Boerdery in die Ou Testament (3)

Boerdery in die Ou Testament (3) – Coen Slabber

Ons het reeds na vee- en saaiboerdery verwys. Ons kyk nou na vrugteboerdery. In ‘n artikel oor etes en kos op die webblad is daar reeds na die verskillende vrugtesoorte verwys en waar in die Bybel ons van hulle kan lees. Daarom beperk ons ons hier tot wingerde.

Vrugteboerdery

Ook ten opsigte van wingerdboerdery was daar sekere reëls wat die Israeliete moes nakom.

(1)    Jy mag nie ‘n ander gewas in jou wingerd plant nie. As jy dit doen, sal die opbrengs van die gewas, sowel as die druiweoes die tempel toekom (Deuteronomium 22:9).

(2)    Wanneer jy jou buurman se wingerd ingaan, mag jy net soveel druiwe eet as jy wil om jou honger te stil, maar jy mag niks in jou sak sit nie (Deuteronomium 23:24 – 25).

(3)    Wanneer julle julle lande afoes, moet julle nie die wenakkers afoes nie en ook nie die are wat bly lê, agterna optel nie. Julle moet ook nie die wingerde ‘n twee keer oes of die korrels wat val, optel nie. Laat dit alles bly vir die armes en die vreemdelinge (Levitikus 19:9 – 10).

Druiwe en wingerde word dikwels in die Bybel genoem – letterlik en figuurlik. Ons weet druiwe is in Egipte gekweek. In Genesis 9:20 lees ons: Noag was ‘n boer, die eerste wat ‘n wingerd geplant het. Melgisedek het vir Abram kos en wyn gebring (Genesis 14:18). Ons lees ook van die groot druiwetros wat die verspieders is Kanaän gekry het: Twee van hulle het dit aan ‘n stok gedra (Numeri 13:23). Wyn is ook verhandel – eintlik was dit ruilhandel (Esegiël 27:18).

In Jesaja 5 lees ons van die voorbereiding voordat ‘n wingerd geplant kan word: die grond is omgespit, die klippe is verwyder, ‘n wagtoring is gebou en ‘n parskuip is uitgekap. Gewoonlik is ‘n heining om die wingerd gebou om diewe en diere uit te hou. Die heining was of van klip of van takke gemaak. Die druiwe is in rye geplant en gereeld gesnoei.

Sodra die druiwe ryp was, is dit na die parskuip geneem. Daar is die druiwe getrap en die sap opgevang in ‘n tweede houer – gewoonlik uit klip gekap. Dit was ‘n feesgeleentheid waar daar baie gesing is. Die wyn is of in kanne van klei of nuwe leersakke geberg.

Jesus het dikwels wingerde as agtergrond vir sy gelykenisse gebruik: die arbeiders in die wingerd (Matteus 20); die twee seuns (Matteus 21); die boere en die wingerd (Markus 12); ens. In Johannes 15 word die wingerdstok simbolies gebruik.

 

Oestye

Die oestye was:

  • Olywe – September – November
  • Vlas – Maart/April
  • Gars – April/Mei
  • Koring – Mei/Junie
  • Vye en druiwe – Augustus/September

Israel se hele kalender wentel om hierdie oestye.

 

Skrywer: Dr Coen Slabber

 




Boerdery in die Ou Testament (2)

Boerdery in die Ou Testament (2) – Coen Slabber

Saaiboerdery

Kain was ‘n saaiboer (Genesis 4:2). Argeoloë het bevind dat graanboerdery reeds 6800 vC in die Nabye-Ooste beoefen is. Ons lees: Isak het in daardie gebied gesaai, en daardie jaar het die saad honderdvoudig geskiet (Genesis 26:12). Die Egiptenare was bekend as mense wat die grond kon bewerk. Hulle het uitgebreide landery langs die Nyl-rivier bewerk. Josef het waarskynlik baie by hulle oor saaiboerdery geleer.

Ons weet uit Josua en Kaleb se verslag nadat hulle Kanaän verken het, dat dit ‘n vrugbare land was (Numeri 13:27). Die psalmis besing dan ook die vrugbaarheid van die land: U sorg vir die land en gee oorvloed, U maak dit baie vrugbaar. Die groot riviere is vol water, U laat die koring welig staan … U laat alles welig groei (Psalm 65:10 – 11).

Daar was ‘n paar interessante reëls oor saaiboerdery:

(1)    Jy mag nie ‘n ander gewas in jou wingerd plant nie. As jy dit doen, sal die opbrengs van die gewas, sowel as die druiweoes die tempel toekom (Deuteronomium 22:9).

(2)    Wanneer jy in jou buurman se koringland ingaan, mag jy are pluk met jou hand, maar jy mag nie ‘n sekel in sy koringland gebruik nie (Deuteronomium 23:24 – 25).

