Voorgevoelens – Hermie van Zyl

Cindy vra:

My suster het my vandag vertel dat sy op Nuwejaarsdag die gevoel gekry het dat hierdie jaar haar laaste sal wees, dat sy gaan doodgaan. Kan dit waar wees? Is daar al mense met wie dit gebeur het?

Antwoord

Prof Hermie van Zyl antwoord:

As dit gaan oor iets soos ’n voorgevoel oor wat moontlik in die toekoms kan gebeur, betree ons die terrein van die parapsigologie, dit is die sielkunde van buite-normale verskynsels. Dit sluit alles in wat ons gewoonlik as buite die parameters van normale menslike gewaarwordinge beskou, waaronder iets soos prekognisie, ook bekend as voorbodes, voorgevoelens, heldersiendheid (clairvoyance), of – soos die ou mense gesê het – dat sekere mense met die helm gebore is. Sulke mense sien, beleef en voel dinge aan wat gewone mense nie ervaar nie. Hulle is andersins doodnormale mense, gewoonlik nie aandag- of sensasiesoekers nie, maar sal aan dié na aan hulle laat blyk dat hulle ’n sterk voorgevoel het dat iets gaan gebeur (gewoonlik iets sleg). Soms sal hulle dit waag om voorspellings oor die toekoms te maak – dikwels vaag, ander kere meer spesifiek – waarvan sommige (lyk of dit) uitkom, ander nie.

Dit spreek vanself dat die terrein van die parapsigologie ’n baie fassinerende een is, maar terselfdertyd hoogs omstrede. Die afgelope eeu is daar heelwat navorsing gedoen oor die verskynsel van prekognisie of voorkennis van die toekoms (of die bewerings daaroor), maar dit bly ’n hoogs kontensieuse kwessie waaroor daar nie afdoende antwoorde is nie. Die hoofstroom akademiese wêreld staan uiters skepties oor die parapsigologie, en die meeste sielkundiges en psigiaters beskou dit nie as ’n wetenskap nie. Die argument is gewoonlik: egte wetenskap opereer onder andere met die beginsel van falsifiseerbaarheid; met ander woorde, hipoteses moet nie net as waar bewys kan word nie, maar ook as vals. En dit is juis die probleem by die parapsigologie: die ondersoekers op hierdie terrein is reeds oortuig van die egtheid van hierdie verskynsels en soek dan net getuienis om dit te bevestig. Indien getuienis tot die teendeel gevind word, word dit geïgnoreer en verder gesoek na bevestigende getuienis. En dit is nie hoe wetenskap werk nie, word gesê. Egte wetenskap moet ook oop wees vir die moontlikheid dat jou hipotese as vals bewys kan word. Die gevolg is dat ’n mens vandag ver sal moet soek na akademiese instellings soos universiteite wat parapsigologie by hulle sielkundeleerplan insluit. Navorsing hieroor is deesdae hoofsaaklik beperk tot privaat gefinansierde instansies. Laasgenoemde word bedryf deur mense wat ’n besondere belangstelling in hierdie terrein openbaar, en hulle is dikwels opgeleide psigiaters en sielkundiges.

