2 Maart: God is nooit baie ver nie, selfs al voel jy so. – Jan van der Watt

Mark 14:66-15:20 (fokus 14:66-72)

Een van die roerendste oomblikke in die Bybel kry ons nadat Petrus Jesus verraai het. Toe die haan kraai, lees ons, het hy uitgegaan en bitterlik gehuil (14:72). Ja, hy het gehuil en gehuil. Ek stel my ‘n Petrus voor wat in ‘n bondeltjie buite in die donker op die sypaadjie teen die muur sit en huil. Mense stap verby sonder om te vra… maar God nie. Hy het Petrus se trane gesien en hom nie gelos nie.

Hoewel Petrus miskien nie op daardie oomblik so gedink het nie, weet ons uit wat later gebeur het, dat God se genade en liefde daardie bondeltjie mens juis op daardie oomblik omring het. Al het Petrus in oomblikke van swakheid teen God gedraai, het God nie teen hom gedraai nie. Juis hierdie “Petrus-oomblik” gee ons die kans om die werklike diepte van God se genade op sy beste te sien.

Onthou, in jou “Petrus-oomblikke” waar jy maar net in ‘n bondeltjie kan sit en huil, is God se genade en liefde nooit ver nie. Dit omring jou. Jy gáán weer opstaan en voor begin. Petrus het… jy gaan ook.