‘n Teologiese visie vir die stadige kerk

Our faith can find no resting place except in the Bible, or in Bible arguments. Here is rock: all else is sand –  J. C. Ryle

 ‘n Teologiese visie vir die stadige kerk

C. Christopher Smith en John Pattison het onlangs ‘n boek, Slow Church, geskryf wat besig is om baie aandag te geniet. Ek gaan ‘n aantal blogs aan hierdie boek spandeer.

We are impatient, anxious to see the whole picture, but God lets us see slowly, quietly. The Church has to learn how to wait – Pous Franciskus

All the world is a stage

And all the men and women merely players

They have their exits and their entrances

William Shakespeare – As You Like It

Hierdie reëls is so bekend dat ons geneig is om die waarhede daarin vervat, te vergeet. Hierdie beeld van die wêreld as ‘n drama waarin die hele skepping betrokke is, is tekenend van die Stadige Kerk. Die Bybelse verhaal is die storie van die hele skepping – van die begin tot nou tot aan die einde. Dit is ‘n storie wat ons verander in die mense wat ons veronderstel is om te wees. Ons kan nooit die rigting waarin hierdie storie gaan ontwikkel voorspel nie – ons weet nie waar dit gaan eindig nie.

In improvisering is dit jou verantwoordelikheid om by te dra – jy moet iets tot die gesprek byvoeg. Net so is niemand ‘n passiewe waarnemer van die drama van die Bybel nie. Die Skrif is nie soos ‘n rolprent nie – alles netjies uitgewerk nie. Dit gee aan ons ‘n basiese raamwerk; dit gee aan ons kerke – die akteurs in hierdie drama – buitengewone vryheid en kreatiewe geleenthede.

N. T. Wright (Scripture and the Authority of God) beskryf die geskiedenis as ‘n drama in vyf tonele:

1. Skepping

2. Die sondeval

3. Israel

4. Jesus

5. Kerk

Die implikasies hiervan is ernstig: dit ondermyn ons kulturele impuls om verbruikers en toeskouers te wees in plaas daarvan dat ons getroue deelnemers aan die vyfde toneel van God se drama – die kerk – is. Hierdie toneel volg natuurlik op die voorafgaande tonele, maar dit is ook die tyd waar werklike nuwe dinge kan gebeur.

Hoe dieper ons betrokkenheid by die storie, hoe beter sal ons improvisering wees. In die geloofsgemeenskap – ‘n gemeenskap van vertroue – leer ons lewe in die naderende onbekende van die toekoms. Die mense van God is ‘n geselskap wat aandag gee en betrokke is by die storie van die Skrif. Hoekom? Om vertroue te bou en om te leer om getrou binne die raamwerk van die Skrif te improviseer.

Volgende keer gaan ons kyk na God se geduldige karakter.