“Prayer is the solemn and religious offering up of devout acknowledgments and desires to God, or a sincere representation of holy affections, with a design to give unto God the glory due unto his Name thereby, and to obtain from him promised favours, and both through the Mediator.” – Matthew Henry

 ‘n Nuwe Kategismus: Vraag 18

Vraag:

Sal God toelaat dat ons ongehoorsaamheid en afgodery ongestraf bly?

 

Antwoord:

Nee. Elke sonde is teen die oppermag, heiligheid en goedheid van God en teen sy regverdige wet. God is met reg kwaad oor ons sondes en sal dit straf in sy regverdige oordeel, beide in hierdie lewe en die lewe wat nog kom. [Onderstreepte gedeelte is die antwoord vir kinders.]

 

 

Teksvers:

Dit moet julle goed besef: iemand wat ontug pleeg, onsedelik lewe of ‘n gierigaard is – want gierigheid is afgodery – het nie deel aan die koninkryk van Christus en van God nie. Moenie dat iemand julle met allerlei onwaarhede mislei nie, want daardeur kom die straf van God oor die mense wat aan Hom ongehoorsaam is (Efesiërs 5:5 – 6)

 

Kommentaar:

As Jesus nie seker gemaak het van ons posisie nie, sou ons tot ons vernietiging geval het. Adam het geval en as ons federale hoof, het ons in hom geval …”God, sê die apostel, het almal onder die sonde ingesluit.”  Wat is sonde anders as ‘n oortreding van die wet; die sonde lei tot die dood, elke oortreding van die wet lei tot verdoemenis … ons moet sterf, ons is wetlik dood …On het God se wet verbreek, en is dus aan die ewige verdoemenis onderworpe … elkeen van ons, sonder uitsondering; ons is almal op dieselfde vlak … dit is nie grootheid of uitwendige verskille  wat ‘n verskil maak aan die toestand van die siel nie … Dit is ons houding teenoor God, ons het in oortredings en sonde geleef en is dus wetlik dood … Maar afgesien van die wetlike dood is daar ‘n geestelike dood en die gevolge daarvan is die ewige dood as ons in daardie toestand sterf. Dan sterf ek vir altyd, dit wil sê ek is ‘n skepsel wat vir ewig van God verban is. Dit is onmoontlik om te weet of te waardeer die lewe wat Jesus Christus aan ons oorgedra het toe Hy na die wêreld gekom het, sonder om die aard van die dood waarvan Hy ons verlos, te oorweeg.

 

Hierdie kommentaar  is deur George Whitefield (1714 –1770) geskryf. Hy was ‘n Engelse Anglikaanse leraar wat 13 keer oor die Atlantiese oseaan gevaar het. Vir 34 jaar preek hy dwarsdeur Engeland en Amerika. Dit was deel van wat bekend staan as die Groot Ontwaking. Sy stem kon oor groot afstande gehoor word. Dit word gesê dat hy by een geleentheid vir meer as 30 000 mense in die opelug gepreek het. Hy het meer as 18 000 preke gepreek – minder as 90 het behoue gebly.

 

Uit: “Sermon LXXI: Neglect of Christ, The Killing Sin” in Sermons on Important Subjects by the Rev. George Whitfield (London: Fisher, Son & Jackson, 1832), 741–743.

 

Verdere leesstof:

 “Mortality” en “Judgment Seat” in Concise Theology, by J. I. Packer.

 

Gebed:  

Het die Seun van God mens geword en aan die kruis gesterf, net om die fondament vir ‘n nuwe godsdienstige denominasie in die wêreld te lê? Om die onderwerp van gesprekke af en toe te word? Of is dit dat Hy die hoop van die skuldiges en die verlosser van sondaars is – die voorwerp van hulle vertroue, van hulle liefde en van hulle onvoorwaardelike gehoorsaamheid? … As Christus nie joune is nie; as jou hart nie aan Hom toegewy is nie; en as jy in daardie toestand sterf, is die beter dat jy nooit gebore was nie. Mag die Here jou red  van die toorn wat kom en jou vir die hemelse toestand voorberei. Amen.

 

Hierdie gebed is deur Abraham Booth (1734–1806) geskryf.  Hy was ‘n Engelse Baptiste prediker. Hy was pastor van Prescot Street Church in Whitechapel, Londen vir 35 jaar. Hy was ook die stigter van wat tans as Regents Park College vir die opleiding van leraars  in Oxford is. Sy bekendste werk was The Reign of Grace.