Dit is presies op hierdie punt dat die saak vanuit Bybels-Christelike hoek baie interessant word. Die hele Bybel is immers gebaseer op die premisse dat daar ’n geestelike wêreld is wat die fisiese onderlê, dat wat ons met ons normale sintuie kan waarneem eintlik maar net ’n fraksie van die werklikheid is. Die Bybel is daarom boordensvol met mense wat visioene het van ’n “ander wêreld” wat nie net as werklik ervaar word nie, maar wat ook ons denke en optrede in die alledaagse werklikheid grondig beïnvloed en vorm. Dink aan Jakob wat ’n visioen het van engele wat op en af beweeg tussen hemel en aarde (Gen 28:12-17), engele wat aan mense verskyn (bv Gen 18; Matt 1:20-23; Luk 1:26-27), die Here wat die oë van Elisa se slaaf open om te sien dat hulle omring is van hemelse perde en strydwaens van vuur wat hulle beskerm teen die vyand (2 Kon 6:17), profetiese vergesigte van toekomstige gebeure en van ’n Redder wat sal kom (bv Sag 3:8; 9:9-10), Petrus wat ’n visioen het waar hy op ’n dakstoep besig is om te bid (Hand 10:10-16), die dissipels en later Paulus wat ontmoetings het met die opgestane Here Jesus (Joh 20:19-29; Hand 9:3-6), en die hele Openbaringboek wat uit een majestieuse visioen bestaan van ’n hemelse wêreld wat ons huidige wêreld oorspan, rig en stuur. En so kan mens die voorbeelde vermenigvuldig; daar is omtrent nie ’n bladsy in die Bybel waar die bo-sintuiglike wêreld en gepaardgaande parapsigologiese ervarings nie ter sprake kom nie. Trouens, dis die hele perspektief waaruit die Bybel geskryf is. Sonder erkenning van hierdie perspektief word die hele betekenis van die Bybel betekenisloos.

Om meer spesifiek die kwessie van voorgevoelens aan te raak, kan ons die geskiedenis van Paulus van nader bekyk. Paulus het teen die einde van sy sendingloopbaan algaande oortuig geraak dat sy lewenseinde ook naderkom. So sê hy vir die ouderlinge van Efese dat hy hulle nie weer sal sien nie (Hand 20:25,38). Boonop het ’n profeet met die naam Agabus Paulus se voorgevoel bevestig toe hy op ’n simboliese manier Paulus se hande vasbind en sê dat Paulus oorgelewer sou word aan die heidene. Waarop almal toe baie ontsteld reageer en Paulus afraai om Jerusalem toe te gaan. Maar Paulus hou by sy planne, oortuig dat hy in die hande van die Here is (Hand 21:10-14). Wanneer Paulus uiteindelik in Rome is, is hy duidelik besig om oor sy naderende dood te dink (Fil 1:21-23; 2:17), tog is hy nog vol moed dat hy dalk weer ’n draai by die Filippense sal kan maak (1:24-26; 2:23-24). Ten spyte van sy voorgevoel maak hy dus nog planne vir die lewe hier op aarde, totdat die teendeel duidelik blyk. En volgens ons beste kennis was dit Paulus nie gegun om die Filippense nog ’n keer te besoek nie; hy het kort na sy brief aan die Filippense die marteldood in Rome gesterf. Die punt is: selfs in die aangesig van die dood – en sy sterk voorgevoel hieroor – het Paulus nie in swaarmoedigheid verval oor sy lot nie, maar steeds deel van die lewe gebly, wetende dat einde ten laaste dit die Here is wat die laaste woord oor sy lewe spreek, nie sy voorgevoelens nie, al het dit in hierdie geval waar geblyk te wees.

Kom ons probeer saamvat en sin maak uit wat ons tot sover beredeneer het:

