“For, if we have not charity, we are not Christians: charity is the great duty of Christians.” – George Whitefield

Watter soort diversiteit verkondig die kerk?

Meeste van ons dink onmiddellik in etniese diversiteit. Hierdie bekommernis is edel. Maar as ons diversiteit net as etniese diversiteit sien, mis ons ‘n groot deel van die boodskap van Efesiërs 3. Hier word na die veelvuldige agtergronde verwys waar eenheid net moontlik is deur die evangelie. Daar is ‘n groot verskeidenheid van hindernisse wat die plaaslike gemeente moet oorbrug:

• Ouderdom: Ons sien dit nie dikwels in die wêreld nie. Daar kry ons dikwels ‘n skeiding tussen oud en jonk. Selfs in ons gemeentes skei ons die jeug van die seniors.
• Ekonomie: Ons weet dat ryk mense dinge vir arm mense doen, maar dan onttrek hulle hulle na die gemak van ander ryk mense. Dit mag nie in die gemeente gebeur nie. Lees net Jakobus 2:8 – 9: Maar as julle die mense na die uiterlike beoordeel, doen julle sonde en veroordeel die wet van God julle as oortreders.
• Politiek: Die plaaslike gemeente moet hom sterk oor morele sake uitspreek, maar nie oor die openbare politiek nie.
• Sosiale vermoë: Vind mense met min sosiale vermoëns die gemeente koud en onpersoonlik – net soos die wêreld daar buite?
• Kultuuragtergrond: Almal moet iets opoffer. Ons moet dikwels ons belange vir ons broers en susters opoffer.

Hierdie oorbrugging van grense, as die gemeente dit suksesvol deurvoer, verbaas die wêreld om ons. Dat ‘n gemeente bestaande uit mense van so baie verskillende agtergronde as ‘n enkele gemeenskap kan funksioneer, verbaas mense