kry. Ons het alreeds vroeër verwys na Psalm 115:16: “Die hemel is net vir die Here, maar die aarde het Hy aan die mense gegee.” In die Nuwe Testament is daar ook nie duidelike verwysings daarna dat gelowiges hemel toe gaan nie. Daar is wel twee verwysings wat so geïnterpreteer word. Jesus verklaar dat Hy in die huis van sy Vader vir ons gaan plek gereedmaak. Daarna sal Hy weer kom en ons na Hom toe neem sodat ons ook kan wees waar Hy is (Joh 14:2-3).

Ons sal dus saam met Hom wees waar Hy is. Maar waar sal Hy aan die einde wees? Tog saam met die Vader in die nuwe Jerusalem op die nuwe aarde (Op 21:22-23; 22:1). Terloops, ek het self effens huiwering om hierdie twee gedeeltes op hierdie wyse met mekaar in verband te bring, maar daar is onder gelowiges ’n wydverbreide Skrifbeskouing wat só werk, en ek probeer op hierdie wyse saam met hulle dink.

Die ander verwysing is Jesus se kruiswoorde aan die een moordenaar: “Vandag sal jy saam met My in die paradys wees” (Luk 23:43). Die woord “paradys” kom net drie keer in die Nuwe Testament voor, hier, by Paulus (2 Kor 12:4) en in Openbaring 2:7. In nie een van die gevalle verwys dit na die einde nie, maar elke keer na die tyd waarin ons nou nog leef. Watter betekenis ons dus ook al aan paradys gee, en sommige is oortuig dit verwys na die hemel, dit sien op ’n voorlopige toestand. Die eindheerlikheid word in Openbaring 21, 22 beskryf: die nuwe Jerusalem op die nuwe aarde.

Kom ons staan ’n oomblik weg van enkeltekste en kyk na groter lyne hieroor. Is dit so dat ons in die Bybel ’n duidelike lyn kry van God wat na ons op die aarde kom, en nie ons wat na God in die hemel gaan nie?

God skep die aarde om mense daarop te sit en dan kom Hy na hulle toe (Gen 2:16; 3:8).
Wanneer die Here besluit om vir Hom ’n nuwe volk te skep, doen Hy dit nie in die hemel nie, maar op aarde (Gen 12 ev).
As Hy met hulle gemeenskap wil hê, kom Hy na hulle toe in die tempel. Hulle glo selfs dis sy woonplek.
As Hy die mensdom wil verlos, maak Hy nie van die mense gode nie, maar God word mens.
Hy vat nie die gereddes hemel toe nie, Hy kom in Jesus aarde toe, bevry mense van bose magte, en doen versoening aan die kruis op ’n bultjie buite Jerusalem.
As Hy dan vir Hom onder die heidene ’n gemeente wil versamel, neem Hy nog ’n keer nie mense na Hom toe nie, Hy stuur sy Gees aarde toe en versamel hulle hier.
En as Hy uiteindelik alle teenstand oorwin en alles nuutmaak, vernietig Hy nie die aarde en vat al sy kinders na ’n ander plek (hemel) toe nie. Hy vernuwe die aarde en kom woon by sy kinders in die nuwe Jerusalem op die nuwe aarde.

Is dit nie dalk die eerste “eenrigtingstraat” in die geskiedenis nie: van die hemel na die aarde? En beteken dit nie dat God getrou is, dat Hy sy doel bereik: Om mense op aarde te hê en daar met hulle in gemeenskap te leef nie? Maar nou die hemel? Verloor ons dit dan? Miskien tog nie. Waar sou die hemel wees? Ek weet nie. Maar ek weet ten minste dit moet wees waar God is. Maar as Hy dan aan die einde by ons op die nuwe aarde is, sal hierdie nuwe aarde dan nie wees waar die hemel dan is nie? En is dit nie dalk die diepste betekenis van “hemel op aarde” nie?

Ons het reeds verwys na die Joodse teoloog Martin Buber wat ons Christene beskuldig van “verraad aan die aarde”. Ons het die neiging om die aarde gering te skat. Hoe lank het ons nie gesing nie: “Hoe skoon die aarde, dit het min waarde”? Hoe het gelowiges nie alles wat “aards” is, vermy en net na die hemel verlang nie.

