Die idee van die wegraping [3]

Die idee van die wegraping [3] – Dirk Venter

Teksgedeeltes waarvan die bedoeling verkeerd verstaan word, wat bymekaar gevoeg word, en dan die wegrapingsidee vorm

• Matteus 24:15-28 plus Daniël 9:24-27 – die groot verdrukking (sewe jaar lank)

Die tweede teksgedeelte wat onbedoeld verkeerd uitgelê word en by 1 Tessalonisense 4:16-17 getel word om die wegrapingsidee verdere gestalte te gee, is Matteus 24:15-18 (saamgelees met Daniël 9:24-27).  Daar is geen twyfel daaroor nie: hierdie teksgedeelte waarsku gelowiges dat die aktiwiteit van die bose en die gevolglike swaarkry op aarde ʼn hoogtepunt sal bereik net voor die Wederkoms (Matteus 24:29).  Matteus 24:21 noem dit “‘n groot verdrukking… soos wat daar van die begin van die wêreld af nie was nie en ook nie weer sal wees nie”.

In Daniël 9:25 is daar sprake van sewe tydperke, wat dan letterlik uitgelê word om “sewe jaar” te verteenwoordig.  Let egter daarop dat hierdie tydperk waarin nood en swaarkry op aarde ʼn klimaks sal bereik, pas voor die Wederkoms van Christus sal wees (Matteus 24:29), en dat tydens hierdie (enigste) Wederkoms “al die volke van die aarde” verslae sal wees en Hom op die wolke sal “sien kom met groot krag en majesteit” (Matteus 24:30-31).  Die idee dat Christus eers ongemerk kom om die kerk te kom wegruk voordat hierdie groot verdrukking plaasvind, kan dus nie uit hierdie teksgedeeltes afgelei word nie, maar net daarby ingelees word.

Oor die moontlikheid van twee Wederkomste, hoef daar net op die eenvormigheid van Matteus 24-25 ten opsigte van “die koms van die Seun van die mens” gelet te word, dikwels verder beskryf as: “met majesteit” en “saam met die engele”.  Diegene wat die wegrapingsidee voorstaan, pas verskillende gedeeltes van hierdie twee hoofstukke op die verskillende “wederkomste” (eerste = wegraping, tweede = oordeel) toe, om ooreen te stem met hulle besondere weergawe van die verloop van sake.  Daar is egter in die teks self geen sprake van meer as een “koms van die Seun van die mens” nie.  Alles wat hier gesê word oor die Wederkoms, het betrekking op een en dieselfde “koms van die Seun van die mens”: ʼn eenmalige Wederkoms, waarvan almal kennis sal neem, en wat op die oordeelsmoment uitloop.  Die res van die Nuwe Testament is ook konsekwent in sy verwagting van ʼn enkele Wederkoms (vgl. 1 Korintiërs 1:7-8; Filippense 1:6, 10; 1 Tessalonisense 5:1-11; Titus 2:13; 2 Petrus 3:10-13; Handelinge 1:9-11 ens.)

Waar kom die idee vandaan dat die kerk die groot verdrukking gespaar gaan word, en dus eers weggeraap gaan word voordat dit aanbreek?

Daar word geredeneer dat God altyd sy mense uitred voordat Hy sy oordeel uitgiet.  Die redding van Noag en sy gesin voor die sondvloed, en die redding van Lot en sy gesin voor die verdelging van Sodom en Gomorra, dien as vernaamste voorbeelde hiervan.  Dus, word daar afgelei, sal God mos die kerk red (wegneem) voordat die groot verdrukking aanbreek?  Tel hierdie “wegneem”-beginsel by 1 Tessalonisense 4:17, wat skynbaar melding maak van hoe God dit hierdie keer gaan doen (deur ʼn skielike “wegruk” van dié wat glo, om Hom tussen Hemel en aarde te ontmoet), en jy kry die kern van die (bedelings-premillenialistiese) wegrapingsidee: God gaan die gelowiges letterlik tussen die ongelowiges uitruk, die lug in, om by Hom te gaan wees en so gespaar te word van die groot verdrukking wat kom.

Die geforseerde interpretasie van 1 Tessalonisense 4:17 is reeds uitgewys.  Maar daar is ook probleme met die “wegneem”-beginsel wat daarby getel word.  Die redding van Noag en sy gesin, en Lot en sy gesin, is wel goeie voorbeelde van hoe God sy mense uitred, teenoor die goddeloses wat “agtergelaat word” om deur sy oordeel oorweldig te word.  Die toepassing daarvan op die groot verdrukking is egter foutief.  Die gelowiges sal wel van God se groot oordeel gered word (wat op die ongelowiges uitgegiet gaan word na sy Wederkoms en die onderskeiding tussen gelowiges en ongelowiges voor die groot wit troon; vgl. Matteus 25:31-33, Openbaring 20:11-15).  Maar nêrens in die teksgedeeltes wat die groot verdrukking beskryf, word daar melding daarvan gemaak dat die gelowiges daarvan gespaar sal word nie.  Die groot verdrukking is nie (soos die bedelings-premillenium interpretasie aanvoer) ʼn ander bedeling tussen ʼn “eerste” en “tweede” wederkoms nie, maar bloot die klimaks van die huidige tydperk waarin ons leef, waaroor Christus ons gewaarsku het “in die wêreld sal julle dit moeilik hê; maar hou moed: Ek het die wêreld klaar oorwin” (Johannes 16:33).  Matteus 24 self waarsku dat “julle” (dit is die gelowiges) doodgemaak en gehaat sal word (24:10), nie dan mislei moet word nie (24:11, 23-27), moet bid dat “julle” nie in die winter of op die sabbat hoef te vlug nie omdat dit so ʼn groot verdrukking sal wees (24:20-21), en dus per implikasie daar sal wees wanneer al hierdie dinge gebeur.  Daar is dus nie in die teksgedeelte sprake daarvan dat die gelowiges die groot verdrukking gaan vryspring nie.

Lees gerus meer in:

DU RAND, J.   2007.  Die A – Z van Openbaring.   Vereeniging : CUM.

Outeur: Ds Dirk Venter