Ons het reeds na die sabbat in die Ou en die Nuwe Testamente gekyk. Nou gaan ons na die Sabbatviering van die Jode vandag kyk. Ons moet egter versigtig wees, want soos Christene is die Jode nie ‘n homogene groep nie. Wat hier beskryf word is een tradisie – daar is ook ander tradisies.
In die vorige artikel het ons na ‘n kort oorsig oor die Sabbat in die Ou Testament gekyk. Ons kyk nou na die Nuwe Testament.
Die Sabbat (ook Shabbat of Shabbas) is die rusdag. In die Bybel is dit ‘n dag van rus en ‘n tyd vir aanbidding. Dit is die sewende dag van die week en strek van Vrydag sononder tot Saterdag sononder – eintlik totdat daar drie sterre in die lug is. Gedurende hierdie tyd staak Jode alle gewone werksaamhede. Daar is ‘n verskil in die benadering tot die Sabbat in die Ou en Nuwe Testament.
Judas was een van Jesus se twaalf apostels. In die lys van dissipels verskyn sy naam telkens laaste (Matteus 10:4; Markus 3:19; Lukas 6:16). Hy word veral onthou vir die soen waarmee hy Jesus in die tuin van Getsemane verraai het. Judas is die Griekse vorm van ‘n algemene Hebreeuse naam: Jehuda (dit beteken God word geloof). Die oorsprong van Iskariot is onseker.