Wie het die aarde gemaak?
Waarom vertel die hele eerste skeppingsverhaal net van die fisieke dinge wat gemaak is? Sou dit nie die fisieke, harde kante van die werklikheid belangrik maak nie?
En wie het die eerste mens uit die stof van die aarde gevorm? Onthou daar staan in werklikheid dat Adam uit adamah (stof, grond) gemaak is. Lê dit nie ’n baie noue verband tussen mens en grond/aarde nie?
Wie werk eeue lank al met mense op aarde?

Ons sal moet leer dat ons vir die aarde gemaak is. Of liewer: Ons sal moet leer dat ons vir God op die aarde gemaak is om op aarde in sy gemeenskap te leef en sy seëninge te geniet. As God ons hier geplaas het, en Hy nie afsien van sy doel met ons nie, sal ons hier bly, maar natuurlik op die skoongemaakte en nuutgemaakte aarde.

AllePaaieLeinaJesus Mense wonder dikwels oor verskeie aspekte van die Christelike geloof. Alle Paaie lei na Jesus (2010) deur prof Adrio König is ŉ baie nuttige naslaanwerk wat ŉ betrokke en uitdagende verduideliking bied van die die middelpunt van ons geloof: Jesus Christus.

Bybelkennis gaan gereeld gedeeltes uit hierdie bron publiseer. Ons dank aan prof König en CUM vir hierdie vergunning.

Vir meer inligting oor CUM, besoek gerus hulle webblad by www.cumuitgewers.co.za

Skrywer: Prof Adrio König

Alle Paaie lei na Jesus : Die Nuwe Testament (1)

Alle Paaie lei na Jesus : Die Nuwe Testament (1) – Adrio König

Heil sonder gawes.

Toekomstige heil.

Verheerliking.

2.3 Die Nuwe Testament

2.3.1 Heil sonder gawes

In die vroeë jare het dit redelik goed met Israel gegaan. En onder Dawid en Salomo selfs baie goed. Maar na die skeuring in die Ryk en uiteindelik die ballingskappe en die terugkeer van Juda, het dit hoe langer hoe slegter gegaan. Aanvanklik het die profete die ballingskappe tereg toegeskryf aan die straf van God omdat Israel voortdurend aan Hom ontrou en ongehoorsaam was. Maar later het die ellende so groot geword dat hulle dit nie meer net aan die oordele van die Here kon toeskryf nie. Toe het hulle geleidelik tot die oortuiging gekom dat die bose magte die wêreld binnegeval en oorweldig het, en dat hulle ellende wat hoe langer hoe erger geword het, deel is van die bose magte se aanslag op God se volk. En daarmee het die hele bonatuurlike wêreld deel van hulle geloof geword. Ons praat van die apokaliptiek of die apokaliptiese wêreldbeskouing.

Omdat die bose magte die wêreld oorgeneem het en op aarde regeer, gaan dit so sleg. Maar nou het dit ook nodig geword dat God met bonatuurlike middele die bose magte sal oorwin en die heerskappy op aarde sal terugkry. Dit kon nie gebeur met die gewone aardse en historiese middele wat in die Ou Testament bekend was nie. Hael en droogtes en vrektes onder die vee kon nie die bose magte oorwin nie.

Dit het egter ook beteken dat die aarde anders waardeer is as vroeër. Dit was nie meer die goeie aarde waar God seënend by sy volk wou woon nie. Dit was die gevalle wêreld wat radikaal verander en vernuwe sou moes word om ’n nuwe aarde te word. Hierdie perspektief kry ons alreeds in sommige laat profete. Jesaja het alreeds ’n wonderlike profesie oor die nuwe hemel, nuwe aarde en nuwe Jerusalem (65:17-25).

