17 November: Waardeer mense vir wie hulle is en nie vir wat hulle dra nie. – Jan van der Watt

Jak 2:1-13 (fokus 2:1-7)

Moenie dink ons kry nie aspoestertjie verhale in die Bybel nie. Hier in hf 2 lees ons van twee mans wat by die kerk aankom: ‘n ryke met die pragtigste klere aan en ‘n arme. Die ryke word met oop arms ontvang en die beste plek gegee. Die arme moet maar daar eenkant gaan staan. Maar toe God daar kom, laat Hy die arme dadelik nader staan en die aspoestertjie verhaal begin. God gee vir hom een van die beste plekke, want vir God tel klere, geld en sulke dinge nie. Dit is nie waaraan Hy mense meet nie. Vir Hom tel mense as mense. Hy sien nie geld of status raak nie, maar mense. Almal is vir Hom ewe belangrik. So sien God die aspoestertjies van die lewe raak… mense by wie ander verbystap, mense in wie ander nie belangstel nie. By hulle stop God, want hulle is vir Hom belangrik.

Ons moet ook na mense kyk soos God dit doen. Ons mag nie dat klere of die blink dinge van die lewe die maatstaf word waaraan ons ander mense meet nie. Ons moet verby die klere, status en rykdom kyk en die mens raaksien. Dikwels is dit juis die mens in die ryk klere wat stukkend en gebroke is, wat regtig ons liefde en hulp nodig het. Maar as ons in sy klere of blink kar vaskyk sien ons nooit die mens in nood raak nie. Aan die ander kant neem ons dikwels die bietjie selfrespek wat die man met die arm klere nog oor het van hom weg deur hom eenkant toe te skuif, net omdat ons nie van sy klere hou nie.

Nee, God wil hê ons moet mense raaksien vir wie hulle is. Om dit so te stel, God het mense gemaak, en mense het klere gemaak. Ons moet eerder in sy skepsele belangstel as in die lappe wat deur mensehande geweef is.

Waardeer ‘n slag die mense rondom jou vir wie hulle is en nie vir wat hulle dra nie – van die hekwag tot by die baas in die groot kantoor. Mense is kosbaar. Hanteer hulle so.