Jesaja – Die loot uit die stomp van Isai (11:1-16) – Francois Malan
11:1 Die Libanonbos is ‘n beeld vir Jerusalem se leiers en inwoners, wat afgekap is. Uit die afgekapte stomp groei daar ‘n takkie uit (6:13), en waar ‘n stomp makeer, spruit ‘n loot uit die wortels om vrug te dra – ‘n flikkering van lig na die diepe mislukking van sy voorgangers uit die koningsgeslag van Dawid, wat die hoop van Juda moes gewees het. Dit is die stomp van Isai van Betlehem, die pa van Dawid (1 Sam 16:1). Isai se afstammeling sal ‘n nuwe pad inslaan, soos Hiskia inderdaad gedoen het (vgl. 2 Kon 18:1-3; 2 Kron 29:1-3). Romeine 15:12 pas Jesaja se verwysing na Isai se nakomeling toe op Christus, wat die nuwe regeerder en die hoop van die nasies is.
11:2 Die verklaring waarom die nuwe koning die beste eienskappe van die koninklike gesag sal uitoefen, is die Gees van die Here wat op hom rus – wat op Saul gewerk het (1 Sam 11:6) van hom gewyk het (1 Sam 16:14), en toe kragtig in Dawid gewerk het (1 Sam 16:13), maar in Saul vervang is deur ‘n bose gees wat hom gedryf het (1 Sam 11:16). Die Gees van die Here is ‘n krag wat lewend maak, krag, energie en moed gee om te doen wat die wêreld as onmoontlik beskou. En toe die krag van die Here die spruit toerus, kry Juda ‘n koning wat al die wanhoop van Juda omskep in nuwe moontlikhede (In Joh 1:32 sê Johannes die Doper van Jesus: Ek het die Gees soos ‘n duif uit die hemel sien neerdaal, en Hy het om Hom gebly; vgl. 1 Petr 4:14; Openb 5:5-6).
Die gawes waarmee die Gees die nuwe koning toerus is eerstens die wysheid van insig (1 Kon 3:12) en die onderskeiding om die titels, waarmee hy besing is, uit te voer: ‘wonderbare raadsman’ en ‘vredevors’ (9:6). Deur die reg en geregtigheid wat hy gaan toepas word ‘n samelewing geskep wat dit uitlewe en belewe. Die grondslag van die nuwe koning se optrede is sy vreugde in sy vrees/eerbied vir die Here’ – ‘n toewyding en gehoorsaamheid wat ooreenstem met die kennis van God se gedagte oor sy lewe en optrede. Deur sy aanvaarding van die Here se leiding verskil hy radikaal van sy voorgangers. Sy raad en die sterkte om dit uit te voer, kom van die Gees van die Here, so ook sy kennis hoe om sy volk te regeer – dit alles is so in teenstelling met Agas en die koning van Assirië op wie Agas vertrou (10:12-13; vgl. die gawes van die Wysheid van Spr 8:14).
11:3-5 Die taak van die nuwe koning is veral om te reg te spreek deur te onderskei tussen botsende belange en eise, twiste in die gemeenskap, en te sorg vir elke lid van die Here se volk se sekuriteit en goeie lewe (vgl. Salomo se gebed in 1 Kon 3:9). Ellende wag vir die volk as hulle koning dit nie doen (5:20) maar die reg van die armes verdraai (10:1-3). Die koning moet nie regspreek ‘volgens dit wat die oë sien nie en wat sy ore hoor nie (1983-vertaling: volgens uiterlike skyn en hoorsê nie). ‘n Regeerder wat kan onderskei word nie beïnvloed deur die gunste van die rykes of die manipulasies van die magtiges of die markkragte nie. Die regeerder is verantwoordelik vir die billike en regverdige verhoor van die armes en kwesbares (weduwees en wese) van die land. Die goddeloses sal hy doodmaak, nie met die swaard nie, maar ‘met die roede van sy mond en die asem van sy lippe’ (vgl. Jeremia 22:3 se uitspraak net voor die ballingskap van Juda; en sy verwagting oor ná die ballingskap in Jer 23:5; Esegiël 34:2-6 spel die rede vir die ballingskap uit; vgl. 2 Tess 2:8; Ef 6:17 die woord as die swaard van die Gees; Hand 5:5).
Hy (die takkie) sal vreugde vind in die vrees/eerbied van die Here (1983-vertaling: die diens van die Here). Die woord en wet van die Here is die basis vir goeie regering. Regverdigheid en onpartydigheid is kenmerke van die Here wat Hy ook vereis van regeerders as sy verteenwoordigers (Ps 72:1-4; tydens die regering van Nero skryf Paulus Romeine 13:1-2!).
Skrywer: Prof Francois Malan