Die bose magte was egter deel van ’n baie groter geheel. Ons praat van die apokaliptiese wêreldbeeld. Ons kan dit ook die bonatuurlike wêreldbeeld noem. Die wêreldbeeld van die Ou Testament is natuurlik. Die seën van die Here is natuurlike dinge: reën, goeie oeste, vrede. Die oordele van die Here ook: hael, swak oeste, vyande. Heil is net so natuurlik: om op aarde al hier die seëninge in gemeenskap met die Here te geniet en Hom daarvoor te dank. Wie dit lank genoeg geniet het, het tevrede gesterf.

nie goeie oeste en groot gesinne nie. Ons kry ewe skielik heeltemal ’n ander prentjie. Ons hoor nou van ’n wêreldeinde en van talle bonatuurlike verskynsels: die Seun van die mens sal op die wolke kom, sterre sal op die aarde val, dooies sal opstaan, die gelowiges sal verheerlik word, alle mense sal geoordeel word, die ongelowiges sal na die verderf gestuur word, en die kinders van God sal vir ewig op die nuwe aarde in sy hemelse heerlikheid deel.

Vir die Ou Testament is dit vreemde beelde. Van die opstanding van die dooies lees ons net een keer met sekerheid in die Ou Testament, in die boek Daniël wat baie laat geskryf is (12:2). Verder is daar net korter dele in enkele laat boeke in die Ou Testament soos Jesaja 24-27, en dele uit Sagaria en Esegiël wat ook maar net iets van hierdie bonatuurlike beelde het. Die eintlike agtergrond vir hierdie apokaliptiese wêreldbeeld is sekere boeke wat wel in die Katolieke se Bybel opgeneem is, die sogenaamde apokriewe boeke (soos 2 Esdras – soms ook 4 Esdras genoem), maar nie in die Protestante s’n nie.

Jesus sluit dus nie aan by die bekende natuurlike aardse Ou-Testamentiese beelde nie, maar by die beelde wat in die tyd tussen die Ou Testament en die Nuwe ontwikkel het en in sy tyd vrylik deur sommige groepe onder die Jode gebruik is.

Net so verander die situasie van gelowiges heeltemal. In die Ou Testament het die Here sy kinders geseën met oorvloed as hulle aan Hom gehoorsaam is. Hulle het sy gawes in hierdie lewe in gemeenskap met Hom geniet, en as hulle dit lank genoeg kon doen, het hulle tevrede gesterf. Hulle het oorvloed geniet omdat hulle aan Hom getrou was.

beteken al is ons ontsteld, miskien juis omdat ons vervolg word, sal ons nogtans vrede in ons gemoed hê. Al sê ons gesonde verstand vir ons dat ons glad nie vrede kan hê nie omdat dit sleg met ons gaan, sal ons nog die Here se vrede ervaar.

In die Ou Testament was heil dus om in gemeenskap met die Here sy aardse gawes van voorspoed te geniet.

Maar in die Nuwe Testament is dit om die gemeenskap van die Here te geniet sonder sy aardse gawes, maar wel met ’n vooruitsig.

En hierdie vooruitsig is die saak waarna ons nou moet kyk.

Mense wonder dikwels oor verskeie aspekte van die Christelike geloof. Alle Paaie lei na Jesus (2010) deur prof Adrio König is ŉ baie nuttige naslaanwerk wat ŉ betrokke en uitdagende verduideliking bied van die die middelpunt van ons geloof: Jesus Christus.

Bybelkennis gaan gereeld gedeeltes uit hierdie bron publiseer. Ons dank aan prof König en CUM vir hierdie vergunning.

Vir meer inligting oor CUM, besoek gerus hulle webblad by www.cumuitgewers.co.za

Skrywer: Prof Adrio König

Alle Paaie lei na Jesus : Die Ou Testament – aardse heil

Alle Paaie lei na Jesus : Die Ou Testament – aardse heil – Adrio König

2.2 Die Ou Testament – aardse heil

Dit mag vir sommige lesers ’n verrassing wees, of dalk ’n teleurstelling, maar die gedagte van ’n geluksalige lewe na die dood by die Here in die hemel kom nie in die Ou Testament voor nie.

Die skrywers van die Ou Testament ken nie regtig iets soos lewe na die dood nie. Vir Ou-Testamentiese gelowiges is die dood ’n verskrikking. Hulle klou met alle geweld aan die lewe vas. Waarom? Juis omdat hulle die Here ken en liefhet. Hulle wil in gemeenskap met die Here bly en sy seëninge geniet, en hulle is oortuig dat hulle dit net in hierdie lewe vóór die dood kan doen.

