Hoekom bereik ons nie die kerklos mense nie?

Democracy means government by the uneducated, while aristocracy means government by the badly educated ― Gilbert K. Chesterton

Hoekom bereik ons nie die kerklos mense nie?

Thom Rainer, die President van LifeWay Christian Resources, ‘n navorsingsinstelling, identifiseer ‘n aantal redes waarom ons nie kerklos mense bereik nie. Hoekom sukkel ons so om ons geloof met ander te deel?

• Geestelike traagheid. Eenvoudig gestel: Ongehoorsaamheid. Geestelike traagheid kom as ons God nie gehoorsaam nie. Die probleem is dat baie gelowiges nie geestelik groei nie. Dit lei, onvermydelik, dat ons nie Christus met ander wil deel nie.
• Toenemende inklusiwiteit.  Pluralisme – alle gelowe lei na God –  is vinnig besig om in die kerk toe te neem. Hierdie siening is dat Jesus Christus die enigste weg na verlossing is, maar dat ons Hom in ander “goeie godsdienste” kan kry. Mense glo dat “goeie mense” op een of ander manier in die hemel sal kom, sonder dat hulle waarlik bekeer word.
• Toenemende verwerping van die hel.  As ons die bestaan van die hel ontken, is daar geen dringendheid om ons geloof in Christus te plaas nie.
• Besig wees. Dit is waarskynlik een van Satan se doeltreffendste strategieë. Ons is so besig ons het nie tyd om dit wat die Bybel ‘n hoë prioriteit noem, te doen nie. Die kerklos mense wag dat ons hulle van Christus moet vertel – hulle moet op ons te-doen lysie wees, maar daar is nie plek op ons lysies nie. Watter prioriteit gee ons aan uitreik na kerklos mense?
• Vrees vir verwerping.  Eintlik is dit onnodig. Daar is mense met ‘n antagonistiese gesindheid, maar hulle verwerp jou nie persoonlik nie. Vrees vir verwerping is nie ‘n verskoning nie.
• ‘n Begeerte om verdraagsaam te wees. Die boodskap van die Bybel is soms onverdraagsaam. Die een ware God maak dit baie duidelik dat daar geen ander gode kan wees nie – Hy is ‘n jaloerse God. Jesus het nooit gehuiwer om duidelik te sê dat Hy die enigste weg na die enigste ware God is nie. Ons is so bang ons word as onverdraagsaam beskryf.
• Ons verloor die gewoonte om te getuig. Vir een of ander rede hou sommige gelowiges op om te getuig – dit is nie meer vir hulle ‘n prioriteit nie. Getuig, soos gebed en Bybelstudie, is ‘n dissipline wat gereeld beoefen moet word of ons verloor die gewoonte.
• Geen aanspreeklikheid nie.  Of jy nou getuig teenoor kerklos mense of nie maak vir baie gemeentes nie saak nie. Maar wat van ons aanspreeklikheid teenoor God?
• Ek nooi nie mense uit nie. Wanneer laas het jy iemand wat lank laas in die kerk was, uitgenooi om ‘n erediens saam met jou by te woon? Eenvoudig, maar ons doen dit nie.
• Ons sit in gemeentes wat nie kerklos mense bereik nie – dit is nie op hulle radarskerm nie.

As ons mooi na hierdie redes kyk, is dit duidelik dat ons met God se hulp en krag hierdie mense kan bereik – ons moet net besluit dat ons dit moet doen.