• Wetenskap en Bybelse getuienis staan nie teenoor mekaar nie, maar bied verskillende perspektiewe op dieselfde werklikheid, elkeen vanuit sy eie hoek. Die wetenskap opereer slegs met wat voor oë, toetsbaar, herhaalbaar en falsifiseerbaar is. Dit is sy mandaat, en ons moet niks anders van die wetenskap verwag nie. Dit is daarom verstaanbaar dat die wetenskap baie terughoudend is om ’n terrein soos die parapsigologie as wetenskap te beskou. Dit wat wel toetsbaar op hierdie terrein is, kan dikwels op ander, heel natuurlike maniere verklaar word. Maar nou weet ons ook dat die wetenskap nie naastenby alle verskynsels kan verklaar nie; dit beskik gewoon nie oor die instrumentarium en metodologie om alles wat eg en waar is, te ondersoek en tot onweerlegbare gevolgtrekkings te kom nie. Maar net omdat iets nie toetsbaar is nie, beteken dit nog nie dat dit vals is nie. Daar is baie dinge waarvoor die wetenskap (nog) nie antwoorde het nie, maar wat nogtans werk, soos bv sekere medisynes. Vir lank het mense geweet dat die wilgeboom se blare ’n kuur vir hoofpyne is. Maar niemand het geweet hoekom nie. Totdat navorsing in die middel 1800’s die aktiewe bestanddeel daarin gelokaliseer het wat op sy beurt gelei het tot een van die bekendste hoofpynpille vandag – aspirien. Dink ons verder oor die Bybelse getuienis, moet ons sê dit werk ietwat anders as die wetenskap. Dit het vir seker ook met die werklikheid te doen, maar vanuit ’n ander perspektief, naamlik dat daar ’n geestelike werklikheid is wat nie so direk voor oë is nie maar wat ons sigbare werklikheid transendeer, onderlê en deurkruis. Wie oog hiervoor kry, weet dat ons sigbare werklikheid deur die transendente God in aansyn geroep is, en steeds onderhou en na sy voltooiing gevoer word. En van die begin af het Hy mense sensitief gemaak vir sy onsigbare maar duidelike werking in die skepping. God se teenwoordigheid is afleesbaar uit sy werke, sê Paulus, maar die mens het verkies om dit te ignoreer, te misken en te misbruik tot sy eie nadeel (Rom 1:18-32). Tog het God van die begin af mense sensitief gemaak vir sy teenwoordigheid, al was hulle ’n klein groepie. Hulle staan byvoorbeeld bekend as die profete en wyses in die Ou Testament, mense wat ingestel was op God se werking en wil in die skepping en samelewing, en daarom as God se spreekbuise opgetree het. Soms was dit om toekomsperspektiewe oop te maak, maar meermale was dit om die wil van God vir die daaglikse, ondermaanse lewe bekend te maak, wat in sigself ’n bonatuurlike insig is. Dit is weens hierdie insigte dat daar iets soos die Bybelse geskrifte tot stand gekom het. Daarom dat die hele Bybel hierdie transendente dimensie adem. Verder, ’n mens het geloof nodig om God se onsigbare maar werklike werking te bespeur en te ervaar. Dis die rede waarom Hebreërs 11:1 sê dat geloof ons oortuig van dinge wat ons nie sien nie. Waarop die res van die hoofstuk dan volg om die voorbeelde van “geloofshelde” uit die Ou Testament in te ryg – mense wat die Onsienlike gesien, vertrou, gedien en gevolg het, al was hulle dikwels daaroor verguis (11:38).
• Afgesien van die Bybelse profete en wyses, dink ek dat ons moet aanvaar dat daar ’n klein subgroepie in elke populasie is wat ons as “menslike seismograwe” kan aanmerk. Hulle is net fyner ingestel op wat rondom ons aangaan; hulle registreer “golwe” en “vibrasies” in die samelewing, natuur en omgewing waarvan ander nie bewus is nie. Hoekom dit so is, weet ons nie. God het ons as geestelike wesens geskape, maar die meeste van ons sien net wat voor oë is; ons kan eenvoudig nie die “dieper konneksies” van die universum registreer nie. Daarom is die standaard rasionele verduideliking vir voorbodes wat agterna blyk waar te wees, dat dit gewoon toeval is. Sulke dinge gebeur maar, word gesê; dis gewoon ’n sameloop