“The truth is like a lion; you don’t have to defend it. Let it loose; it will defend itself.” (Augustinus)

Wees meer soos Jesus Christus

Daar is ‘n toenemende ideologiese polarisasie in ons samelewing. Ed Stetzer sê dat dit aan ons die geleentheid gee om meer soos Jesus te wees. Die wêreld word meer sekulêr, maar die gelowiges bly toegewyd. Wat interessant is, is dat baie sogenaamde nominale Christene die Christelike etiket afskud. Die vraag is: Hoe moet ons as Christene in hierdie gepolariseerde samelewing leef?

In ‘n kultuur wat toenemend gepolariseerd is, word Christene se siening meer ongewild. Die versoeking om ons op drastiese maniere te verdedig neem toe. Maar Christene moet altyd hulle roeping om meer soos Jesus te wees onthou. Hier is drie maniere waarop ons dit kan doen.

1. Luister beter na mense wat van ons verskil

Ons is vinnig om mense wat van ons verskil te veroordeel. Ons leef nie meer in ‘n Christelike nasie nie. Ons moet met sekulêre mense begin praat oor hoe ons in vrede kan saamleef. Hoe voel ongelowiges om tussen gelowiges te woon? Ons volg ‘n Persoon, Jesus,  wat ons beveel het om die wêreld van Hom te vertel. As ons aanhou skreeu op mense, sal ons hulle nie kan vertel van Jesus wat gekom het en vir hulle aan die kruis gesterf het nie. Niemand hou daarvan as daar op hulle geskreeu word nie.

2. Ons moet mense ten spyte van ons verskille liefhê

Christus sê dat ons ons naaste soos onsself moet liefhê; ons moet ander behandel soos onsself behandel wil word. Ons moet leer om saam met ongelowiges te leef ten spyte van groot verskille. Ons kan nie mense liefhê as ons nie na hulle wil luister nie. Ons kan tog nie so bang wees om die sondekiem op te tel dat ons weier om saam met ongelowiges te eet nie. Die kerk is nie juis daarvoor bekend dat hy mense wat van hom verskil, liefhet nie. Die neiging is om buitestanders buite te hou. Ons kan nie mense terselfdertyd haat en bereik nie. Oppas vir woorde wat seermaak en verdeeldheid bring. Dit maak deure toe. Jesus het na mense soos Saggeus en die Samaritaanse vrou uitgereik wat van Hom verskil het.

3. Lei mense om te verstaan wat ons glo

Ons het weer ‘n passie vir evangelisasie nodig – maar evangelisasie gebou op verhoudings. Die wêreld moet weet ons verskil in wat ons glo, maar ook in hoe ons optree. Leef die soort lewe wat aan ons geloofwaardigheid gee. Werk ons hard genoeg om te verseker dat mense ons aan ons liefde sal herken?

Ons staan by ‘n keerpunt – belangrik, maar nie ontmoedigend nie. Soos die samelewing meer sekulêr word, sal die kontras met Christene net duideliker word. Sal die verskil tussen die twee wees dat Christene bereid is om te luister, om soos Jesus lief te hê, om mense na Hom te lei of sal die verskil iets anders wees? Jesus se weg is altyd die beste weg.

“Courage is contagious. When a brave man takes a stand, the spines of others are often stiffened.” (Billy Graham)

 Matteus 24:15 – 16

The Gospel Coalition het ‘n afdeling waarin hulle moeilike Bybelgedeeltes verduidelik.

Wannner julle dan die ‘gruwel van die verwoesting,’ waarvan deur die profeet Daniël gepraat is, in die heilige plek sien staan – die leser moet goed hieroor nadink – dan moet dié in Judea na die berge vlug (Direkte vertaling in die Interliniêre Bybel).

Wat is hierdie gruwel van verwoesting?  Wat is die verband tussen die profesieë van Daniël en Jesus? Wie is die leser en waaroor moet hy nadink? Moet hulle letterlik na die berge vlug?

Ons moet begin deur hierdie vers in konteks te lees. Die woord gruwel kry ons meer as ‘n honderd maal in die Ou Testament en net enkele kere in die Nuwe Testament. ‘‘Gruwel” is gewoonlik ‘n baie groot sonde. Dit mag na seksuele sondes verwys, maar meestal verwys dit na oortredings van die verbond. In die profete-boeke verwys dit meestal na afgodery – veral as dit met die offer van kinders gepaard gaan. In Daniël 9:26 – 27 verwys dit na ‘n ander regeerder wat Jerusalem met sy tempel en offers sal vernietig. Hy sal op die een hoek van die tempel ‘n ding sit wat ‘n gruwel vir God is. In 11:31 lees ons weer van hierdie ding wat ‘n gruwel vir God is wat verwoesting aanrig (11:31). In Daniël verwys dit na Antioges Epifanes IV wat ‘n beeld en/of altaar vir Zeus in die tempel opgerig het.