Uit talle ander, net nog een voorbeeld: “Nie die dooies prys die Here nie, nie dié wat die graf in is nie, maar óns, ons (wat nog lewe) prys die Here, nou en vir altyd!” (Ps 115:17-18).

Het hulle aanvaar dat daar lewe na die dood is? ’n Mens moet mooi dink voor jy antwoord. Wat bedoel die vraag? Dis duidelik dat hulle aanvaar het daar is ’n soort bestaan na die dood, in die doderyk, kom ons sê maar ’n skimbestaan, ’n donker, vreesaanjaende bestaan, maar dit kon nie lewe genoem word nie omdat lewe vir hulle die geleentheid was om God te loof. Dis tog juis die diepste rede waarom hulle nie kans gesien het om te sterf nie. Dit was uit liefde vir God! Net in hierdie lewe op aarde kon hulle sy gemeenskap geniet en Hom daarvoor loof en dank.

omdat hulle nie genoeg geleentheid gehad het om die Here te geniet en te loof nie. Dink weer aan koning Hiskia. En wat die swaarkry betref, is Psalm 73 die klassieke voorbeeld. Hy wat die Here dien, ly elke dag, maar die goddeloses se oë peul uit van vet (73:4-14). Dit word vir hom ’n geweldige geloofskrisis.

Dit is net bejaarde gelowiges wat tevrede sterf. En ons lees eintlik net van Abraham, Dawid en Job. Hulle het genoeg geleentheid gehad om God te geniet en te dank. Job is ’n mooi voorbeeld. Ná sy vreeslike lyding het die Here Job twee keer so ryk gemaak as voor die tyd – en hy was voor die tyd klaar skatryk! (1:3) Hy het ná sy lyding nog 140 jaar geleef, oorgenoeg tyd om die rykdom te geniet wat die Here hom gegee het, en die Here daar voor te dank. Die laaste woorde oor hom kan eerder soos volg vertaal word: “Job het toe gesterf. Hy was oud en het ’n ryk, vervulde lewe gehad” (42:17). Juis daarom is daar by Job geen melding van ’n klag omdat hy moes sterf nie. Hy was tevrede. Hy het genoeg tyd gehad om God en sy gawes te geniet en Hom daar voor te dank.

Wat beteken dit alles? Eindig ons nie baie na aan wat ons die skeppingsdoel van God genoem het nie? Hy het ’n aarde gemaak om hier met ons in gemeenskap te leef, vir ons te sorg, en ons die geleentheid te bied om Hom daarvoor te loof en te dank en te dien.

Dit sou beteken dat heil/saligheid en skeppingsdoel ten minste wat die Ou Testament betref, dieselfde is. En dit sou ook beteken dat daar van ’n hemelse geluksaligheid ná hierdie lewe geen spoor in die Ou Testament is nie. Daar is uitsprake wat die teendeel bevestig. “Die hemel is net vir die Here, maar die aarde het Hy aan die mense gegee” (Ps 115:16).

kry ons die beloftes van die Messias. Hy sal kom om die heerlikheid te herstel wat Israel onder die groot koning Dawid geniet het (Jes 9:6). En dit was voluit aardse heerlikheid.

geleerde het ons as Christene daarvan beskuldig dat ons verraad pleeg aan die aarde.

Mense wonder dikwels oor verskeie aspekte van die Christelike geloof. Alle Paaie lei na Jesus (2010) deur prof Adrio König is ŉ baie nuttige naslaanwerk wat ŉ betrokke en uitdagende verduideliking bied van die die middelpunt van ons geloof: Jesus Christus.

Bybelkennis gaan gereeld gedeeltes uit hierdie bron publiseer. Ons dank aan prof König en CUM vir hierdie vergunning.