(3)    Wanneer julle julle lande afoes, moet julle nie die wenakkers afoes nie en ook nie die are wat bly lê, agterna optel nie. Julle moet ook nie die wingerde ‘n twee keer oes of die korrels wat val, optel nie. Laat dit alles bly vir die armes en die vreemdelinge (Levitikus 19:9 – 10).

Ons gaan veral aandag aan drie aspekte gee:

1.       Watter gewasse is gesaai?

2.       Die voorbereiding van die lande.

3.       Oestyd.

 

Watter gewasse is gesaai?

(1)    Vlas. Ons lees dat Ragab die verspieders in Jerigo  weggesteek het tussen die vlasstoppels (Josua 2:6). Vlas is gebruik as vesel vir toue en klere. Die sade is vir diere gevoer.

(2)    Gars. Gideon het ‘n droom gehad waarin ‘n ronde garsbrood die laer ingerol het (Rigters 7:13). Aanvanklik was gars die hoofbestanddeel van brood. Later word dit die kos van die armes. Gars kon op armer grond gesaai word en het minder water as koring nodig gehad.

(3)    Koring.  Toe Dawid vir Absalom gevlug het, het Sobi en Makir vir hom ‘n slaapplek regemaak. In hierdie slaapplek was daar  koring, gars, meel, gebraaide koring, boontjies en lensies (2 Samuel 17:28). Koring en gars was deel van die betaling wat Salomo aan koning Hiram moes betaal vir die arbeiders wat hy beskikbaar gestel het om die tempel te bou.

(4)    Boontjies (Esegiël 4:9).

(5)    Lensies (Esegiël 4:9).

(6)    Sorghum (Esegiël 4:9).

(7)    Spelt (Esegiël 4:9). Dit is ‘n soort haweragtige duiskoring (HAT).

(8)    Prei, knoffel, uie, dille, kruisement, komyn en koljander is as smaakmiddels gebruik.

 

Die voorbereiding van die lande.

Die plase was meestal klein en is deur die boer en sy familie bewerk. Daar was natuurlik ook ryk boere wat baie grond besit het en arbeiders moes huur om die werk te doen. Boas en Job is voorbeelde van groot boere. Soms is besproeiing gebruik. In sekere bergagtige dele is terasse teen die heuwels gemaak. [Dit is meestal vir wingerde of olyfboorde gebruik.]

Die lande is voorberei deur eers die bosse en onkruid uit te trek (Josua 17:18). In die herfs, na die eerste reëns, is vore met ‘n houtploeg gemaak. Die ploeg was reeds aan Moses bekend: Jy mag nie ‘n bees en ‘n donkie saam voor ‘n ploeg inspan nie (Deuteronomium 22:10). In Job 1:14 lees ons: Die osse was aan die ploeg en die donkies het langsaan gewei. Die ploeg was ‘n regop J-vormige stuk hout wat deur die boer regop gehou is. Hierdie ploeg het ongeveer 10 – 13 cm diep in die grond gegaan. In die tyd van Saul lees ons dat yster gebruik is vir ploeë: Daarom moes elke Israeliet na die Filistyne toe gaan om sy ploegskaar of skoffelpik of byl of ander gereedskap te laat slyp (1 Samuel 13:20).

Osse is gebruik om die ploeg te trek. Soms is donkies gebruik, maar onder sekere voorwaardes: Jy mag nie ‘n bees en ‘n donkie saam voor ‘n ploeg inspan nie (Deuteronomium 22:10). Die kluite is met ‘n skoffelpik of met die stok wat die drywer gebruik het om die osse mee aan te jaag, stukkend geslaan. Die oppervlak is gelyk gemaak deur ‘n eenvoudige eg te gebruik. Soms is  ‘n doringtak gebruik.

Die saad is met die hand gesaai en daarna liggies met grond bedek. Hiervoor is ‘n eg gebruik. Soms is die saad deur die vee ingetrap.

Kompos is selde gebruik. Die Misjna maak wel melding van houtas, blare en die bloed van diere as ‘n vorm van kompos. In die gelykenis van die onvrugbare vyeboom lees ons dat die tuinier by die eienaar pleit: Ek sal die grond rondom hom omspit en bemes. Wat wel die lande beskerm het, was dat dit elke sewe jaar braak moes lê: Ses jaar kan julle die lande saai en die wingerde snoei en die opbrengs oes, maar die sewende jaar moet die hele land ‘n rustyd hê, ‘n sabbatsjaar tot eer van die Here (Levitikus 25:3 – 4).

 

Oestyd

Die oestyd het gewoonlik sewe weke geduur. Verskeie metodes is gebruik: sommige het die hele plant met wortels uitgetrek; ander het die plante met ‘n skoffelpik uitgegrawe; die meeste het die koring met ‘n sekel afgesny. Voor yster algemeen beskikbaar was, was die sekel van hout gemaak met skerp klippunte aan die snykant. Hierdie afgesnyde koring is in gerwe saamgebind en na die dorsvloer gedra. Gars is eerste geoes en koring laaste.

