Die beginsels van hulpverlening
Indeed, man wishes to be happy even when he so lives as to make happiness impossible. – Augustinus
Die beginsels van hulpverlening
In 2 Korintiërs 9:5 – 15 lê Paulus ‘n aantal beginsels vir hulpverlening neer.
- Wie karig saai, sal karig oes; en wie volop saai, sal volop oes. Die seëninge wat ons van God ontvang, is in verhouding met ons eie vrygewigheid.
- Elkeen moet gee soos hy hom in sy hart voorgeneem het. Ware vrygewigheid is ‘n saak vir die individu – daar is geen wetgewing nodig nie.
- Nie met teensin of uit dwang nie, want God het die blymoedige gewer lief.God hou van die persoon wat vrywillig gee en dan met blydskap.
- En God is by magte om aan julle alles in oorvloed te skenk, sodat julle in alle opsigte van alles genoeg kan hê en volop kan bydra tot die goeie werk.God gee aan diegene wat vrygewig is.
- Deur ons bemiddeling het julle vrygewigheid tot gevolg dat God gedank word, want die bediening van hierdie hulpbetoon voorsien nie alleen in die behoeftes van die gelowiges in Judea nie, maar bring ook oorvloedige dankbaarheid teenoor God mee.Vrygewigheid beteken nie net dat daar aan die behoeftes van die armes voorsien word nie, maar dit is ‘n teken van dankbaarheid teenoor God.
- Deur hierdie duidelike bewys van julle bereidheid om te dien, sal daar baie wees wat aan God eer toebring. Hulle sal Hom prys oor julle gehoorsaamheid aan die evangelie van Christus wat julle bely.
Leef ons hierdie beginsels in ons lewens uit?