Vir meer inligting oor CUM, besoek gerus hulle webblad by www.cumuitgewers.co.za

Skrywer: Prof Adrio König

Alle Paaie lei na Jesus: Die Doel van die Skepping (4)

Alle Paaie lei na Jesus: Die Doel van die Skepping (4) – Adrio König

Ons is besig met die vraag: Waarom het God alles geskep? Ons het reeds na twee aspekte – die eer van God en die skepping self gekyk. Ons kom nou by die laaste aspek.

2.1.3 Die verbond

Ons gaan nie nou hier breedvoerig in op die verbond as sodanig nie. Dit doen ons elders (hoofstuk 1.2 en 1.3). Hier gaan dit net oor die verbond as die doel van die skepping. Ons het nou agtereenvolgens oor die eer van God en oor die skepping self as doel van die skepping gedink. Maar dwarsdeur die bespreking het dit om God én mens in verhouding tot mekaar gegaan.

Toe ons die eer van God bespreek het, het ons dadelik aandag gegee aan die eer wat mense Hom moet toebring. Toe het ons ook daaraan gedink dat sy hoogste eer juis lê in sy selfprysgawe om mense te red. Dit het dus gedurende die hele bespreking gegaan oor God en mense in verhouding met mekaar. Toe ons daarna gedink het oor die skepping self, en veral die mens, as God se skeppingsdoel, het ons dadelik verwys na die mens wat bedoel is om die beeld van God te wees en na die heerlike voorreg dat die doel van ons lewe is om God te verheerlik en Hom te geniet. Dit beteken in beide gevalle het dit om God én mens gegaan, maar om God en mens in verhouding met mekaar.

En dan moet ons mos aan die verbond dink, die ooreenkoms wat God met Israel gemaak het: ”Ek sal vir julle ’n God wees, en julle sal vir My ’n volk wees.” Dit is veral Karl Barth wat die verbond die doel van die skepping genoem het. Daarmee het hy eintlik twee dinge bedoel:

Dat die verbond, dit is die saamleef van God en mens, die rede is waarom Hy die wêreld gemaak het.

Dat die wêreld die plek is waar die verbond gestalte moet kry, dit wil sê waar God en mens in gemeenskap moet saamleef.

’n Mens kan dit nogal ’n bietjie probeer aflei uit Genesis 2-4. Dit is opvallend hoe hierdie verhaal begin. Voor daar regtig voorsiening vir die mens op aarde is omdat die aarde nog kaal en dor was, maak God al die mens (2:4b-7). Maar direk daarna sorg Hy vir die mens (2:8 ev). Die tuin waar die mens kan woon, is baie idillies as ’n mens onthou die verhaal is in Israel geskryf, wat in daardie tyd hoofsaaklik maar ’n droë kalkklipperige wêreld was. God plant ’n pragtige tuin met ’n oorvloed water en vrugtebome. En die implikasie van Genesis 3:8 is dat die Here gereeld by hulle kom kuier het, en regtig in hulle lewens gedeel het.

Al kom die woord “verbond” nie in hierdie hoofstukke voor nie, is die boodskap van hierdie hoofstukke dat hier ’n baie noue verhouding tussen God en mens ontwikkel het, ’n verhouding waarin die Here die inisiatief geneem het en die mens versorg het, en die mens die geleentheid gekry het om die Here te gehoorsaam, te dien en te eer. Die Here gee aan die mens wonderlike verantwoordelikhede, en voorsien op ’n buitengewone manier in sy behoefte aan ’n maat (2:15-24).

Daar is interessante ooreenkomste tussen hierdie verhaal, dié van Abraham, en die uittog. In al drie gevalle neem God die inisiatief, in al drie is Hy die een wat getrou is en sy beloftes hou, in al drie stel die mense Hom herhaaldelik teleur. Ons sien hoe Adam en Eva wat aan Hom ongehoorsaam is, Abraham wat herhaaldelik leuens vertel om uit die moeilikheid te kom, en Israel wat telkens in die woestyn in opstand kom teen die Here.