Matteus 24:15 – 16 is deel van Jesus se profetiese rede. Hierdie rede begin waar Jesus vir sy dissipels sê dat die tempel afgebreek sal word (24:1 – 2). Die dissipels wil weet wanneer dit sal gebeur en wat die teken van u koms en van die einde van hierdie wêreld sal wees? (24:3). Hulle sien al hierdie gebeure as een. In werklikheid vra hulle drie vrae:

• Wanneer sal die tempel val?
• Wat is die teken van Jesus se terugkeer?
• Wat is die teken van die einde van hierdie wêreld?

Jesus hoor en antwoord twee vrae. Matteus 24:3 – 35 hanteer hoofsaaklik gebeure wat lei tot die val van Jerusalem in 70. Vanaf  24:36 praat Jesus dan oor  die dag en die uur van die wederkoms. In 24: 4 – 13 is Jesus besig om sy dissipels voor te berei vir gebeure wat nog tydens hulle leeftyd sou plaasvind. Maar wie tot die einde volhard, sal gered word (24:13).

Die profesie in 24:15 – 16 maak net sin met verwysing na die val van Jerusalem. Hierdie gruwel kom in die vorm van die Romeine in die jaar 70. Die Romeinse leër was altyd ‘n gruwel, want hulle het beelde van die keiser, vir wie hulle aanbid het, saam met hulle gedra. Hulle het vernietiging gebring, want hulle bevelvoerder het die stad vernietig – hy het die Allerheiligste betree en dit ontreinig.

Die leser moet begryp dat hy gereed moet wees om te vlug as die Romeinse leër die stad nader. As Jesus ons oor toekomstige gebeure onderrig, is sy doel nie om ons nuuskierigheid te bevredig nie, maar om sy mense t beskerm en te onderrig.

Too many people spend money they haven’t earned, to buy things they don’t want, to impress people they don’t like. -Will Rogers

Die profeet Amos en die hedendaagse samelewing

Alle profete in die Ou Testament was soms verontwaardig, maar Amos was briesend. Amos het in die 8ste eeu voor Christus geleef. Hy kom van Tekoa, in Judea, maar verkondig sy boodskap van oordeel en hervorming in die Noordryk – aan die ryk mense in veral Bet-El en Samaria.

Amos het homself nie as ‘n profeet gesien nie. Hy sien homself as ‘n nederige landbouer wat dit nie kon weerstaan om God se woord te versprei nie [Die Here God het gepraat, wie sal nie as profeet optree nie (3:8); Ek is nie ‘n profeet nie en ek behoort nie tot die profetekring nie, ek boer met vee en kweek wildevye (7:14)] Hy verkondig ‘n boodskap van totale vernietiging vir Israel kort voor die Assiriese verneitiging van die Noordryk in 722 vC.

Hoekos was Amos so kwaad en hoekom spreek hy in beelde?

Dwarsdeur die  boek spreek hy hom in woede uit teen die ongeregtighede van destyds.  Hy herinner hulle aan hulle verbondsverpligtings. Lees net Hoofstuk 6:1 – 7. Hy praat met dié wat so rustig in Sion woon, dié wat so veilig voel op Samariaberg. Hulle lê in beddens wat met ivoor ingelê is; hulle eet lammers uit die kleinveetrop. Die gevolg? Daarom sal julle nou weggevoer word op die voorpunt van die ballinge. Hoekom? Hulle het hulle nie aan die lot van die armes gesteur nie en het godsdienstige oefening en vroomheid verwar met morele verantwoordelikheid.

Amos se woorde is dikwels in die vorm van oordeelsuitsprake (Ellende …) en boodskappe van God: So sê die Here…

In Amos 5 – 6 kry ons van die treffendste poëtiese beelde in de Ou Testament. Amos 5 begin met ‘n treurlied: Israel het geval en hy sal nie weer opstaan nie. Hy veroordeel die mense wat van die regspraak ‘n bitter saak maak. Hierdie digterlike, simboliese taal in Amos word ‘n uitdrukking van God se toorn. Omdat julle die arm mens vertrap en van hom koring afpers, sal julle nie woon in die huise van gekapte klip wat julle bou nie en julle sal nie die wyn drink van die pragtige wingerde wat julle plant nie (5:11).

