Meditasies en gebede uit Job se hart – deel 3

Meditasies en gebede uit Job se hart – deel 3 – Retha Pretorius

Job se vriend Elifas en sy “wysheid”

Nadat Job se vriende die regte ding gedoen het om vir sewe dae en sewe nagte, sonder om te praat, by Job gesit het, het Job sy geboortedag vervloek, soos ons vroeër gesien het.

Daarna het sy een vriend, Elifas, begin praat en Job geantwoord: “Dink daaraan, het onskuldige mense ooit vergaan? Wanneer is die mens wat God getrou dien, al ooit vernietig?” (4:7)

So subtiel val hy vir Job aan, dat dit voorkom of hy hom werklik wil help: ” Gaan na God toe en stel jou saak aan Hom…..” (5:8) Sy filosofie is: omdat Job soveel leed ervaar, moes hy iets verskrikliks verkeerd gedoen het om God so kwaad te maak!

Op die oog af lyk hierdie redenasies van Elifas na die waarheid, maar wat hy en die ander vriende verkondig is vergeldingsdogma. Hulle wou ook vir God in hierdie soort optrede vasvang, maar God werk nie só nie!

Hoeveel keer is ek en jy ook ‘n “jobstrooster” wat vir iemand in smart wil laat verstaan dat lyding as straf deur God gestuur is?

 

Job praat ‘n tweede keer

Job sê weer hoe intens hy sy lyding ervaar, en hoe intens hy sy toestand beleef. Hy stort sy pyn uit.

Hy antwoord sy vriend: “Eerlike kritiek maak nie seer nie, maar julle argumente bewys niks! Dink julle dat julle woorde oorreed as julle nie eers my wanhoop kan hoor nie?” (6:25,26)

Hierdie wanhoop neem Job na God, en my hart wil breek oor soveel on-eindige diepe leed:

O God, onthou tog

My lewe is maar ‘n asempie…….(7:7)

Daarom kan ek nie stilbly nie.

Ek moet kla oor my lyding.

Ek moet praat, want ek is bitter. (7:11)

Wie van ons kan nie identifiseer met Job se wanhoopskrete nie? Het elke mens nie al deur sy of haar lewe só gevoel, wanneer die lewe se géselhoue ons platslaan, en ons God daarvoor verantwoordelik hou nie?

 

Bildad se beurt

Nou praat Bildad met Job, en weereens gee hy voor dat Job en sy kinders gróót moes gesondig het om soveel straf te verdien. Hy kom baie vroom voor, en moedig Job aan om God om genade te vra.

Job se reaksie is ‘n erkenning van die beginsels wat Bildad vir hom voorhou, maar……. hy voel dit is nie reg om met God te redeneer nie, of hy wat Job is nou skuldig of onskuldig is!

Hy sou graag ‘n middelaar wou hê, sodat hy nie vir sy straf bang hoef te wees nie: “Maar in my eie krag kan ek dit nie doen nie” (9:35b)

Is dit nie merkwaardig nie – ‘n verwysing na ‘n middelaar, soos Jesus in die Nuwe Testament was. So is alles in God se woord in ‘n perfekte patroon en harmonie, en al die legkaartstukke pas presies inmekaar.

Job is vir my ‘n intens emosionele en poëtiese werk, wat my deurentyd aan die hart gryp.

In deel 4 sal verder na die vriende se “wyshede” gekyk word, en Job se gesprekke met God onder oë geneem word.

 

Skrywer: Retha Pretorius