1 Desember: Nie lyding nie, maar onwrikbare gehoorsaamheid.– Jan van der Watt

1 Pet 4:12-19 (fokus 4:12-19)

“Christene moet swaarkry” (1 Pet 4:12). Toe Petrus dit geskryf het, het hy waarskynlik nie geweet watter invloed hierdie woorde op Christene sou hê nie. Martelare deur die eeue het hierdie woorde aangegryp en is daarmee tronke, brandstapels, of arenas met wilde diere in sonder om ʼn oog te knip. Hulle was oortuig hulle doen net wat die Bybel van hulle vra. Party van hulle wou selfs doelbewus gemartel word om so te bewys dat hulle tot die dood toe aan die Here gehoorsaam is (en ʼn plekkie in die hemel verseker).

Die spreuk is waar: die kerk het uit die bloed van die martelare gegroei. In die eerste eeue het die onverskrokke toewyding van die martelare hulle vyande aangegryp. Iemand wat bereid is om sy lewe so te gee, moet darem sowaar glo aan die waarheid waarvoor hy sterf. Dieselfde het in die twintigste eeu in Korea gebeur. Dit het die kerk geword wat die vinnigste in die wêreld gegroei het omdat Christene ten spyte van die vreeslikste martelinge onvoorwaardelik vas bly staan het.

Tog verstaan ons Petrus verkeerd as ons dink hy het bedoel dat om Christen te wees beteken dat ons móét ly. Nee, wat ons móét doen is om onwrikbaar aan die Here gehoorsaam te bly, selfs al vra dit van ons opoffering en lyding. Die Here gaan nie eendag vra hoe baie jy vir Hom gely het nie, maar hoe onverskrokke jy in jou toewyding en diens aan die Hom was, al het dit jou wat gekos.

As daar iewers op jou pad lyding ter wille van die Here gevra word, betaal die prys gewilliglik.