Gemeentes wat weer groei
“To know God is to be transformed, and thus to be introduced to a life that could not otherwise be experienced.” – D. A. Carson
Gemeentes wat weer groei
Thom Rainer het onderhoude met kerkleiers van gemeentes wat agteruitgegaan het, maar toe omgekeer het, gevoer. Hoekom het dit gebeur. Hy identifiseer ses faktore van belang:
- Die gemeentes het die stigting van nuwe groepe doelbewus bevorder. Vanuit ‘n menslike perspektief was dit die primêre bron van groei.
- Hulle lei die gemeente na ‘n kultuur van mense uitnooi. Hierdie uitnodigings was persoonlik – van ‘n lidmaat na iemand anders. Dit was nie ‘n bemarkingsinisiatief nie. Sommige gemeentes het wel ‘n “nooi ‘n vriend uit dag” gereël om die inisiatief aan die gang te kry.
- Hulle begin klasse vir nuwe lidmate. Hier word die verwagtings wat die gemeente van lidmate het duidelik uitgespel. Dit lei tot ‘n positiewe gesindheid by baie lidmate.
- Hulle begin ‘n bediening in die gemeenskap. Sommige gemeentes neem ‘n plaaslike skool aan. Lidmate beweeg uit hulle gemaksone – die kerkbanke – en gaan uit in die gemeenskap om ander te dien.
- Hulle begin vir kerklos mense bid. Hulle identifiseer hierdie mense en bid vir hulle by name. Aanvanklik was hulle ongemaklik, maar dit het gou deel van die kultuur geword.
- Die leiers fokus minder op negatiewe mense en omstandighede. Leiers word mense van geloof en nie meer mense van vrees nie.
Meeste gemeentes gaan agteruit of groei stadiger as die gemeenskap waarin hulle gesetel is. Tog is daar in hierdie donker prentjie ligbakens