Jesus verskyn aan Tomas (20:24-29)
Jesus verskyn aan Tomas (20:24-29) – Francois Malan
‘My Here, en my God!’
20:24-25 Ons het reeds met Tomas kennis gemaak in 11:16 as ‘n lojale maar pessimistiese volgeling van Jesus, wat bereid is om saam met Jesus te sterf; en in 14:5 as iemand wat stadig is om te begryp en vrymoedig om dit te erken. Deur hom te onttrek van die dissipelgroep, waar hy hoort as een van die twaalf, het hy Jesus misgeloop. Sy reaksie op die dissipels se verruklike aankondiging: ‘Ons het die Here gesien!’ prikkel hom tot verset en is meer negatief as hulle spontane reaksie deur graf toe te hardloop op die vroue se aankondiging. Sy onredelike voorwaarde om te kan glo is ‘n voorbeeld van wat Jesus in 4:48 gesê het. Tomas wil eers sien en voel, dan glo, maar dan is dit weet en nie glo nie.
20:26 Volgens die Joodse inklusiewe telling van agt dae, was dit die volgende Sondagaand wat die dissipels weer in die huis byeen was. Volgens die Midde-Oosterse en Egiptiese gebruik om die dag van ‘n koning se kroning as die ‘koning se dag’ te noem, het die Christene Sondag genoem as die dag waarop die ware Here uit die dood opgestaan het om oor die hele skepping te regeer. Daarom het Sondag ‘die dag van die Here geword’ (Openb.1:10;vgl. 1 Kor. 16:2 se ‘op elke eerste dag van die week’ – 1983-vertaling: Sondag).
Tomas het hom intussen weer by die dissipelgroep se samekomste aangesluit. Soos die vorige Sondagaand verskyn Jesus weer plotseling tussen hulle met: ‘vrede vir julle!’ wat nou ook op die twyfelende Tomas gemik is.
20:27 Met Jesus se uitnodiging, wat Tomas se twyfelwoorde herhaal, oortuig Jesus vir Tomas van sy goddelike alwetendheid. Deur die merke aan sy hande en sy sy aan Tomas te wys, bevestig Hy sy identiteit, asook die realiteit van sy opstanding. Daarmee oortuig Hy vir Tomas dat sy Opgestane Here ook die Gekruisigde God is. Hy vermaan Tomas om nie ongelowig te wees nie, maar ‘n gelowige. ‘n Volgeling van Jesus moet die twyfel uit sy hart ban en met volle sekerheid in Jesus, die opgestane Here, glo.
20:28 Tomas is oorweldig deur die Here te verskyning en sy woorde aan hom. Sonder om Jesus aan te raak (20:29) bely Tomas uit die diepte van sy hart en oortuiging: ‘My Here en my God!’ Die twyfelaar uiter die grootste persoonlike belydenis van die opgestane Here – hy behoort aan Jesus, hy aanbid Jesus as sy God, en sal Hom voortaan dien as die Here wat die seggenskap oor sy lewe het. Hy vereer die Seun soos hy die Vader vereer (5:23), en deur geloof erken hy die waarheid van Joh.1:1: ‘en die Woord was God.’
Soos Johannes die oorwinning van Maria Magdalena se twyfel geskilder het as dié een uit die vroue wat Vrydagaand by die graf was en Sondag na Jesus gaan soek het, so skilder hy een van die twaalf dissipels se oorwinning oor twyfel of Jesus werklik opgestaan het. Vir Tomas nooi Jesus uit om Hom aan te raak – wat hy nie gedoen het nie. Vir hom is dit ‘n roepstem om nie oor-krities veraf te bly nie en dit lei tot sy aanbidding van die heilige God. Vir Maria weier Jesus dat sy Hom aanraak, om haar los te maak van ‘n te grote gemeensaamheid met die mens Jesus wat sy goddelike heiligheid vergeet. Maria en die ander dissipels word getuies van die opstanding van Jesus. Tomas bely die godheid van die Opgestane Heer (die Griekse teks het die bepaalde lidwoord ‘die’ by Here en God; die Here van my en die God van my – nie dat Jesus soos ‘n God is nie, maar dié God, die ware God)
20:29 Anders as die 1983-vertaling, is die eerste sin in vers 39 Jesus se verklaring van ‘n waarheid en nie ‘n vraag aan Tomas nie. Met Tomas se belydenis is die tema van twyfel afgehandel. Omdat hy gesien het, het hy nou insig en glo hy vas (twee werkwoorde in die voltooide/perfekte vorm). Maar dié wat nie vir Jesus gesien het nie, en geglo het, almal wat op grond van die woord van die apostels en hulle volgelinge tot oortuiging kom, noem Jesus gelukkiges, geseëndes – want geloof kom deur die werk van die Heilige Gees in die hart van ‘n mens, wat die woord hoor en dit aanneem (Rom.10:17). Geloof is ‘n bewys dat die Vader hom/haar aan Jesus gegee het en getrek het (6:37-40,44,65; 17:2) . Hulle is gelukkig omdat hulle direkte toegang tot Jesus en die Vader verkry (1 Petr.1:8-9).
Skrywer: Prof Francois Malan