18 Junie: Gaan aanbid!. – Jan van der Watt

Rom 1:18-32 (fokus 1:18-32)

ʼn Vriend van my sê altyd: “Ek gaan die Here aanbid”. Dan gaan hy na sy stukkie grond toe in die bosveld. Een dag vat hy my saam om te gaan “te gaan aanbid”. Toe verstaan ek hom beter.

As ʼn mens teen die heuweltjie uitstap en die vlakte lê onder jou met die vaal-groen bosse tot teen die horison waar die son sy kop begin knik om te gaan slaap… dan oorweldig iets jou. Jy weet jy is nie alleen nie, al is dit net die besies se eentonige geluid wat die stilte breek. Ja, jy is nie alleen nie, want jy kan ‘n Kunstenaarshand aanvoel: die hemel wat met pragtige hale van goudgeel en sagte rooi sonstrale beskilder is, die wolkies wat soos oorkookmelk teen die bergie hang, laat jou wéét: Hy is dáár. Dan aanbid jy… nie net omdat jy oorweldig word deur skoonheid nie, maar omdat jy dankbaar is om deel hiervan te wees. Dankbaar omdat jy die Here kan ken wat alles gemaak het.

Dit is wat Rom 1:20 ook bedoel. Niemand het God nog ooit met die oog gesien nie, maar as jy in sy skepping kom, weet jy Hy is dáár.

Gaan sit op die Here se skoot en aanbid Hom… op die heuwel in die bosveld, langs die strand, in jou tuin. Hy is dáár!