Die evangelie en die koffieboontjie
All the time a person is a child he is both a child and learning to be a parent. After he becomes a parent he becomes predominantly a parent reliving childhood. -Benjamin Spock, pediater
Die evangelie en die koffieboontjie
C. Christopher Smith en John Pattison het onlangs ‘n boek, Slow Church, geskryf wat besig is om baie aandag te geniet. Ek gaan ‘n aantal blogs aan hierdie boek spandeer.
Die evangelie is soos ‘n koffieboontjie. Ons kan nie die smaak van koffie direk van die boontjie kry nie – ons ondervind dit indirek, want dit moet eers gerooster, gemaal tot ‘n poeier en dan moet kookwater daarop gegooi word. God wil hê dat ons vreugde in ons plaaslike geloofsgemeenskap moet ervaar, maar ons soek dit tevergeefs direk.
Ons ontdek vreugde soos ons deur die vuur gaan, gemaal word en vir mekaar uitgestort word. Hierdie proses van onsself gee vir mekaar is Jesus se manier. Ter wille van die vreugde wat in Hom in die vooruitsig was, het Hy die kruis verduur sonder om vir die skande daarvan terug te deins, en Hy sit nou aan die regterhand van die troon van God (Hebreërs 12:2).
In ons verbruikerskultuur word ons voortdurend gebombardeer met boodskappe wat ons uitnooi om geluk te soek – gewoonlik deur ons beursie oop te maak. Jesus sê iets ander – iets wat ons sukkel om te verstaan: Wie sy lewe wil behou, sal dit verloor; maar wie sy lewe ter wille van My verloor, sal dit terugkry (Matteus16:25). Dit is in die konteks van die plaaslike gemeente waar ons leer om vir mekaar uitgestort te wees.
Volgende keer kyk ons na stabiliteit.