Die verskil tussen seën en salf
Die verskil tussen seën en salf – Francois Malan
AnnaMaria vra:
Kan u asb aan my verduidelik wat is die verskil tussen iemand seën en salf.
Antwoord
Prof. Francois Malan antwoord:
Die seëngroet aan die begin van die erediens, soos aan die begin van die briewe in die Nuwe Testament (bv. Rom 1:7; 2 Tim 1:2; 2 Petr 1:2; Openb 1:4,5) en in die Ou Testament (bv. Rut 2:4; Rigt 19:20) en Jesus se groet aan sy dissipels na sy opstanding (Joh 20:19), is ‘n groet wat die voorganger in die gemeente namens die Here aan die gemeente oordra. Daarmee word aan die gemeente bekendgemaak dat God hulle met sy guns en genade bejeën, en dat Hy met die gemeente wil praat en dat Hy op ‘n besondere manier met sy seën en genade teenwoordig is en dit vir die gemeente deur die hele diens wil gee. Dikwels word Rom 1:7 daarvoor gebruik en aangevul: ‘Genade vir julle en vrede van God, onse Vader, en die Here Jesus Christus’, deur die werking van die Heilige Gees.
Die seën aan die einde van die diens: Soos die diens begin met God en sy werking, word die diens afgesluit met God en sy werksame woord. Daarin word al die woorde wat in die erediens gespreek is en handelinge wat verrig is, saamgevat, en laat die gemeente as geseëndes ingaan in elke dag se lewe, met ‘n nuwe opdrag as draers van God se seën. Dit is ‘n gawe van die Here wat in sy naam aan die gemeente toegesê word. In Numeri 6:24-26 is die seën van die Here deur die priesters aan die gemeente opgeteken, en dikwels word die seën aan die einde van die Nuwe Testamentiese briewe gebruik, vgl. 2 Kor 13:13: Die genade van die Here Jesus Christus en die liefde van God en die gemeenskap van die Heilige Gees sal by julle wees.
Die tafelgebed word ook ‘’n seën’ genoem waarin die Here se guns gevra word in gebed, of waarin die Here gedank word vir ons daaglikse brood, soos Jesus ons in die Onse Vader geleer het (Mat 6:11;1 Kor 10:30) en self gedoen het (Mat 14:19; 15:36).
Seën beteken dat die Here self by jou sal wees om jou op die regte pad te lei en vir jou die beste te gee (vgl. bv. Rom 8:31-39 dat niks ons van God se liefde kan skei nie, en dat Hy vír ons is). So het die Here die einde van Job meer geseën (NAV voorspoediger gemaak) as sy begin. Vgl. ook die reeks seëninge en strawwe van die Here in Deutr. 28.
Salf (die naam Christus is die Griekse woord vir ‘gesalfde’, in Hebreeus ‘Messias’).
Om olie op iemand se kop te gooi was ‘n teken van gasvryheid (Lk 7:46; Jn 11:20 ook die salf van voete (Jn 12:3). Siekes was ook gesalf (Jak 5:14), die vroue het gegaan om die lyk van Jesus te salf (Mk 16:1).
Konings is gesalf as teken dat hulle deur die Here aangestel is (Rigt. 9:8; 1 Sam 9:16; 10:1; 16::13; 2 Sam 2:4; 5:3; 19:10, ens.) en word die gesalfde van die Here genoem (1 Sam 24:11; 26:16 Ps 20:7, ens.). Die olie was die simbool van goddelike aanstelling en toerusting met die Gees van God (1 Sam 10:1; 16:13).
Ook die hoëpriester is gesalf (Eks 29:7; Lev 8:12; 21:10), en die priesters (Lev 4:3,5,16).
Die profeet is ook gesalf (1 Kon 19:16) en profete word ook gesalfdes van die Here genoem (Ps 109:15).
Jesus word Christus, die Gesalfde genoem, omdat Hy met die Heilige Gees gesalf is (Jes 61:1; Luk 4:18; Hand 4:27; 10:38; Heb 1:9). Hy is met die Heilige Gees gesalf (Hand 11:26) tot ons hoogste Profeet en Leraar (wat aan ons die verborge raad en wil van God aangaande ons verlossing ten volle bekend gemaak het en ons die weg van die lewe kom leer het (1 Kor 6:15; 1 Joh 2:27; Hand 2:17), ons enigste Hoëpriester wat vir Homself vir ons geoffer het, ons met God versoen het, en vir ons by God intree (Mat 10:32; Rom 6:12,13; 10:10; 12:1; Hebr 4:14-5:10; 1 Petr 2:5,9,11; ), en ons Koning vir ewig (wat ons met sy Woord en Gees en ons, by die verlossing wat Hy vir ons verwerf het, ook beskerm en bewaar (2 Tim 2:12; Mat 25:34).
In die Nuwe Testament het die doop eintlik die Ou Testamentiese salwing vervang as die teken dat God die Heilige Gees in ons kom woon en werk om ons tot geloof in Jesus te lei, en ons daagliks te lei en te versterk in die geloof (Mat 28:19-20; Rom 6:3-11; 8:9-17).
Skrywer: Prof Francois Malan