Hierdie gebed kom uit “An Address at the Interment of Mr. Joseph Swain” in Works of Abraham Booth: Late Pastor of the Baptist Church, Volume 3 (London: Button, 1813), 289–290.

Copyright © 2012 by Redeemer Presbyterian Church

We encourage you to use and share this material freely—but please don’t  charge money for it, change the wording, or remove the copyright information. Ek het slegs die gedeeltes vertaal.

 “Prayer is the breath of the new creature.”  Richard Baxter,

 

‘n Nuwe Kategismus: Vraag 17

Vraag:

Wat is afgodery?

 

Antwoord:

Afgodery is om te vertrou vir ons hoop en geluk, betekenis en sekuriteit op dinge wat geskep is, en nie op die Skepper nie.

 

 

Teksvers:

Omdat, al weet hulle van God, hulle Hom nie as God eer en dank nie. Met hulle redenasies bereik hulle niks nie, en deur hulle gebrek aan insig bly hulle in die duister … Dit is hulle wat die waarheid van God verruil vir die leuen. Hulle dien en vereer die skepsel in plaas van die Skepper, aan wie die lof toekom vir ewig (Romeine 1:21 en 25).

 

Kommentaar:

Wat beteken dit om ‘n god te hê? Of: wie is jou God? Antwoord: Dit is enigiets waarna ons kyk vir die goeie of ons toevlug in nood – dit is wat god beteken … die vertroue en geloof van die hart. Niks anders maak God en afgod nie … aan wie jy jou hart geen en aan wie jy jou lewe toevertrou, is jou God … Baie mense verbeel hulle dat hulle God en alles wat hulle nodig het,  het as hulle geld en eiendom het. Hulle vertrou hierop, spog hieroor en voel … onbeweeglik veilig … Maar kyk, hulle het ook ‘n god. Sy naam is Mammon, dit is die geld en eiendom aan wie hulle hulle hele harte gegee het. Mammon is die wêreld se gunsteling afgod. Iemand wat geld en eiendom het, het ‘n gevoel van sekuriteit en voel gelukkig en vreesloos … Aan die ander kant, iemand wat niks het, voel onseker en angsbevange asof hy nog nooit van God gehoor het nie … Net so het iemand wat roem op sy groot geleerdheid, intelligensie, mag, spesiale voordele, familieverbintenisse en wat hulle eer en op hulle vertrou ook ‘n god – nie die een ware God nie. Die bewys hiervoor is wanneer mense arrogant, verseker en trots is omdat hulle so baie besittings het, maar as hulle desperaat is as hulle dit nie het nie of dit verloor. Ek herhaal: om ‘n god te hê, beteken om iets te hê waarop jou hart volkome vertrou.

 

Nou kan ons maklik sien wat dit beyeken en hoeveel die eerste gebod vereis. Dit vereis dat ‘n mens se hele hart en al sy vertroue aan God alleen gegee word en aan niemand anders nie … Die ware aanbidding en diens aan God, dit wat Hom gelukkig maak en wat Hy ook vereis en wat, as ons dit nie doen nie, kan lei tot sy ewigdurende toorn … gebeur wanneer jou hart al sy vertroue op Hom rig en nie toelaat dat ons van Hom losgeskeur word nie;  dit beteken dat ek alles op aarde waag vir Hom en alles los vir Hom. Jy kan maklik sien hoe die aarde niks anders as vals aanbidding en afgodery beoefen nie. Elkeen het vir homself ‘n besondere god opgerig na wie hy kyk vir voordele, hulp en vertroosting … Afgodery bestaan nie net uit die oprig van ‘n beeld en die aanbidding daarvan nie; dit gebeur primêr in die hart wat elders kyk as na die een God en wat hulp en vertroosting soek in dinge wat gemaak is.

 

Daar is ook vals aanbidding, die hoogtepunt van afgodediens wat vertroosting en redding soek in hulle eie werke en glo dat hulle die hemel kan ingaan deur God onder ‘n verpligting  te plaas … wat alles self wil verdien deur hulle werke … Wat is dit anders as om God in ‘n afgod te verander en waar die aanbidder homself as sy eie god beskou. Ons moet op God alleen vertrou, na Hom opsien en verwag om net goeie dinge van Hom te ontvang. Ondersoek jou hart deeglik en jy sal weet of jy God alleen aanvaar of nie? Glo jy in jou hart dat jy net goeie dinge van God sal ontvang, veral as jy probleme of behoeftes het? Gee jou hart alles op wat nie God is nie? Dan het jy die een ware God. Of is jou hart geheg en vertrou op iets anders waarvandaan jy verwag om meer goed en hulp sal kry as van God? En as dinge skeef loop vlug jy na Hom of weg van Hom? Dan het jy ‘n ander god – ‘n vals god, ‘n afgod.