En dit is presies hoe die verbond in die geskiedenis gewerk het … en nog steeds werk: God se trou en ons ontrou! Maar dit kon en moes alles anders gewees het. God het dit inderdaad anders bedoel. As Adam en Eva, as Abraham, as Israel konsekwent en getrou na die Here geluister het, sou die geskiedenis heeltemal anders geloop het. Dink maar net aan Israel. Die Here sou hulle so geseën het dat hulle so voorspoedig sou gewees het dat die volke na Jerusalem sou stroom en die Here daar saam met Israel sou kom dien het. Hieraan gee ons elders volle aandag (hoofstuk 8.1). Maar nou is dit net nodig om hierdie prentjie helder voor ons oë te kry. Die doel van die Here met die skepping van alle dinge was om in so ’n verhouding met ons te leef dat ons Hom en sy seëninge sou geniet, en Hom voortdurend daarvoor sou dank. Dit sou ’n verhouding van sorg van sy kant en dank en aanbidding van ons kant gewees het.

As ons nou terugkyk op die drie verskillende standpunte oor God se skeppingsdoel met ons en die wêreld, is dit duidelik dat ons hierdie standpunte nie téén mekaar hoef af te speel nie. Hulle sluit by mekaar aan en verryk mekaar.

Natuurlik gaan dit om die eer van God. Natuurlik moet ons Hom in liefde eer, verheerlik, aanbid, gehoorsaam en dien om dat Hy ons gemaak het om sy goedheid met ons te deel.

En natuurlik is sy doel dan dat ons met vreugde mense kan wees en dit kan geniet om te lewe, te werk en te speel, en ons lewe in sy diens en in diens van mense in nood te stel.

En natuurlik veronderstel sy eer en ons lewensvreugde as skeppingsdoel ’n verhouding tussen Hom en ons waarin Hy die inisiatief neem om ons te versorg en te beskerm, en ons antwoord met dankbare diens vir sy oorweldigende genade.

Maar nou die groot vraag: Wat het dit alles nou met heil en saligheid te doen? Dit het dan nou die hele tyd net gegaan oor God se skeppingsdoel.

Oor die heil/saligheid het baie gelowiges heeltemal ’n ander beklemtoning as dit waarmee ons nou hier werk. Dit gaan vir hulle glad nie oor hierdie aarde/wêreld en hierdie lewe nie, eerder oor die hemelse geluksaligheid eenmaal na die dood ver van hierdie aarde by die Here in die hemel. Hierdie aarde sou dan net ’n “jammerdal” wees wat moet verbygaan. Ons sou hier net pelgrims wees op pad na ons eintlike vaderhuis by die Here in die hemel. Ons sal by die dood die “tydelike” met die “ewige” verwissel en dan kry ons in die hemel die huis wat Jesus vir ons berei het. Hierdie aardse lewe sou dan maar net die tydelike voorbereiding vir die ewigheid by die Here in die hemel wees. Ons lewe in die hemel sou dan die eintlike lewe wees waarvoor hierdie lewe net ’n voorbereiding is. As dit so ongeveer jou oortuigings is, hou vas daaraan. Kom ons blaai nou deur die Bybel en kyk waar kry ons dit.

Maar intussen hou ons ook vas aan God se skeppingsdoel, want dis tog logies dat dit direk verband sal hou met heil/saligheid. God se skeppingsdoel was tog seker om ons salig, gelukkig, heel te maak. En kort saamgevat het ons gesien God se doel was om ’n aarde te maak waar ons in sy gemeenskap en onder sy sorg kan leef en Hom in liefde daarvoor kan eer en dank.

Kom ons hou vas aan hierdie twee gekursiveerde paragrawe terwyl ons deur die Bybel blaai. Ons gaan by die Ou Testament begin en deurwerk tot die einde van die Nuwe Testament om in Openbaring 21, 22 te eindig.

Mense wonder dikwels oor verskeie aspekte van die Christelike geloof. Alle Paaie lei na Jesus (2010) deur prof Adrio König is ŉ baie nuttige naslaanwerk wat ŉ betrokke en uitdagende verduideliking bied van die die middelpunt van ons geloof: Jesus Christus.

Bybelkennis gaan gereeld gedeeltes uit hierdie bron publiseer. Ons dank aan prof König en CUM vir hierdie vergunning.

Vir meer inligting oor CUM, besoek gerus hulle webblad by www.cumuitgewers.co.za

Skrywer: Prof Adrio König