03 September: Ons moenie mense rondom ons laat rou nie. – Jan van der Watt

Gal 5:19-6:10 (fokus 5:19-26)

 Maartin Luther, die kerkhervormer, se vrou het eenmaal met pikswart klere in die kombuis ingestap. Verbaas het Luther gevra wie dood is. “God”, antwoord sy ewe. Luther vermaan haar dadelik. Hoe kan sy so oor God praat? “Jammer”, sê sy toe, “ek het gedink God is dood, want jy het in die laaste tyd so geleef”.

Luther se vrou het blykbaar begin raaksien dat daar droogte in Luther se geestelike lewe begin kom het – geestelike droogte wat die vrug van die Gees laat verlep het. Die vrug wat so begin verlep is die dinge in jou lewe wat jy nie kan wegsteek as God se Gees in jou lewe werk nie. Dit is nie buitengewone soort vrugte nie… dis alledaagse dinge, soos om iemand te help, om vriendelik te wees, om so tussen jou eie belange deur ander sʼn ook raak te sien, om nie te ongeduldig te raak nie. Dit is mos die soort van dinge wat nie te moeilik is om te doen nie, maar tog gou verlep as ons ons oog nie stewig op God gevestig hou nie.

Dit is juis díe dinge wat ander sal raaksien as ons dit doen… of nie doen nie. Ons kan nie wegsteek as ons verby iemand stap wat ons nodig het, of dat ons bekendstaan as “mnr Ongeduld” nie. Sulke vrugte wil God nie aan sy bome sien wat Hy langs sy waterstrome geplant het nie.

Ja-nee, ons moenie mense rondom ons laat rou omdat hulle nie meer God se vrug in ons lewens sien nie.