 

Hierdie kommentaar is deur Martin Luther (1483 – 1546) geskryf. Hy was ‘n Duitse Protestantse pastor en professor van teologie. Hy was die seun van ‘n mynfamilie. Dit was beplan dat hy ‘n advokaat sou word, maar  gaan na ‘n klooster. Op 31 Oktober 1517 spyker hy sy 95 leerstellings teen die deur van die kerk in Wittenberg vas. Dit lei tot die hervorming. Sy weiering om sy leerstellings terug te trek nadat Pous Leo X en Keiser Karel V dit geëis het, lei tot sy uitbanning uit die kerk. Luther het baie werke geskryf, insluitend sy klein en groot kategismusse en het honderde preke gelewer in kerke en by universiteite.

Hierdie kommentaar kom uit Luther se Groot Kategismus  (St. Louis, MO.: Concordia, 1978), 13–17.

 

Verdere leesstof:

 “General Revelation” en “Guilt” in Concise Theology, deur J. I. Packer.

 

Gebed:

 O God, die lig van elke hart wat U sien, die lewe van elke siel wat U liefhet, die sterkte van elke verstand wat U soek, gee aan my die wil om standvastig vas te hou aan u heilige liefde. Stort U uit in my hart en laat dit oorvloei sodat ek so volledig met U vervul sal wees, dat daar geen ruimte vir nietige trots sal wees nie. Ek is skaam en moeg om soos die wêreld te leef; die sig en hoor van verbygaande voorwerpe pla my: help my, my God, teen die aanslag hiervan. Wees U die vreugde van my hart; neem dit vir Uself, en bly U daar vir altyd, sodat ek alles hier onder kan agterlaat, dat ek U alleen kan dien en in U alleen kan woon.

 

Hierdie gebed is deur Augustinus  (354 – 430), die Biskop van Hippo in Noord-Afrika geskryf.  Hy was ‘n teoloog en filosoof. Beide die Katolieke en Anglikaanse Kerk beskou hom as ‘n heilige. Hy skryf oor sy bekering in sy Confessions, sy bekendste boek. Hy was ‘n produktiewe skrywer en het geskryf in Latyn Baie van sy werke het behoue gebly – honderde titels. Dit sluit in apologetiese werke, werke oor Christelike leerstellings en kommentare en meer as 350 preke wat behoue gebly het.

Hierdie gebed kom uit  Pious Breathings: Being the Meditations of St Augustine, his Treatise of the Love of God, Soliloquies and Manual, (London: J. Nunn & Co., 1818), 29–31.

 

Copyright © 2012 by Redeemer Presbyterian Church

We encourage you to use and share this material freely—but please don’t  charge money for it, change the wording, or remove the copyright information. Ek het slegs die gedeeltes vertaal.

It is only our bad temper that we put down to being tired or worried or hungry; we put our good temper down to ourselves. –C.S. Lewis

 ‘n Nuwe Kategismus: Vraag 16

Vraag:

Wat is sonde?

 

Antwoord:

Sonde is om God te verwerp of te ignoreer in die wêreld wat Hy gemaak het; om teen Hom in opstand te kom deur sonder enige verwysing na Hom te leef; om nie te doen  of te wees wat Hy van ons in sy wet verwag nie – dit lei tot ons dood en die disintegrasie van die hele skepping. [Die gedeelte wat onderstreep is, is die antwoord vir kinders.]

 

 

Teksvers:

Elkeen wat sonde doen, oortree die wet van God. Sonde is immers oortreding van die wet van God (1 Johannes 3:4)

 

Kommentaar:

Vanaf die oomblik dat ‘n mens van God as God en van homself as self bewus word, word die verskriklike alternatief van kies tussen God en self as middelpunt geopen. Hierdie sonde word daagliks deur jong kinders en onkundige mense gedoen, maar ook deur gesofistikeerde mense – deur mense wat alleen is en mense wat in ‘n gemeenskap lewe. Dit is die val in elke individuele lewe, en in elke dag van elke individu se lewe – die basiese sonde agter alle ander spesifieke sondes. Op hierdie oomblik doen ek en jy dit  of is op die pad om dit te doen of is op pad om daarvoor vergifnis te vra. Ons probeer, as ons wakker word, om die nuwe dag aan God se voete te lê; maar voor ons klaar geskeer het, word dit ons dag en God se deel word gesien as iets wat ons uit ons “eie sak” moet betaal – ‘n aftrekking wat, volgens ons, ons eie behoort te wees.

