God dissiplineer ook sy mense (Tug)

God dissiplineer ook sy mense (Tug)

Die woord “tug” klink vir ons soos straf. In die Bybelse tyd was tug iets goeds.

Dit was ʼn uitdrukking van liefde (Hebreërs 12:5-11). Die mense in die ou tyd was groepsmense. Jou groep of familie was belangriker as jyself. Dit werk amper soos as jy in ʼn rugbyspan speel: jy gee alles vir jou span. Selfs as jy seerkry, probeer jy nog aangaan, want jy voel verantwoordelik en lojaal teenoor jou span. Hulle kom eerste. En as jy ʼn fout maak, sal jou spanlid vir jou kom sê (kom “tug”): “Hou net jou oog op die bal!” Jy sal dan nie voel hy wil jou beledig nie, maar dat hy jou wil help sodat dit beter gaan met die span. “Tug” in die Bybelse sin werk ook amper so.

Jy is deel van God se familie en God is trots op jou. Hy wil graag hê dit moet goed gaan met jou en dat jy gelukkig sal wees in die gesin. As jy iets verkeerd doen, wil God en die ander gesinslede jou help om dit reg te stel. Dikwels besef ʼn mens nie dat jy iets verkeerd gedoen het nie, of is jy miskien ʼn bietjie balhorig, dan moet jou gesin so bietjie harder met jou praat. Hulle praat nie hard met jou om jou seer te maak nie, maar om jou by hulle te hou. Hulle wil nie hê jy moet die spoor byster raak nie. Daarom wil hulle jou in liefde behou, al beteken dit soms so bietjie raas (tug). Die groep (familie) benader jou dan gewoonlik as groep (Matteus 18), omdat dit nie ʼn individuele saak is nie, maar met die groep te doen het.

Ons beleef dit vandag anders as die kerk met ons praat oor iets wat verkeerd geloop het. Ons sien dit as beterweterig en baasspelerig. Ons is mos ons eie baas. So het ons een van die belangrikste maniere verloor waarop die Here wil hê ons mekaar in liefde moet help.

Boek: Geloof in Aksie-Bybel
Skrywers: Prof Jan van der Watt, Dr Stephan Joubert, Dr Johan Smith
Uitgewers: Christelike Uitgewers Maatskappy