Die gemeente se uitreikbediening het misluk

In die verlede was Suid-Afrika hoofsaaklik ‘n Christelike nasie. Is dit nog die geval? Die kultuursentrum vandag is die markplein en nie die kerkgebou nie. Ons kan nie meer net binne die vier mure van die kerk lewe nie.

Petrus se eerste brief is ‘n bespreking van hoe Christene  betrokke kan raak by die wêreld om hulle – ‘n wêreld wat min in gemeen met hulle het. Onthou hy skryf aan Christene wat deur die Romeinse keiser onderdruk word – ‘n wêreld waarin Christene gehaat en mishandel word. Petrus sê vir hulle: Omdat die Here dit wil, moet julle julle onderwerp aan elke  menslike owerheid, of dit nou die keiser as hoogste gesag is, of die goewerneurs as sy gevolmagtigdes wat dié wat kwaad doen, moet straf, maar dié wat goed doen moet prys. Dit is die wil van God dat julle deur goed te doen, ‘n einde sal maak aan die kwaad wat mense sonder begrip uit onkunde praat (1 Petrus 2:13 – 15).

Christene is anders as die wêreld om hulle. Petrus noem hulle  vreemdelinge en bywoners. Christene moenie soos die wêreld word nie, maar Christene moet ook nie die ongelowige wêreld om hulle onderdruk nie.

As jy wil misluk as Christen in ‘n post-Christen wêreld, moet jy hierdie riglyne volg (onthou dit is dinge wat jy nie moet doen nie):

• Moenie betrokke raak by die wêreld buite die kerkmure nie. In die verlede kon Christene nog hulle stempel afdruk sonder om die kerkgebou te verlaat – dit is net nie meer moontlik nie. As jy ‘n verskil in die wêreld wil maak, moet jy buite die kerkmure kom.
• Moenie kragte met nie-Christene saamspan om iets goed te bereik nie. Ons trek graag grense – met hierdie mense kan ons betrokke raak, maar nie met daardie mense nie. Kry dinge van gemeenskaplike belang en werk saam.
• Christene moet nooit hulle regering ondersteun nie. Baie Christene weier selfs om vir hulle regering te bid, ten spyte daarvan dat dit ‘n Bybelse opdrag is. Onderwerping beteken nie dat jy met alles wat die leiers doen, saamstem nie.
• Christene moet altyd hulle liefde vir hulle land en God meng. Nasionalisme is die liefde vir jou land bo alle dinge – dit is ‘n afgod. Jy is eerstens ‘n burger van die koninkryk van God en daarna burger van jou land. Jou eerste lojaliteit is die koninkryk van God.
• Christene moenie geregtigheid buite die kerkmure nastreef nie – ongelowiges is nie hulle bekommernis nie. Liefde vir jou naaste sluit ongelowiges in. Jy moet almal in nood probeer help – al is hulle nie Christene nie.
• Christene moet hulle punte maak – nie ‘n verskil nie. Jy gaan niemand verander deur op hom te skreeu nie – jy moet eers oor hom bekommerd wees. Jy moet mense die geleentheid gee om hulle eie gedagtes en menings te deel anders gaan hulle jou nooit genoeg vertrou om na jou gedagtes en menings te luister nie.

Daar is een belangrike beginsel wat beskryf hoe Christene in ‘n post-Christen wêreld optree: Gedra julle altyd goed onder die heidene sodat, al praat hulle kwaad van julle asof julle misdadigers is, hulle julle voorbeeldige lewe kan sien en God God kan verheerlik op die dag van afrekening (1 Petrus 2:12).