 

Hierdie kommentaar is deur C. S. Lewis geskryf. Hy was Professor in Engelse literatuur aan die Oxford Universiteit en later die hoof van die Departement Engels aan Cambridge Universiteit. Hy skryf literêre kritiek, kinderliteratuur, fantasieliteratuur en teologie. Hy is veral bekend vir sy werke soos Mere Christianity, The Screwtape Letters, en The Chronicles of Narnia. ‘n Lid van die Anglikaanse Kerk is sy bekering na die Christelike geloof deur sy kollega en vriend J. J. R. Tolkien beïnvloed.

Hierdie kommentaar kom uit The Problem of Pain (New York: HarperCollins, 1940), 70.

 

Gebed:

O Heer, ontneem my nie van my hemelse seëninge nie.

O Heer, verlos my van die ewige straf.

O Heer, ek het in my gedagtes en denke gesondig, in woord en daad, vergewe my.

O Heer, verlos my van die kleinheid van my siel en hardheid van my hart.

O Heer, verlos my van alle versoekings.

O Heer, verlig my hart wat deur bose begeertes verduister is.

O Heer, ek as mens het gesondig: Sal U, as God,  in liefdevolle deernis my vergewe.

O Heer, stuur u genade om my te help om u Naam te verheerlik.

O Heer Jesus Christus, maak my u dienaar in die boek van die lewe.

O Heer my God, alhoewel ek niks goed in u oë gedoen het nie, gee aan my in u genade, die wil om te begin om goed te doen.

O Heer, sprinkel op my hart die dou van u genade.

O Heer van hemel en aarde, dink aan my, u sondige dienaar, koud van hart en onrein, in u koninkryk

O Heer. Ontvang my as ek bely.

O Heer, moenie my verlaat nie.

O Heer, moenie my in die versoeking lei nie.

O Heer, laat ek aan die goeie dink.

O Heer, gee aan my trane, dat ek die dood en ‘n gevoel van vrede onthou.

O Heer, gee aan my die krag om my sondes te bely.

O Heer, gee aan my nederigheid, barmhartigheid en gehoorsaamheid.

O Heer, gee aan my volharding, groothartigheid en teerheid.

O Heer, plant in my hart die wortel van alle seëninge en die vrees vir U.

O Heer, verseker dat ek U met my hele hart en siel kan liefhê en U gehoorsaam in alles wat ek doen.

O Heer, beskerm my teen bose mense en duiwels en passies en alle ander onwettige dinge.

O Heer, U ken u skepping en wat U daarvoor wou gehad het, mag u wil ook in my, ‘n sondaar, vervul word.

U is geseën vir ewig. Amen.

 

Hierdie gebed is deur Johannes Chrusostomos  (347 – 407) geskryf. Hy was die aartsbiskop van Konstantinopel. Gebore in Antiogië kry hy later die naam Chrusostomus, wat “goue mond” beteken, want hy kon so goed preek. Hy word deur beide die Oosters-Ortodokse en Rooms-Katolieke Kerke as ‘n heilige beskou. Hy is bekend vir sy Divine Liturgy of St. John Chrysostom, en sy goot aantal preke – insluitend 67 oor Genesis, 90 oor die Matteus-evangelie en 88 oor die Johannes-evangelie.

Hierdie gebed kom uit “A Prayer by John Chrysostom: According to the Number of the Hours of the Day and Night” (daar is 24 van hulle) in A Manual of Eastern Orthodox Prayers (New York: St Vladimir’s Seminary Press, 1983), 14–15.

Ambition is like hunger; it obeys no law but its appetite. -Josh Billings,

‘n Nuwe Kategismus: Vraag 14

Vraag:

Het God ons so gemaak dat dit vir ons onmoontlik is om sy wet te onderhou?

 

Antwoord:

Nee, maar as gevolg van die ongehoorsaamheid van ons eerste ouers, Adam en Eva, het die hele skepping in sonde verval.  Ons is almal in sonde en skuld gebore, korrup/bedorwe van aard en nie in staat om God se wet te onderhou nie. [Onderstreepte gedeeltes is die antwoord vir kinders.]