Ons is gewoond aan silo’s vol graan, maar hier praat ons van klein hoeveelhede: Rut het tot die aand toe are opgetel in die land. En toe sy uitslaan wat sy opgetel het, was dit ongeveer dertien kilogram (Rut 2:17).

Die dorsvloer is gewoonlik op ‘n hoogte aangelê sodat die wind maklik die kaf kon wegwaai. Dit was ‘n harde gelyk oppervlak. Die gerwe is op die vloer uitgegooi en deur osse wat ‘n houtslee getrek het, uitgetrap. Later lees ons van swaarder instrumente wat gebruik word om die gerwe uit te trap. Jesaja verwys na wawiele (28:27) en ‘n skerp dorsslee, ‘n nuwe met baie tande (41:15). Die uitwanning was ‘n tydsame proses. ‘n Graaf of gaffel is gebruik om die materiaal in die lug te gooi. Omdat die kaf baie lig was, het dit weggewaai terwyl die graan op die dorsvloer agtergebly het. Die kaf is of verbrand of vir voer gebruik.

Die koring is gewoonlik in putte wat goed bedek is gestoor, alhoewel daar reeds in Deuteronomium 28:8 na graanskure verwys word.

Volgende keer gaan ons kyk na vrugteboerdery

 

Skrywer: Dr. Coen Slabber

 




Boerdery in die Ou Testament (1)

Boerdery in die Ou Testament (1) – Coen Slabber

Die Israeliete was hoofsaaklik boere of ambagsmanne. Feitlik almal was op een of ander wyse by die landbou betrokke. Selfs die beroepsmense, soos pottebakkers, het ‘n stukkie familiegrond en ‘n paar diere gehad. Net die heel rykes het nie die lande bewerk of die vee opgepas nie. As grondeienaars was hulle wel betrokke by die landbou. Daar was veral drie tipes boerdery: veeboerdery, saaiboerdery en vrugteboerdery. Ons gaan na elkeen van hulle kyk. [Daar is artikels oor etes en kosse op die webblad wat by hierdie reeks artikels aansluit.]

Veeboerdery

Skape is ongeveer 10 000 jaar gelede in Sentraal-Asië mak gemaak. In ongeveer 3 500 vC het die mens geleer om wol te spin. Veeboerdery is van die vroegste beroepe vermeld in die Bybel. Abel was ‘n veeboer (Genesis 4:2). Aanvanklik was dit ‘n seminomadiese bestaan, want die boere moes lang afstande met hulle vee trek om goeie weiveld te kry. Die aartsvaders was veeboere. Toe die farao Josef se broers ontmoet, wou hy weet wat hulle nering was. Hulle antwoord: Ons is kleinveeboere, ons en ons voorvaders (Genesis 47:2).

Skaapwagters was dus van die vroegste tye af belangrik. [In die Nuwe Testamentiese tyd was die skaapwagters nie gereken deur die samelewing nie.] Veral in die droë somer moes hulle lang afstande trek om geskikte water vir hulle kuddes te kry. Elke aand is die skape getel en in ‘n kraal gejaag. Die skaapwagter het self voor die opening geslaap. Hy word dus letterlik die “deur” vir die skape. Daarom sou die mense van destyds goed verstaan het wat Jesus bedoel het toe Hy van die goeie herder gepraat het (Johannes 10:1 – 16).

Om skaapwagter te wees, was ‘n gevaarlike werk. Daar was destyds nog leeus en bere in Palestina. Toe Dawid aanbied om teen Goliat te veg, was almal maar huiwerig om sy aanbod te aanvaar – hy was jonk en het geen ervaring van oorlog gehad nie. Hy verdedig homself: As ek die kleinvee vir my pa oppas, en daar kom ‘n leeu of ‘n beer en dra ‘n lam weg uit die kudde, gaan ek agter hom aan en slaan hom dood en red die lam uit sy bek; as hy op my afstorm, gryp ek hom aan sy baard en slaan hom dood. Ek het die leeu en ook die beer doodgeslaan (1 Samuel 17:34 – 36). Amos, die skaapboer uit Tekoa, skryf: So sê die Here: Soos ‘n skaapwagter twee pootjies of ‘n stukkie oor weggryp uit ‘n leeu se bek …

Die kuddes was dikwels gemeng – skape en bokke. Die bokke kon die skaapwagter aanjaag, maar die skape moes hy lei – hy stap voor en hulle volg. Die grond waarop die vee gewei het, was minder produktief as die grond wat vir saaiboerdery gebruik is. Dit was gemeenskaplike grond.

