Die uitdaging vir die sekulêre wêreld (2)

The most loving thing anyone can do is tell the truth.” – John MacArthur

Die uitdaging vir die sekulêre wêreld (2)

Tim Keller het pas ‘n belangrike boek – Walking with God through pain and suffering (2013) – geskryf waarin hy die vraag waarom daar pyn en lyding is die wêreld is, hanteer. Hierdie is sekerlik ‘n vraag wat almal van ons interesseer en waarop min van ons ‘n goeie antwoord kan gee. Ek glo dat in hierdie boek baie van ons vrae beantwoord sal word. Ek gaan dus ‘n hele aantal blogs hieroor skryf.

‘n Sekulêre siening van die lewe werk nie vir meeste mense as hulle lyding ondervind nie. Hoekom nie?

• Menslike lyding kom in ‘n groot verskeidenheid van vorme veroorsaak deur ‘n verskeidenheid redes. Die sekulêre benadering  oorvereenvoudig die ingewikkelde oorsake van lyding – alles word gereduseer tot jy is ‘n slagoffer. Natuurlik is dit soms so – as ‘n swak beplande gebou op jou instort is jy sekerlik die slagoffer van die bouer. Baie lyding word deur slagoffers self veroorsaak. Die sekulêre benadering maak nie voorsiening vir die groot verskeidenheid oorsake nie.
• Die sekulêre siening is naïef optimisties oor die menslike lewe. ‘n Sekulêre persoon se reaksie op lyding is nie nie om enige betekenis in die lyding te kry nie, ook nie om jou voor te berei vir die oorwinning in ‘n toekomstige lewe nie. Nee, die sekulêre persoon probeer lyding hier en nou uitskakel. Die klem val op die hier en nou, want die sekulêre persoon het geen ander vreugde om te bied nie. As jy nie hier vreugde kan vind nie, sal jy dit nooit kry nie. Daarom glo sommige filosowe dat die gebruik van dwelms die erkenning van ‘n verbode waarheid is – vir meeste mense is geluk buite hulle bereik. Vir sekulêre mense  moet alle geluk en betekenis in hierdie wêreld gevind word. Om met hoop te lewe, moet sekulêre mense glo dat alle bronne van ongelukkigheid in hierdie lewe uitgewis moet word. Dit is onmoontlik. Die oorsake van lyding is ingewikkeld en onmoontlik om uit te wis. Godsdienskulture, daarenteen, kan erken dat die aardse lewe moeilik is, want daar is ‘n beloofde toekomstige lewe waarin alle trane afgedroog gaan word.

Elke kultuur moet aan sy mense ‘n oorkoepelende storie gee waaroor die lewe werklik gaan. Hierdie storie moet twee dinge bereik:

• Dit moet hoop gee. Dit kan net hoop gee as dit meer as hierdie huidige lewe bied. Ons kan tog nie net vir die dood wag nie.
• Dit moet ‘n gemeenskap verenig – dit moet ons aanmoedig om selfbelang vir die belang van die gemeenskap op te offer. Ons moet besef dat die lewe nie eindig by my grense nie.

Aan die kern van elke storie is ‘n groot idee: waaroor gaan die lewe. Elke kultuur gee aan sy lede ‘n storie oor waaroor die lewe gaan. Die storie van die moderne kultuur – individuele vryheid en geluk – laat geen plek vir lyding nie. Die Christelike storie verskil radikaal daarvan: lyding is die hart van hierdie storie. Lyding is die gevolg van ons wegdraai van God. Daarom is dit die pad wat God in Jesus Christus geloop het om ons te red vir Homself. Nou is dit die manier waarop ons ly wat deel uitmaak van ons pad om meer soos Christus te word – heilig en vol vreugde. Dit is ook ‘n belangrike manier waarop ons die heerlikheid en liefde van ons Verlosser vir die wêreld wys.

Volgende keer gaan ons begin kyk na die probleem van die bose.