21 Augustus: Jy hoef nie altyd op jou regte te staan nie. – Jan van der Watt

2 Kor 11:7-33 (fokus 11:7-15)

 Hoe belangrik is dit om op jou regte te staan? Wel, ‘n mens kry dikwels die gevoel dat as jy dit nie self doen nie, gaan niemand dit vir jou doen nie. Almal loop net oor jou. Daarom moet jy maar vas staan.

Dit val ons juis van Paulus op. Hy was baie bewus van sy regte. Dis nie dat hy nie geweet het nie. Maar dikwels gee hy eenvoudig sy eie regte op, soos ook hier (11:7-11). Iemand wat vir God werk het die reg om by die mede-gelowiges onder wie hy werk kos en slaapplek te kry. Dit was ‘n eeu-oue reg. Paulus staan egter glad nie op daardie reg as dit by die Korintiërs kom nie. Hoekom?

Indien hy dit gedoen het, sou hy iets anders wat baie belangriker was, opgeoffer het: hy sou hy nie meer die evangelie so vrylik kon verkondig nie. As jy destyds “betaling” van iemand gevat het, was jy in die skuld by hom. Dan was hy jou baas en moes jy na sy pype dans. Dan sou Paulus die evangelie nie so vryelik kon verkondig nie (11:11). Hy sou nie sommer reguit vir hulle kon sê as hulle verkeerd doen nie, want netnou vat hulle hulle “betaling” weg. As die “betaling” dan in die pad staan van die vryheid om die evangelie te verkondig, moet die betaling liewer gaan. Niks moet in die pad van die evangelie staan nie.

Ons moet op ons regte staan, maar ons hoef nie altyd nie. Daar is dinge wat belangriker is as ons en as ons regte tussen daardie dinge en ons kom staan, moet ons maar ons regte laat vaar. ‘n Houding van “ter wille van…” offer ek op, is altyd ‘n goeie houding as dit by godsdiens kom.

Staan op jou regte, maar moenie toelaat dat jou regte op jou staan sodat jy nie meer vry is om die Here te dien nie.