Veeboerdery was baie belangrik:

1.       Wol en bokhaar is gebruik vir klere.

2.       Bokke het melk gegee.

3.       Bokke en skape was ‘n bron van vleis.

4.       Daar is baie van bokke en skape gebruik gemaak as offers in die tempel.

Die skaapwagter en sy skape is ook in die Nuwe Testament belangrik. Jesus is die goeie herder wat sy lewe vir sy skape aflê. Hy vertel die gelykenis van die verlore skaap (Lukas 15:1 – 7). Die skaapwagter was ‘n beeld wat algemeen van God en Jesus gebruik is. Dink aan die bekende Psalm 23: Die Here is my herder. God sê: Ek sal vir julle herders gee na my hart, en hulle sal julle verstandig en met insig lei (Jeremia 3:15). As ontroue herders net vir hulleself en nie vir die kudde sorg nie, tree God teen hulle op: Ek gaan optree teen die herders: Ek eis my kleinvee van hulle terug (Esegiël 34:10). God is die herder vir Israel en sorg vir elke aspek van hulle welstand. Petrus skryf dat die ouderlinge die kudde wat God aan hulle toevertrou het goed moet oppas. En dan, wanneer die Opperherder kom, sal julle die heerlikheid as onverganklike kroon ontvang (1 Petrus 5:4).

In die volgende artikel gaan ons na saaiboerdery in die tyd van die Ou Testament kyk.

 

Skrywer: Dr Coen Slabber

 




Etes en kos in die Bybel (3)

Etes en kos in die Bybel (3) – Jan van der Watt

Vandag kyk ons na speserye asook na vleis, vrugte en ander eetgoed waarvan ons in die Bybel lees.

Anders as vandag is speserye nie spesifiek vir kos gebruik nie – daar is uit Mesopotamiese dokumente aanduidings dat mense dit vroeg reeds in kos gebruik het. Speserye is veral as lekkerruikmiddels gebruik (wierook, parfuum of olies) en het ook as medisyne diens gedoen (Jeremia 8:22)..

Speserye is gewoonlik na Israel ingevoer. Die invoer het dit baie duur gemaak, sodat jy selfs ‘n jaar se salaris vir ‘n arbeider vir een flessie nardussalf kon betaal (dit is van Tibet af ingevoer). Ander speserye kom uit Afrika (Somalië of Etiopië). Geen wonder dat die manne uit die Ooste vir Jesus speserye (wierook en mirre) bring nie. So kosbaar was dit dat konings dit in hulle skatkamers toegesluit het (2 Konings 20:13).

Speserye het in die vorm van boombas, gom, wortels en so meer gekom. Die geurige substansies is gewoonlik verpoeier, vermeng en dan met olie of salf gemeng (Eksodus 35:28). Dan is die olie as parfuum gebruik (Ester 2:12) of dit is met godsdienstige geleenthede gebruik (Eksodus 30:23-25, 34-38). Geliefdes kon dit ook as potpourri op die lakens sprinkel (Spreuke 7:17-18) of sommer net om die huis lekker te laat ruik. Ons weet ook dat die mense speserye gebruik het om lyke mee te balsem (2 Kronieke 16:14; Lukas 23:56, 24:1).

 

Vrugte

amandels Gen 43:11

appel Joël 1:12

dadel Joël 1:12

druiwe Deut 23:24

granaat Num 13:23; Joël 1:12

moerbei Luk 17:6

neute Gen 43: 11

vye Num 13:23; Jer 24:1-3; Eseg 27:17; Joël 1:12

waatlemoen Num 11:5

wildevye Am 7:14

 

Vleis

bok Gen 27:9

kalf Luk 15:23

lam 2 Sam 12:4

os 1 Kon 19:21

pluimvee 1 Kon 4:23

skape Sag 11:4

sprinkane Lev 11:22; Matt 3:4

vark Deut 14:8; Mark 5:11

vis Num 11:5; Joh 21:9

vleis Num 11:5

wildsvleis Gen 27:7

 

Eetgoed

beesmelkkaas 2 Sam 17:29

bredie 2 Kon 4:39

brood Gen 25:34; Lev 24:5; 1 Kon 14:3

botter Gen 18:8

eiers Luk 11:12

geregte vir koningin van Skeba 1 Kon 10:4

heuning Num 14:11; 1 Sam 14:25; 2 Sam 17:29; 1 Kon 14:3; Eseg 27:17; Matt 3:4

kaas 1 Sam 17:18

koek 1 Kon 14:3

olyfolie Eks 30:24; 1 Kon 5:11

suurdeeg Lev 2:5

 

Drinkgoed

bier Deut 14:26; Luk 1:15

bokmelk 2 Sam 17:29

melk Gen 18:8; Num 14:8

wyn Luk 1:15; Joh 2

 

Skrywer: Prof Jan van der Watt