 

 

Teksvers:

Deur een mens het die sonde in die wêreld gekom en deur die sonde die dood, en so het die dood tot al die mense deurgedring, omdat almal gesondig het (Romeine 5:12)

 

Kommentaar:

Ek glo dat God aan die begin die hemel en die aarde gemaak het met die verskeidenheid inwoners. Laastens, en uitstaande onder sy verbasende verskeidenheid van skepsels van sy almagtige mag en oneindige vaardigheid … het Hy die mens gemaak en hom meester van hierdie wêreld gemaak. Man en vrou het Hy hulle gemaak, na sy eie beeld, eerlik, onskuldig en heilig; die mens het die vermoë om sy vrygewige Skepper te dien en te verheerlik … ek glo die mens het nie lank in hierdie heilige en gelukkige omstandighede geleef nie; maar, oorgelaat aan die vryheid van sy eie wil het hy die wet  wat sy Skepper en Here gemaak het, oortree. Gevolglik verval hy in ‘n staat van skuld, verdorwenheid en vernietiging. En, omdat hy nie net die natuurlike, maar ook die federale hoof en verteenwoordiger van sy ongebore nageslag was nie, het sy hele nageslag in hom gesondig en saam met hom geval. Die skuld van sy eerste sonde is oorgedra en ‘n verdorwe natuur volg vir almal wat sy nageslag is. Daarom is alle mense van nature kinders van die toorn, teen alles wat geestelik goed is, geneig tot die bose, dood in die sonde onder die vloek van die regverdige wet … Uit hierdie toestand is daar geen verlossing behalwe deur Jesus Christus, die tweede Adam, nie.

 

Hierdie kommentaar is deur Abraham Booth (1734 – 1806), ‘n Engelse Baptiste leraar, geskryf. Hy was pastor van die Prescot Street kerk in Whitechapel, Londen, vir 35 jaar. Hy was ook die stigter van wat vandag die Regents Park College vir die opleiding van leraars in Oxford is. Sy bekendste werk is The Reign of Grace.

 

Hierdie kommentaar kom uit  “Confession of Faith” in Works of Abraham Booth: Late Pastor of the Baptist Church, Volume 1 (London: Button, 1813), xxxi–xxxii.

 

Verdere Leesstof:

 “The Fall” en “Inability” in Concise Theology, deur J. I. Packer.

 

Gebed:

Ons Vader, as ons u beskrywing van die menslike natuur lees, is ons seker dit is waar, want U het die mense sedert sy sondeval gesien, en U is in u hart bedroef oor hom … dit is vir ons ‘n wonder dat U hoegenaamd na die mens kyk, die haatlikste voorwerp in die skepping, want hy het u Seun doodgemaak, omdat hy herhaaldelik in opstand teen u regverdige en heilige wet kom. Tog, daar is niks wat vir U meer plesier verskaf as om die mens te sien nie, want Jesus was ‘n mens; sy helder heerlikheid bedek al ons sondes; die reinheid en volmaaktheid van sy gehoorsaamheid skyn soos die son te midde van donkerte. Om sy onthalwe is U tevrede en woon in ons … En nou, Here,  vir die paar dae wat nog vir ons oorbly op aarde, laat ons uitroep: “Kyk, die Lam!” Leer ons harte om altyd van u liefde bewus te wees en ons lippe – stel hulle in staat om met U hulp die verhaal van die kruis na die beste van ons vermoë te verduidelik. … Here, vergewe ons ons sondes; Here, heilig ons; Here, lei ons in moeilike tye; Here, voorsien aan ons behoeftes. Die Here leer ons; die Here maak ons volmaak; die Here vertroos ons; die Here maak ons gereed  vir ons ontmoeting vir die wederkoms van sy Seun uit die hemel.

 

Hierdie gebed is deur Charles Haddon Spurgeon (1834 – 1892) geskryf. Hy was ‘n Engelse Baptiste prediker. Hy word die pastor van New Park Church (later die Metropolitan Tabernacle) in Londen toe hy net 20 jaar oud was. Hy het gereeld vir meer as 10 000 mense gepreek sonder enige klankversterking. Hy het baie geskryf. Toe hy dood is het hy amper 3 000 preke gepreek en 49  volumes – kommentare, gesegdes, liedere en dagstukke – geskryf.

 

Hierdie gebed kom uit: “Prayer VII: Let All the People Praise Thee” in Prayers from Metropolitan Pulpit: C. H. Spurgeon’s Prayers (New York, Revell, 1906), 43–47.

 

Copyright © 2012 by Redeemer Presbyterian Church

We encourage you to use and share this material freely—but please don’t  charge money for it, change the wording, or remove the copyright information. Ek het slegs die gedeeltes vertaal.