Die Seun en die laaste oordeel (5:25-30)

Die Seun en die laaste oordeel (5:25-30) – Francois Malan

5:25 Die volgende waarheid word ook beklemtoon. Die uitspraak van v22 dat die Vader die oordeel aan die Seun gegee het, word tweeledig uitgewerk. Dit verwys na die opwekking van die dooies en die eindoordeel – die uur wat aan die kom is, maar ook na die ‘nou’ – dié wat die stem van die Seun nou reeds hoor. Die wat reeds gesterf het, sal opstaan op die roepstem van die Seun, en dié wat nou reeds sy stem hoor, sal nou uit die dood in die lewe oorgaan. In beide gevalle, in die hede en in die toekoms word die lewe bepaal deur jou verhouding tot die Seun van God, wat deur die Jode verwerp word. Hier en in 10:36 en 11:4 noem Jesus Homself die ‘Seun van God’, origens ‘die Seun’ of ‘Seun van die mens’ (vgl. die gesig van Daniël 7:13-14)..

soos Ek hoor, oordeel Ek, en my oordeel is regverdig, want Ek soek nie my wil nie, maar die die wil van Hom wat my gestuur het.’ In alles handel Hy in die nouste verbondenheid met die Vader en doen net wat Hy by die Vader sien (v19) en wat Hy van Hom hoor (v30). Die Seun vorm sy eie oordeel, maar dit is op dieselfde wyse en van dieselfde aard as die oordeel van die Vader. Die is ‘n regverdige oordeel omdat eie-belang geen rol speel nie. Die wil van die Vader is dat aan elkeen reg sal geskied.

Die getuies ten gunste van Jesus (5:31-40)

Die Jode het hierdie getuienisse oor Jesus nie aangeneem nie, en staan daarom as die skuldiges, en Jesus is die waarheid (vv41-47).

Skrywer: Prof francois Malan

Die derde gesprek: Jesus die Seun van God (5:19-47)

Die derde gesprek: Jesus die Seun van God (5:19-47) – Francois Malan

Hierdie gesprek is die sleutel om die hele Evangelie van Johannes mee te verstaan en te verklaar. Hierin verduidelik Jesus wat Hy in vers 17 bedoel het. Dit gaan oor die unieke verhouding tussen die Vader en die Seun, wat gestuur is as die instrument van God se finale doel met die mensheid en die skepping.

Die verhouding tussen die Vader en die Seun (5:19-24)

5:23 Die Jode moet goed begryp dat hulle nie die Seun as godslasteraar kan uitwerp en tog meen dat hulle God daarmee eer nie. Wie die Seun nou reeds eer, eer ook die Vader. Die Seun is die volle selfopenbaring van God teenoor die mens (vgl. 14:7-11).

Skrywer: Prof Francois Malan

Die derde teken: genesing van ‘n sieke (5:1-18)

Die derde teken: genesing van ‘n sieke (5:1-18) – Francois Malan

5:3 Hier het ‘n groot getal gestremdes gelê. Volgens vers 7 het hulle gewag dat die waters in beweging kom.

[In die vyfde eeu n.C. word 5:3b,4 ingevoeg: ‘wat op die roering van die water gewag het. Want ‘n engel het op bepaalde tye in die bad neergedaal en die water geroer. Die een wat eerste ingegaan het ná die roering van die water, het gesond geword, aan watter siekte hy ook al gely het.’ Dit kom nie in die oudste en beste tekste voor nie en weerspieël ‘n volksgeloof:]

5:5,6 Jesus kom na die lamme wat reeds 38 jaar lank siek is, en waarskynlik alle hoop op herstel verloor het. Daarom vra Jesus of hy gesond wil word.

5:7 Die man se hopeloosheid spreek uit sy klagte: Ek het niemand om my te help nie. Hy praat van die enkelinge wat met die roering van die water voor hom inspring (die poel kry blykbaar van tyd tot tyd water wat uit die Kedronspruit inloop wat die roering veroorsaak – soos tydens die opgrawings opgemerk is).

5:8,9a Met drie kort bevele genees Jesus die man: staan op, neem jou bed op, en loop. En dadelik was die mens genees. Hy gehoorsaam die bevel van die man wat hy van geen kant af ken nie: neem sy matras op en loop – nie soos hy verlang het deur iemand wat hom in die water inhelp nie, maar deur die woord van Jesus, die Woord van God wat mens geword het, die Skepper wat dié man se liggaam met sy woord herskep het.

Gesprek oor Jesus se sabbatswerk (5:9b-18)

5:11 Die man lê die skuld op die man wat hom genees het – die Man wat gekom het om ons skuld op Hom te neem.

5:12,13 Die geneesde weet nie eers wie dit was wat hom genees het nie, en kan hom nie tussen die skare sien nie, omdat Jesus Hom onttrek het weens die skare op die plek.

5:15 Die man weet nou wie hom genees het en getuig van Hom voor die Jode. Daarmee verdwyn die man uit die verhaal. Hy het die rol vervul om Jesus met die Jode te konfronteer, en nou begin die aanval op Jesus.

Skrywer: Prof Francois Malan

Die tweede teken: ‘n nuwe huisgesin (4:43-54)

Die tweede teken: ‘n nuwe huisgesin (4:43-54) – Francois Malan

Die eerste teken in Kana (2:1-12) en die tempelreiniging (2:13-22) is aanduidings van Jesus se program van optrede: die ou reinigingsgebruike word vervang deur ‘n nuwe fees van die verhouding met God deur wedergeboorte van Bo af (3:1-36); die ou tempeldiens deur ‘n nuwe aanbidding van God in Gees en Waarheid (4:1-42). Só dui die tweede teken in Kana (4:43-54) op die begin van ‘n nuwe lewenswyse.

want Hy het self verklaar dat ‘n profeet nie in sy eie land geëer word nie. Ten spyte van aanvanklike vriendelikheid sou Hy mettertyd in Galilea teenstand ondervind, selfs van sy broers (7:3-5). Dit was deel van sy lydingsweg, en Hy is bereid om daardie weg te gaan, al het Hy geweet wat vir Hom wag.

Die pa stap/ry te perd self die berg-op en -af en weer –op tot by Kana (27 km soos die kraai vlieg) met sy diepe nood oor sy kind, toe hy hoor dat Jesus uit Judea na Galilea toe gekom het. Hy vra dat Jesus saam met hom gaan om sy seun te kom genees. Sy motivering daarvoor is dat die seun op sterwe lê.

In Kapernaum het die wonder gebeur. Die kind het teen alle verwagting gesond geword. Van die diensknegte het uit blydskap dadelik vertrek om die goeie nuus aan die pa te gaan vertel: jou seun lewe! Op sy vraag wanneer die genesing begin het, antwoord hulle: gister op die sewende uur het die koors hom verlaat.

Skrywer: Prof Francois Malan