27 November: Van boemelaar na prins.– Jan van der Watt

1 Pet 2:9-21 (fokus 2:2:9-12)

Sjoe, die mense in Petrus se gemeente het swaargekry. Hulle is wel nie fisies doodgemaak nie, maar is sosiaal vermoor. Ons lei af dat die dorpsmense niks met hulle te doen wou gehad het nie, hulle geïgnoreer het en eenkant toe geskuif het. Innerlik is hulle afgetakel. Daarom het hulle begin wonder of dit nog die moeite werd is om God te dien. Sou dit nie dalk makliker wees om jou godsdiens in te ruil vir die aanvaarding van die wêreld nie? Petrus moes hulle help.

As Petrus mense moet help wat onseker is of aan hulle geloof twyfel, vat hy hulle terug na hulle fondamente toe. Hy herinner hulle weer aan wie hulle is. Hulle is God se mense, want Hy self het hulle Syne gemaak. En wie wil nou die wêreld s’n word, as jy God s’n is? Wie gee nou om vir ‘n paar lelike woorde van ongelowige mense as jy God se groot en goeie nuus ken. Ja, God het jou van boemelaar na prins verander; van niks na iets… na sy kind (9-10).

Daarom moet jy nie leef vir die goedkeuring van mense nie; jy moet so leef dat God met jou tevrede is. Die besef van sy goedheid en genade moet die pyle van jaloesie en belediging afweer wat ongelowiges so kwistig afvuur. Die alleenheid in ‘n wêreld wat jou eenkant toe skuif moet verdwyn onder die wete dat God by jou is. Die kwaai kyke of skewe woorde wat jou probeer lamlê moet jou juis aanspoor om die goeie nuus wat sulke mense so nodig het, te lééf.

Swaarkry omdat jy ‘n Christen is, was eintlik nog nooit regtig swaarkry nie. Dit was nog altyd net ‘n geleentheid… ‘n geleentheid om jouself weer as God se kind te ontdek en so ‘n verskil te gaan maak waar dit die moeilikste maar die nodigste is.