Amos gebruik tonele uit die natuur om te verduidelik hoe die dag van die Here – die oordeelsdag – sal wees. Dit sal soos ‘n vuur wees wat alles verteer (5:6) of soos iemand wat vir ‘n leeu vlug en deur ‘n beer aangeval word (5:19). Dit is ‘n oordeelsdag vir Israel.

As Amos vandag geleef het, wat sou hy gesê het?

Maar laat die reg en geregtigheid te voorskyn kom, laat dit aanrol soos watergolwe, soos ‘n standhoudende stroom (Amos 5:24). Hierdie vers is ‘n kragtige verwerping van die offers van mense wat nie die verbond gehou het nie – die verbond waarin reg en geregtigheid ‘n groot rol speel. Deur die hele Amos 5 – 6 verwerp hy diegene wat hulle verryk ten koste van die armes. Godsdienstige toewyding is betekenisloos as dit met onregverdige belasting van die armes en omkopery gepaard gaan. Sien ons nie hierin iets van ons huidige samelewing raak nie? Volgens Amos is ‘n nasie wat na die swakste lede van die samelewing omsien ‘n buitengewone nasie. Sien ons dit vandag in ons samelewing?

 

“Start by doing what is necessary, then what is possible, and suddenly you are doing the impossible.” – Franciskus van Assisi

Die goeie nuus

In ‘n vorige blog het ons gesien dat die Etiopiër besig was om uit Jesaja 53 te lees. Hy weet egter nie van wie die profeet hier praat nie – van homself of van iemand anders? In Handelinge 8:35 lees ons dan: Filippus het by hierdie Skrifgedeelte begin en die evangelie oor Jesus aan hom verkondig. Ons moet onthou dat hierdie ontmoeting kort na Jesus  se kruisdood plaasgevind het – die gebeure was nog vars in almal se geheue; die mense het nog daaroor gepraat.

 

Filippus vertel vir die Etiopiër van die goeie nuus van Jesus Christus. Hierdie goeie nuus gaan oor ‘n Persoon- ‘n Naam. Hierdie gebeurtenis is reeds in Jesaja 9:6 – 6 voorspel: Vir ons is ‘n Seun gebore, aan ons is ‘n Seun gegee; Hy sal heers, en Hy sal genoem word: Wonderbare Raadsman, Magtige God, Ewige Vader, Vredevors. Sy heerskappy sal uitbrei, en Hy sal vir altyd vrede en voorspoed bring. Hy sal op die troon van Dawid sit en oor sy koninkryk regeer. Hy sal die koninkryk vestig en in stand hou deur reg en geregtigheid, van nou af en vir altyd. Daarvoor sal die onverdeelde trou van die Here die Almagtige sorg. Ons sien dat toe Jesus aan die kruis gesterf het die offisier by die kruisiging God geprys en gesê het: Hierdie man was werklik onskuldig (Lukas 24:47).

 

Ons sondes veroordeel ons, maar Jesus Christus het die straf wat ons moes verduur namens ons verduur. Christus was sonder sonde, maar God het Hom in ons plek as sondaar behandel sodat ons, deur ons eenheid met Christus, deur God vrygespreek kan wees (2 Korintiërs 5:21). Hoe kan ons seker wees van hierdie belofte? Jesus Christus se opstanding. Die goeie nuus is Jesus se lewe, sterwe en opstanding.

Toe sê Jesus vir haar: “Ek is die opstanding en die lewe. Wie in My glo, sal lewe, al sterwe hy ook; en elkeen wat lewe en in My glo, sal in alle ewigheid nooit sterwe nie. Glo jy dit? (Johannes 11:25 – 26).

 

Glo jy dit? Hierdie vraag kom vandag steeds na elkeen van ons: glo jy die goeie nuus van Jesus Christus? Hoe reageer jy op hierdie nuus?

 

In Handelinge 8:38 lees ons dat Filippus die Etiopiër gedoop het. Maar toe hulle uit die water kom, het die Gees van die Here vir Filippus weggeneem. Hoe sou die Etiopiër hierop reageer? Hy het sy reis met blydskap voortgesit. Hoe is dit moontlik? Die Etiopiër is bly, want hy het die regte pad gevind. Waarheen is ek en jy op pad? Ek is die weg en die waarheid en die lewe. Niemand kom na die Vader toe behalwe deur My nie (Johannes 14:6). Glo ons dit kan ons ons lewensreis met blydskap voortsit.