van omstandighede. Daar is soveel interaksies in die wêreld dat dit statisties moontlik is dat daar somtyds ’n sameloop van psigiese ervarings en werklike gebeure sal wees. Ons moet dus nie te veel daarin lees as sommige mense se “voorspellings” waar word nie. Nou, ek stem saam. Mens kan jou nie deur alle aansprake van heldersiendheid en voorspellings op loop laat jaag nie. Mense vat kanse. En daar is ook mense wat geestelik versteurd is, wat allerlei dinge sien wat niks met die werklikheid te doen het nie. Of daar is dié wat graag die aandag op hulleself wil vestig dat hulle, anders as die meeste ander, oor besondere vermoëns sou beskik. Party probeer ook geld maak uit hierdie aansprake. Maar alles in ag genome is daar nog steeds ’n groepie mense oor wie jy nie anders kan nie as om te erken, of ten minste ’n sterk vermoede te hê, dat hulle wel oor besondere heldersiende vermoëns beskik. Ja, die wetenskap bly steeds skepties daaroor, en dis inderdaad moeilik om hierdie aansprake binne die wetenskap as eg te verklaar, maar dit maak dit nie noodwendig vals nie. Nie in die lig van bogenoemde uiteensetting nie.
• As Bybelgelowige wil ek vir myself graag die volgende insigte as rigsnoer neem: Die mens en sy interaksie met die lewe in sy totaliteit is uiters kompleks. Die verskuiwing wat daar in die wetenskap self ingetree het van keiharde rasionalisme na postmoderniteit met sy meerkantigheid en onsekerheid maak dat ons vandag erken dat ons nie naastenby weet hoe alles in mekaar steek nie. Daarom die erkenning dat iets soos heldersiendheid en egte voorgevoel tog sou kon bestaan. Ek wil graag ruimte laat daarvoor. Maar waar laat hierdie erkenning ’n mens vir die daaglikse praktyk van die lewe? Want dis moeilik om die kaf van die koring te skei, om te weet wanneer jy op ’n voorgevoel moet reageer of nie. Daarom sou ek verkies om my nie te veel aan voorgevoelens te steur nie. Dis nie ’n wyse weg van lewe nie. Ons het hierbo na Paulus se voorgevoel verwys. Maar as ons mooi kyk na die gebeure dan was dit nie iets wat asof uit die bloute gekom het nie. Hoewel Paulus self nie onbekend met visioene was nie (naas die ontmoeting met die opgestane Here Jesus, kyk ook 2 Kor 12:1-4, waar Paulus op ’n subtiele manier na sy bonatuurlike ervarings verwys), probeer hy nie hieruit munt slaan nie. Hy het eerder die “tekens van die tyd” rondom sy persoonlike situasie fyn waargeneem, daaroor nagedink (sekerlik gebid ook) en sekere afleidings vir die toekoms gemaak. Amper soos wat toekomskundiges vandag doen as hulle scenario’s opstel oor wat kan gebeur op grond van huidige tendense. Daarom het Paulus, ten spyte van sy oortuiging dat hy sou sterf, tog die hoop gekoester dat hy weer die Filippense sou besoek. Hy het dit egter aan God oorgelaat. En ek dink dis die weg wat ons moet bewandel. Ons moet ons nie op loop laat jaag deur ons eie of ander se voorgevoelens nie, maar elke dag rustig uit God se hand ontvang en doen wat jou hand vind om te doen, wetende dat ons tye in God se hand is (Ps 31:16). Die toekoms behoort aan God; dit kom ons nie toe om die tye en omstandighede te weet wat God vir ons bepaal het nie (Hand 1:7). Dit is vir my genoeg om te weet dat die werklikheid inderdaad meer is as wat voor oë is, daarvan is die Bybel vol. Maar ons is nie geroepe om die onbekende toekoms te eksploiteer nie. Daaroor waarsku die gebeure rondom koning Saul se besoek aan die dodebesweerster van En-Dor ons baie duidelik (1 Sam 28). Ons taak is om – vanuit die transendente perspektief wat die Bybel bied – besig te wees met die dinge van elke dag. Ek kan nie nog môre se las vandag ook dra nie; elke dag het genoeg aan sy eie kwaad (Matt 6:34). Dít is vir my ’n sinvoller manier van lewe as om my te veel te steur aan dié of daardie voorgevoel.

Skrywer:  Prof Hermie van Zyl